Jak usunąć błędy z dysku twardego. Złe sektory lub złe bloki

HDAT2 to narzędzie serwisowe, które pozwala identyfikować i „leczyć” uszkodzone sektory dysku twardego (tzw zły-sektory). „Wyleczyć” oznacza „wymienić” uszkodzone sektory na dobre z obszaru kopii zapasowej dysku twardego.

hdat2: instrukcje

Naciśnij Enter.

Wpisz w wierszu hdat2 i naciśnij Enter:

Test złego sektora

Używając strzałek w górę i w dół na klawiaturze, wybierz dysk, który chcesz sprawdzić pod kątem uszkodzonych sektorów (BAD sektorów, popularnie zwanych „złymi sektorami”) i naciśnij Enter:

Wybierz menu Test urządzenia i naciśnij Enter: (spowoduje to wejście do menu testu urządzenia)

Jeśli chcesz, aby program znalazł i próbował „wyleczyć” (zamienić) ZŁE sektory, wybierz Wykryj i napraw... (Odpowiedni, jeśli dysk twardy nie jest objęty gwarancją)

Jeśli chcesz, aby program po prostu informował Cię o obecności lub braku ZŁYCH sektorów, ale ich nie poprawiał, wybierz Menu Wykryj uszkodzone sektory.

Ważny! Naprawdę będziesz potrzebować tej opcji, jeśli chcesz mieć pewność, że są „złe rzeczy” i bez ich leczenia zgłosić roszczenie sprzedawcy. Musisz zostawić „złe rzeczy” takimi, jakie są, aby posłużyło to jako argument przy żądaniu wymiany dysku twardego.

Jeśli wybrałeś opcję „leczenia” uszkodzonych sektorów, zobaczysz następujące menu. Zalecane jest wybranie pierwszej pozycji.

Po naciśnięciu klawisza Enter rozpocznie się test dysku. Może trwać kilka godzin, w zależności od jego pojemności i sposobu „leczenia” „złego”.

Powiem tak: w połowie przypadków uszkodzone sektory pojawiają się w ilości 1-3 sztuk i po „wyleczeniu” przez program HDAT2 nie dają o sobie znać. Nadal korzystasz z dysku twardego i wszystko jest w porządku.
Jeśli po wyleczeniu „złych” nowe pojawiają się regularnie i systematycznie, oznacza to, że dysk jest „kruszony”. W takim przypadku radzę jak najszybciej kupić zamiennik, w przeciwnym razie prędzej czy później stracisz wszystkie informacje.

Uwaga! Jeśli uruchomiłeś program poprzez „ Menu Wykryj uszkodzone sektory", I znaleziony program ZŁE sektory i zdecydujesz się je wyleczyć, będziesz musiał ponownie uruchomić program poprzez „ Wykryj i napraw menu uszkodzonych sektorów» > « Napraw za pomocą opcji Weryfikuj/Zapisz/Weryfikuj»

Czas sprawdzania dysku twardego

Dysk twardy o pojemności 640 GB jest skanowany w ciągu około 1 godziny 50 minut

Sprawdzenie dysku twardego o pojemności 2 TB zajmie około 6 godzin

W poprzednich artykułach wielokrotnie wspominaliśmy o takim zjawisku jak wadliwy (zły) blok, jednak nadal nie podaliśmy dokładnej definicji czym jest, jakie są przyczyny ich występowania, jak sobie z nimi radzić i czy jest to niezbędny. W tym artykule przyjrzymy się dwóm pierwszym pytaniom i damy Ci trochę czasu na przemyślenie i znalezienie rozwiązań. Następnym razem porozmawiamy o sposobach radzenia sobie z nimi.

Zatem zły blok jest zwykle rozumiany jako określona część dysku, z którą normalne działanie nie jest gwarantowane lub w ogóle niemożliwe. Takie obszary mogą zawierać różne informacje, mogą to być dane użytkownika lub informacje serwisowe (inaczej zwane serwo (oczywiście od łacińskiego servire lub angielskiego służyć - służyć), w tym przypadku jest to obarczone konsekwencjami, których dotkliwość jest bardzo zróżnicowana), chociaż oczywiście najlepsza opcja w tym obszarze niczego by nie brakowało (chociaż prawdopodobnie nie będziesz miał do czynienia ze złymi rzeczami w takich obszarach). Pojawienie się takich sektorów może wynikać z różnych przyczyn; w jednym przypadku takie sektory można przywrócić, w innym jest to niemożliwe, w jednym przypadku konieczne jest zastosowanie pewnych metod leczenia i zmiany przeznaczenia w innym. Ale najpierw rozwiejmy kilka dość powszechnych mitów.

Mit pierwszy: na nowoczesnych dyskach twardych nie ma złych dysków. To nieprawda, to się zdarza. W zasadzie technologia jest taka sama jak przed laty, tylko ulepszona i dopracowana, ale wciąż nie idealna (aczkolwiek idealna nie powstanie w oparciu o technologie zapisu magnetycznego).

Mit drugi: w przypadku dysków twardych wyposażonych w SMART nie ma to znaczenia (czytaj: nie może być złych). Tak też nie jest: jest to istotne nie mniej niż w przypadku dysków twardych bez SMART (jeśli jakieś jeszcze zostały). Pojęcie złego sektora jest jej bliskie; powinno to być jasne z odpowiednich publikacji poświęconych tej technologii (linki na końcu). Tyle, że SMART przejął większość zmartwień dotyczących takich sektorów, które wcześniej były przypisane użytkownikowi. A często może się zdarzyć, że użytkownik w ogóle nic nie wie i nie dowie się o złych rzeczach, które dzieją się na jego śrubce, chyba że sytuacja jest oczywiście patologiczna. Słyszałem od użytkowników, że czasami sprzedawcy w ten sposób uzasadniają odmowę wymiany gwarancyjnej dysków twardych, w przypadku których wystąpiły problemy. Sprzedawca oczywiście się myli. SMART nie jest wszechmocny i nikt jeszcze nie anulował problemów.

Aby zrozumieć zło i jego odmiany, zagłębimy się choć trochę w sposób przechowywania informacji na dysku twardym. Wyjaśnijmy dwie kwestie.

1. Jednostką, w której dysk twardy pracuje na niskim poziomie, jest sektor. W fizycznej przestrzeni dysku odpowiadającej sektorowi zapisywane są nie tylko same dane, ale także informacje serwisowe - pola identyfikacyjne i ich suma kontrolna, dane i kod kontrolny dla nich, kod do odzyskiwania błędów itp. ( niestandaryzowane i zależą od producenta i modelu). Na podstawie obecności pól identyfikacyjnych wyróżnia się dwa typy rekordów – z polami identyfikacyjnymi i bez pól identyfikacyjnych. Ten pierwszy jest stary i zrezygnował ze swojego stanowiska na rzecz drugiego. Później stanie się jasne, dlaczego to świętuję. Ważne jest również, aby istniały mechanizmy kontroli błędów (które, jak zobaczymy, mogą być źródłami błędów).

2. Podczas pracy ze starymi dyskami twardymi konieczne było zarejestrowanie w BIOS-ie ich parametrów fizycznych wskazanych na etykiecie, a w celu jednoznacznego zaadresowania bloku danych konieczne było podanie numeru cylindra, numeru sektora na utwór i numer nagłówka. Taka praca z dyskiem była całkowicie uzależniona od jego parametrów fizycznych. Nie było to wygodne i wiązało ręce twórcom w wielu sprawach. Potrzebne było rozwiązanie i znaleziono je w tłumaczeniu adresu. To, co nas interesuje, to fakt, że zdecydowano się zaadresować dane w napędzie jednym parametrem, a funkcję ustalania rzeczywistego adresu fizycznego odpowiadającego temu parametrowi przypisać kontrolerowi dysku twardego. Dało to ogromną swobodę i kompatybilność.

Rzeczywiste dane fizyczne dysku nie były już ważne. Ważne jest tylko, aby liczba bloków logicznych określona przez BIOS nie przekraczała liczby rzeczywistej. Stworzenie takiego tłumacza ma ogromne znaczenie również w przypadku problemów z uszkodzonymi sektorami. I oto dlaczego. Przetwarzanie starych uszkodzonych sektorów dyski twarde nie był doskonały, przeprowadzono go przy użyciu systemu plików. Do płyty dołączona była naklejka, na której wskazano adresy wadliwych bloków znalezionych przez producenta. Użytkownik sam ręcznie wprowadził te dane do systemu FAT, wykluczając w ten sposób dostęp do nich systemu operacyjnego.

Technologia wytwarzania talerzy była wtedy niedoskonała i jest niedoskonała także teraz. Nie ma metod na stworzenie idealnej powierzchni, która nie zawierałaby ani jednego uszkodzonego bloku, wbrew powszechnemu przekonaniu, że dysk twardy jest fabrycznie dostarczany bez nich. Wraz ze wzrostem objętości dysków rosła liczba uszkodzonych sektorów przy opuszczaniu fabryki i jasne jest, że tylko do pewnego momentu procedurę ich rejestracji w systemie FAT można było wykonać ręcznie; zaznacz złe, nawet jeśli nie wiadomo, który system plików będzie używany. Wynalezienie tłumacza umożliwiło rozwiązanie tych problemów. Na dysku twardym przydzielono specjalny obszar chroniony, w którym napisano tłumacz, w którym ustalono zgodność każdego bloku logicznego ciągłego łańcucha z rzeczywistym adresem fizycznym.

Jeśli nagle na powierzchni wykryto zły blok, był on po prostu pomijany, a temu blokowi logicznemu przypisano adres następnego fizycznego dostępnego bloku. Tłumacz został odczytany z dysku po włączeniu. Jego powstanie odbyło się (i jest) w fabryce i właśnie z tego powodu, a nie dlatego, że producent stosuje jakąś super technologię, nowe dyski nie zawierają bad blocków. Parametry fizyczne okazały się ukryte (i były zbyt rozbieżne, bo firmy miały wolną rękę w produkcji własnych formatów) niski poziom, a użytkownik się tym nie przejmował), wady zostały zaznaczone w fabryce, zwiększono wszechstronność. Dobre jak w bajce.

Wróćmy teraz do zła i jego odmian. W zależności od charakteru ich pochodzenia, wszystkie można podzielić na dwie duże grupy: logiczne i fizyczne.

Wady fizyczne i logiczne

Wady powierzchni mogą być związane ze stopniowym zużywaniem się powłoki magnetycznej dysków, drobnymi drobinkami kurzu, które przedostały się przez filtr, którego energia kinetyczna, rozpędzona wewnątrz napędu do kolosalnych prędkości, okazuje się wystarczająca do uszkodzenia powierzchni dysków (jednak najprawdopodobniej zsuną się z dysku pod wpływem sił odśrodkowych i zostaną opóźnione przez wewnętrzny filtr, ale mogą zdążyć zrobić krzywdę), wynik mechanicznego uszkodzenia przy uderzeniu, w którym małe cząstki mogą zostać wytrącone z powierzchni, co z kolei wybije także inne cząstki, a proces będzie przebiegał jak lawina (takie cząstki również będą staczać się z płytek pod wpływem sił odśrodkowych, ale znacznie dłużej i cięższe, ponieważ będą utrzymywane przez siły przyciągania magnetycznego. Jest to również obarczone faktem, że zderzy się z nimi głowa unosząca się na bardzo małej wysokości, co spowoduje jej nagrzanie i pogorszenie właściwości użytkowych - wystąpią zniekształcenia. . sygnał, skutkiem tego są błędy odczytu), słyszałem (nie mam takich statystyk), że palenie w pobliżu komputera może spowodować to samo, ponieważ smoły tytoniowe mogą przenikać filtr powietrza dyski twarde (które je posiadają), co prowadzi tam do przyklejania się głowic do płytek (uszkodzenie powierzchni i głowic), po prostu osiadania na powierzchni, zmieniając w ten sposób charakterystykę pracy itp.

Takie sektory okazują się nieodpowiednie do obrotu i powinny zostać z obiegu wyłączone. Nie da się ich przywrócić ani w domu, ani w domu centra serwisowe. Dobrze będzie, jeśli uda się przynajmniej odzyskać od nich informacje. Szybkość procesu tego typu niszczenia powierzchni jest indywidualna. Jeśli liczba uszkodzeń nie rośnie lub rośnie bardzo nieznacznie, nie ma poważnych obaw (chociaż nadal warto robić kopie zapasowe); jeśli wzrost jest szybki, dysk będzie musiał zostać wymieniony, a ponadto bardzo szybko . W przypadku tego typu zła można ponownie przypisać bloki do powierzchni zapasowej: ma to sens, jeśli nie ma postępu. Ale nie o tym teraz. Dzieje się tak, jeśli mówimy o obszarze danych. Jak już wspomniano, na tabliczkach przechowywane są również informacje serwisowe. Może również ulec zniszczeniu w trakcie użytkowania. Może to być znacznie bardziej bolesne niż zwykła, niestandardowa powierzchnia.

Faktem jest, że informacje o serwomechanizmie są aktywnie wykorzystywane w procesie pracy: znaki serwa stabilizują prędkość obrotową dysków, utrzymując głowicę nad danym cylindrem, niezależnie od wpływów zewnętrznych. Drobne zakłócenia w informacjach o serwomechanizmach mogą pozostać niezauważone. Poważne uszkodzenie formatu serwa może spowodować, że część dysku lub cały dysk będzie niedostępny. Ponieważ informacje o serwomechanizmie są wykorzystywane przez program napędowy i są niezwykle ważne dla zapewnienia normalnego funkcjonowania, ogólnie rzecz biorąc, ze względu na swoją specyfikę, sprawy są z nimi znacznie bardziej skomplikowane. Niektóre dyski twarde umożliwiają wyłączenie wadliwych ścieżek serwomechanizmu. Przywrócenie ich jest możliwe tylko w fabryce przy użyciu specjalnego, drogiego i skomplikowanego sprzętu (oszacujmy z grubsza koszty takiej naprawy nieobjętego gwarancją dysku twardego i zrozummy, że słuszne byłoby nazwanie tego typu złego problemu niepoprawnym).

Do uszkodzeń fizycznych zalicza się również uszkodzone sektory, których pojawienie się jest spowodowane awarią elektronicznej lub mechanicznej części dysku, na przykład pękniętą głowicą, poważnym uszkodzenia mechaniczne w wyniku uderzenia - zakleszczenie cewki ustawnika lub tarcz, przemieszczenie tarcz. Działania tutaj mogą być różne i zależne od konkretnej sytuacji, jeśli np. głowa jest złamana (takie złe rzeczy pojawiają się, gdy podejmowana jest próba dostępu do powierzchni, do której nie można się dostać (co nie oznacza, że ​​coś jest nie tak z powierzchnią)), wówczas np. często można ją wyłączyć (lub można ją zmienić w wyspecjalizowanych centrach serwisowych, ale koszt operacji sprawia, że ​​​​poważnie myślisz o jej wykonalności (w większości przypadków odpowiedź jest negatywna), chyba że mówimy oczywiście o konieczności przywrócenia niezwykle cennych informacji (ale to inna rozmowa)).

Generalnie tego typu szkody charakteryzują się katastrofalnym charakterem. Te. Jak widzimy, problemów fizycznych nie można leczyć, możliwe jest jedynie pewnego rodzaju „łagodzenie” ich obecności. W przypadku logicznych uszkodzonych sektorów sytuacja jest prostsza. Niektóre z nich są uleczalne. Większość przypadków wynika z błędów w zapisie. Można wyróżnić następujące kategorie:

1. Najprostszy przypadek: błędy systemu plików. Sektor jest oznaczony w FAT jako zły, choć w rzeczywistości tak nie jest. Wcześniej tę technikę stosowały niektóre wirusy, gdy na małym dysku twardym musiały znaleźć odosobnione miejsce, do którego nie można było dotrzeć w prosty sposób. Teraz ta technika nie jest istotna, ponieważ ukrycie kilku megabajtów (a nawet kilkudziesięciu megabajtów) w głębi systemu Windows nie jest trudne. Poza tym ktoś mógł po prostu zażartować kosztem pechowego użytkownika (były takie programy). Ogólnie rzecz biorąc, system plików jest delikatną rzeczą, można go bardzo łatwo leczyć i bez żadnych konsekwencji.

2. Niemożliwe do naprawienia problemy logiczne - typowe dla starych dysków twardych, które korzystają z rekordów z polami identyfikacyjnymi. Jeśli masz taki dysk, możesz je spotkać. Spowodowane nieprawidłowym formatem adresu fizycznego zarejestrowanego dla tego sektora, błędem jego sumy kontrolnej itp. W związku z powyższym niemożliwy jest kontakt z nim. Faktycznie da się je odbudować, ale fabrycznie. Ponieważ już mówiłem, że obecnie stosowana jest technologia zapisu bez pól identyfikacyjnych, ten typ można uznać za nieistotny.

3. Poprawialne problemy logiczne. Rodzaj uszkodzonych bloków, który nie jest tak rzadki, szczególnie na niektórych typach dysków. Przyczyną są głównie błędy zapisu na dysku. Nie można odczytać z takiego sektora, ponieważ zwykle znajdujący się w nim kod ECC nie odpowiada danym, a zapis jest zwykle niemożliwy, ponieważ przed zapisaniem przeprowadza się wstępne sprawdzenie miejsca do zapisania, a ponieważ wykryto już z nim problemy, zapis w tym obszarze zostanie odrzucony. Te. Okazuje się, że klocka nie można używać, choć fizycznie powierzchnia, którą zajmuje, jest w idealnym stanie. Wady tego rodzaju mogą czasami być spowodowane błędami w oprogramowaniu sprzętowym dysku twardego oprogramowanie Lub względów technicznych(na przykład awaria i wahania zasilania, przesunięcie się głowy na niedopuszczalną wysokość podczas nagrywania itp.). Ale jeśli możliwe jest dopasowanie zawartości sektora i jego kodu ECC, wówczas takie bloki przechodzą bez śladu. Co więcej, procedura ta nie jest skomplikowana, a środki do jej realizacji są powszechnie dostępne i ogólnie nieszkodliwe.

4. Pojawienie się tego typu uszkodzonych bloków na dyskach twardych wynika ze specyfiki technologii produkcji: nigdy nie ma dwóch absolutnie identycznych urządzeń, niektóre ich parametry z pewnością będą się różnić. Przygotowując dyski twarde w fabryce, dla każdego z nich ustalany jest zestaw parametrów zapewniający najlepsze działanie tej konkretnej instancji, tzw. adaptatory. Parametry te są zapisywane, a jeśli ulegną tajemniczemu uszkodzeniu, może to skutkować całkowitą niesprawnością dysku, niestabilną pracą lub dużą liczbą uszkodzonych sektorów pojawiających się i znikających w tym czy innym miejscu. W domu nic nie możesz z tym zrobić, ale wszystko można skonfigurować w fabryce lub w centrum serwisowym.

Jak widać, w domu można leczyć tylko dwa rodzaje logicznych uszkodzonych bloków. Inne, w razie potrzeby, można zastąpić zapasowymi, ale nie da się ich wyleczyć. W sprawie trzecich domów nic nie da się zrobić. O tym, jak i co należy zrobić w pierwszych dwóch przypadkach, porozmawiamy następnym razem.

Ciąg dalszy