Aby ułatwić przestudiowanie materiału, artykuł podzieliliśmy na tematy:

System opodatkowania producentów rolnych (jednolity podatek rolny)

Przyjęto ustawę federalną nr 187FZ „W sprawie wprowadzenia zmian i uzupełnień do części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz niektórych innych aktów ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków i opłat”, na podstawie której Ch. 26 ust. 1 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „System podatkowy producentów rolnych”. Tym samym ustanowiono specjalny reżim podatkowy, przewidujący płacenie jednolitego podatku rolnego. Warto dodać, że ustalenie podatku ułatwił eksperyment przeprowadzony w szeregu regionów Rosji, w tym w regionie Samara. Jednolity Podatek Rolny (dalej -) miał na celu uproszczenie zasad opodatkowania i zmniejszenie obciążeń podatkowych producentów rolnych.

Jednak pierwsze lata funkcjonowania Jednolitego Podatku Rolnego ujawniły szereg niedociągnięć w jego mechanizmie, co przesądziło o konieczności udoskonalenia legislacji, w związku z czym podjęto decyzję o nowej edycji Rozdziału. 26.1. Zmiany w ustawodawstwie wprowadziła ustawa federalna nr 147FZ, która weszła w życie 1 stycznia 2004 r.

Obecny system ujednoliconego podatku rolnego przewiduje jego dobrowolny wybór przez płatników. Płatnikami podatku są producenci rolni, do których zaliczają się organizacje i indywidualni przedsiębiorcy wytwarzający produkty rolne i/lub hodujący ryby, dokonujący ich pierwotnego i późniejszego przetwarzania (przemysłowego) oraz sprzedający te produkty. Nie wszyscy producenci rolni mogą jednak przejść na system jednolitego podatku rolnego, ale tylko pod warunkiem, że w całkowitych dochodach ze sprzedaży towarów (pracy, usług) takich organizacji lub indywidualnych przedsiębiorców udział dochodów ze sprzedaży produktów rolnych wytwarzanych przez nich produktów, w tym produktów ich pierwotnego przetworzenia, wytworzonych przez nich z surowców rolnych własnej produkcji, wynosi co najmniej 70%.

Przykład: Niva LLC sprzedała towary i wykonała pracę na kwotę 3 milionów 600 tysięcy rubli w ciągu 9 miesięcy. Z tego dochód ze sprzedaży własnych produktów rolnych wyniósł 3 miliony rubli, a dochód z robót budowlanych - 600 tysięcy rubli.

Udział przychodów ze sprzedaży produktów rolnych ogółem wynosi:

3 LLC LLC rub.: 3 600 LLC rub. x 100% = 83,3%.

Ponieważ udział przekracza 70%, organizacja ma prawo przejść na ujednolicony podatek rolny.

Podobnego wyliczenia dokonuje się dla 9 miesięcy roku, w którym podatnik składa wniosek o zastosowanie Jednolitego Podatku Rolnego. W przyszłości, dla potwierdzenia prawa do stosowania reżimu, podatnik będzie ustalał corocznie udział dochodu ze sprzedaży produktów rolnych własnej produkcji (w tym tych, które zostały poddane wstępnemu przetworzeniu) w oparciu o wyniki okresu podatkowego.

Do przejścia na płacenie jednolitego podatku rolnego nie mają prawa:

1) organizacje i przedsiębiorcy indywidualni zajmujący się produkcją wyrobów akcyzowych;
2) organizacje i przedsiębiorcy indywidualni przeniesieni do systemu podatkowego w formie jednolitego podatku od przypisanego dochodu z tytułu określonych rodzajów działalności;
3) organizacje posiadające oddziały i (lub) przedstawicielstwa.

W przypadku spełnienia powyższych warunków, gospodarstwa chłopskie (gospodarskie), a także wszelkie przedsiębiorstwa rolnicze, w tym o charakterze przemysłowym - fermy drobiu, zakłady szklarniowe, państwowe gospodarstwa futerkowe, kompleksy hodowlane, które przed 2004 rokiem nie mogły być płatnikami tego podatku, mają prawo płacić jednolity podatek rolny.

Podatnicy jednolitego podatku rolnego są zwolnieni z płacenia niektórych podatków i opłat określonych w ogólnym systemie podatkowym. Jak wynika z tabeli, system jednolitego podatku rolnego przewiduje zastąpienie płatności podatków wskazanych w kolumnach 1 i 3 tabeli zapłatą jednolitego podatku obliczonego na podstawie wyników działalności gospodarczej płatników podatku okres.

Przedmiotem opodatkowania jednolitym podatkiem rolnym jest dochód pomniejszony o kwotę wydatków. Podstawą opodatkowania jest pieniężna wartość dochodu pomniejszona o kwotę wydatków. Dochód ustala się według zasad określonych w rozdziale. 25 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „Podatek od zysków organizacji”; wydatki są wymienione w rozdz. 26 ust. 1 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej i mają 28 pozycji. Lista wydatków jest jednak „zamknięta”. Dla celów podatkowych zarówno przychody, jak i wydatki ustalane są metodą „gotówkową”, tj. Po zapłacie.

Stawka ujednoliconego podatku rolnego wynosi 6%. Dla porównania zauważamy, że organizacje rolnicze działające w trybie ogólnym nie płacą jeszcze podatku dochodowego.

Okresem rozliczeniowym w ramach jednolitego podatku rolnego jest rok kalendarzowy, a okresem rozliczeniowym pół roku. Na podstawie wyników okresu sprawozdawczego płatnicy obliczają wysokość zaliczki na podatek rolny w oparciu o stawkę podatku oraz faktycznie uzyskany dochód pomniejszony o kwotę wydatków obliczoną memoriałowo od początku obowiązywania podatku okres do końca sześciu miesięcy. Wpłacone zaliczki zaliczane są na poczet płatności podatku na koniec okresu rozliczeniowego. Na podstawie wyników okresu podatkowego organizacje płacą jednolity podatek rolny nie później niż 31 marca następnego roku, przedsiębiorcy - nie później niż 30 kwietnia. Obie organizacje, przedsiębiorcy i gospodarstwa rolne składają deklaracje w ramach Jednolitego Podatku Rolnego za sześć miesięcy nie później niż 25 lipca roku sprawozdawczego. Terminy złożenia zeznań podatkowych na koniec okresu rozliczeniowego pokrywają się z terminami na wpłatę rocznej kwoty podatku. Inaczej mówiąc, organizacje muszą złożyć deklarację najpóźniej do 31 marca, a indywidualni przedsiębiorcy najpóźniej do 30 kwietnia roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

Jednolite kwoty podatku rolnego są zapisywane na rachunkach Skarbu Federalnego w celu ich późniejszego podziału zgodnie z ustawodawstwem budżetowym Federacji Rosyjskiej.

Jednolity podatek rolny jako reżim specjalny powtarza koncepcję uproszczonego systemu podatkowego (patrz punkt 11.2). Zasadnicza różnica polega na tym, że Jednolity Podatek Rolny nie jest przeznaczony dla szerokiego grona podatników, jak system uproszczony, a jedynie dla producentów rolnych. Istnieją jednak inne różnice - w warunkach przejścia, procedurze stosowania i rezygnacji z reżimu, metodach ustalania podstawy opodatkowania, procedurze prowadzenia rachunkowości itp. Zalecamy czytelnikowi samodzielne zapoznanie się z tymi funkcjami poprzez przestudiowanie rozdziału . 26.1 Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej.

Ustawa federalna nr 68FZ wprowadziła zmiany w przepisach dotyczących ujednoliconego podatku rolnego, które weszły w życie w 2006 r. Tym samym zmieniły się warunki przejścia na ten system. Producentom rolnym przysługuje prawo przejścia na jednolity podatek rolny, pod warunkiem, że udział dochodu ze sprzedaży wytworzonych przez nich produktów rolnych będzie stanowił co najmniej 70% całkowitego dochodu uzyskanego na podstawie wyników roku kalendarzowego poprzedzającego rok kalendarzowy rok, w którym organizacja lub indywidualny przedsiębiorca składa wniosek o przejście do zapłaty określonego podatku. Wcześniej obliczenia przeprowadzano na podstawie wyników dziewięciu miesięcy w roku, w którym organizacja lub indywidualny przedsiębiorca składa wniosek o przejście na płacenie jednolitego podatku rolnego.

Lista wydatków, z tytułu których podatnicy jednolitego podatku rolnego mają prawo do zmniejszenia uzyskiwanych dochodów, została uzupełniona o nowy rodzaj wydatków – na kształcenie specjalistów dla podatników w placówkach oświatowych średniego i wyższego kształcenia zawodowego. Wydatki te mogą obniżyć podstawę opodatkowania w ramach jednolitego podatku rolnego, pod warunkiem zawarcia ze specjalistami zajmującymi się szkoleniem umowy, że po odbyciu szkolenia będą pracować na rzecz podatnika przez co najmniej trzy lata w nabytej specjalności.

Od 2007 r. zmienił się tryb płatności Jednolitego Podatku Rolnego. Aby poprawić opodatkowanie producentów rolnych i wyeliminować niedociągnięcia w procedurze stosowania jednolitego podatku rolnego, ustawa federalna nr 39FZ „W sprawie zmian w rozdziałach 26.1 i 26.3 części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz art. 2.1 ustawy federalnej „W sprawie wprowadzenia zmian i uzupełnień do części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz niektórych innych aktów ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków i opłat, a także uznania za nieważne niektórych ustaw (przepisy ustaw ) ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat.”

Zmiany wprowadzone ustawą są bardzo istotne:

Wprowadzono zasadę zabraniającą przenoszenia do zapłaty jednolitego podatku podatników jednolitego podatku rolnego o dochodach kalkulacyjnych, którzy sprzedają własne produkty rolne lub produkty przetworzone za pośrednictwem własnych sklepów, punktów sprzedaży detalicznej, stołówek i kuchni polowych;
zabronione jest przejście na płacenie jednolitego podatku rolnego przez podatników podatku od gier oraz instytucje budżetowe;
wprowadzono zapis, że nowo utworzone organizacje i nowo zarejestrowani indywidualni przedsiębiorcy mogą złożyć wniosek o przejście na jednolity podatek rolny w terminie 5 dni od dnia ich rejestracji w organach podatkowych;
wprowadzono istotne zmiany w strukturze wydatków obniżających podstawę opodatkowania; zgodnie z Jednolitym Podakiem Rolnym do wydatków można teraz zaliczyć koszt i nie tylko nabyty za opłatą, ale także wybudowany, wytworzony i stworzony, w tym przez podatnika on sam; lista wydatków obejmuje również wydatki na obowiązkową certyfikację produktów i usług, opłaty za udzielenie informacji o zarejestrowanych prawach, wydatki na usługi księgowe i audytorskie itp.);
doprecyzowano tryb i terminy składania zeznań podatkowych oraz opłacania Jednolitego Podatku Rolnego;
Zmieniono stawkę podatku dochodowego od osób prawnych dla producentów rolnych, którzy nie przeszli na jednolity podatek rolny itp.

Uproszczony system podatkowy

Zmniejszenie obciążeń podatkowych, uproszczenie procedur podatkowych i sprawozdawczych, stworzenie korzystnych warunków dla legalizacji (wprowadzenia w dziedzinę prawa) małych przedsiębiorstw są niezbędnymi warunkami rozwoju małych przedsiębiorstw w Rosji i stanowią skuteczne środki wsparcia rządowego dla tego sektora.

Specjalny system podatkowy przeznaczony dla małych przedsiębiorstw był początkowo regulowany ustawą federalną nr 122FZ „W sprawie uproszczonego systemu opodatkowania, rachunkowości i sprawozdawczości dla małych przedsiębiorstw”. Indywidualni przedsiębiorcy i organizacje zatrudniające maksymalną liczbę pracowników (w tym pracującą na podstawie umów o dzieło i innych umów cywilnoprawnych) do 15 osób mieli prawo dobrowolnie (tj. z wyboru) przejść na uproszczony system opodatkowania rachunkowości i sprawozdawczości niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności.

Na podstawie prawa federalnego podmioty Federacji Rosyjskiej opracowały własne przepisy, które określały: przedmiot opodatkowania (dochód brutto lub dochód całkowity), określone stawki w ustalonych granicach, proporcje podziału kwot podatku między regionalne I. Ogólnie rzecz biorąc, siedmioletnie (1996-2003) doświadczenia systemu uproszczonego wykazały jego „atrakcyjność” dla małych przedsiębiorstw i fiskalne znaczenie dla budżetu. Jednak niejasność przepisów spowodowała ciągłe spory podatkowe dotyczące niektórych kwestii obliczania i zapłaty podatku, dlatego przyjęcie nowej ustawy było nie tylko wymogiem Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, ale także nakazem czasu i ćwiczyć.

Ch. 26 ust. 2 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „Uproszczony system podatkowy”, którego wdrożenie określa ustawa federalna Federacji Rosyjskiej nr 104FZ. Zasady stosowania uproszczonego systemu podatkowego (zwanego dalej uproszczonym systemem podatkowym) nie przewidują przyjęcia w tej kwestii jakichkolwiek aktów prawnych na poziomie podmiotów Federacji Rosyjskiej; Procedura stosowania uproszczonego systemu podatkowego jest uregulowana na poziomie federalnym.

Kontynuowano doskonalenie legislacyjne uproszczonego systemu podatkowego, dla którego ustawa federalna nr 101FZ „W sprawie zmian w rozdziałach 26.2 i 26.3 części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz niektórych aktach ustawodawczych Federacji Rosyjskiej dotyczących podatków i opłat, a także w sprawie uznania niektórych przepisów aktów prawnych Federacji Rosyjskiej za nieważne”. Ustawa weszła w życie, jej normy zostały uwzględnione przy prezentowaniu materiałów w tym paragrafie.

Stosowanie uproszczonego systemu podatkowego przewiduje zastąpienie zapłaty poszczególnych podatków zapłatą jednolitego podatku obliczonego na podstawie wyników działalności gospodarczej za okres rozliczeniowy. Podobnie jak w poprzednich przepisach, w rozdz. 2 stanowi, że przejście na uproszczony system podatkowy lub powrót płatników do systemu powszechnego odbywa się na zasadzie dobrowolności.

Możliwość stosowania uproszczonego systemu podatkowego nie jest już powiązana z dotychczasowym statusem organizacji jako małego podmiotu gospodarczego, co poszerza krąg jej potencjalnych płatników. Jednocześnie ustawodawstwo ustanawia ograniczenia w prawie korzystania z uproszczonego systemu podatkowego. Zatem organizacja miała prawo przejść na uproszczony system podatkowy, jeżeli na podstawie wyników dziewięciu miesięcy roku, w którym organizacja złożyła wniosek o przejście na uproszczony system podatkowy, przychody ze sprzedaży nie przekroczyły 11 mln ruble. (bez podatku).

Liczba ta wynosi 15 milionów rubli. Limit dochodu podlega waloryzacji współczynnikiem deflatora ustalanym i oficjalnie publikowanym przez Rząd Federacji Rosyjskiej corocznie na każdy kolejny rok kalendarzowy i uwzględniającym zmiany cen konsumpcyjnych towarów (pracy, usług) w Federacji Rosyjskiej za poprzedni rok kalendarzowy.

Wskazana jest lista organizacji, które nie mają prawa stosować uproszczonego systemu podatkowego (na przykład banki, lombardy, profesjonalni uczestnicy rynku papierów wartościowych). Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy, których średnia liczba pracowników w okresie podatkowym (sprawozdawczym), ustalona w sposób ustalony przez federalny organ wykonawczy uprawniony w dziedzinie statystyki, przekracza 100 osób, nie są uprawnieni do stosowania uproszczonego systemu podatkowego; organizacje, których wartość końcowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, przekracza 100 milionów rubli.

Warunki oraz tryb przejścia i zakończenia stosowania uproszczonego systemu podatkowego. Podatnik, który przeszedł z uproszczonego systemu opodatkowania do ogólnego systemu opodatkowania, ma prawo ponownie przejść do uproszczonego systemu opodatkowania nie wcześniej niż po upływie roku od utraty prawa do korzystania z uproszczonego systemu opodatkowania.

Przedmiotem opodatkowania jest: dochód albo dochód pomniejszony o kwotę wydatków, przy czym wyboru przedmiotu opodatkowania dokonuje sam podatnik. W uproszczonym systemie podatkowym do rozpoznawania przychodów i wydatków stosuje się metodę kasową (na podstawie daty wpływu środków na rachunki bankowe i/lub w kasie). Przedmiot opodatkowania nie może być zmieniany przez podatnika w całym okresie stosowania uproszczonego systemu podatkowego.

Istotną cechą uproszczonego systemu podatkowego jest powiązanie trybu jego stosowania z zasadami obliczania podatku dochodowego od osób prawnych określonymi w rozdziale. 25 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej. Innymi słowy, wybierając dowolny przedmiot opodatkowania, płatnik tworzy go w oparciu o procedurę określoną w określonym rozdziale Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie płatnik uproszczonego systemu podatkowego jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji księgowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, posiadania dokumentów pierwotnych oraz analitycznych rejestrów podatkowych. Ponadto podatnicy uproszczonego systemu podatkowego nie są zwolnieni z obowiązków dokonywania transakcji gotówkowych zgodnie z obowiązującą procedurą, mają obowiązek prowadzenia ewidencji przeciętnego zatrudnienia zgodnie z ustalonymi zasadami.

Stawki podatku wynoszą: jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód – 6%; jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód pomniejszony o kwotę wydatków – 15%. Zgodnie z obowiązującą procedurą stawki wynosiły odpowiednio 10 i 30%, co oznacza względne zmniejszenie ciężaru podatkowego.

Stosowanie uproszczonego systemu podatkowego stwarza największe trudności przy wyborze jako przedmiotu opodatkowania dochodu pomniejszonego o kwotę wydatków. W pierwszej kolejności ustalono 34 pozycje kosztowe (m.in. wydatki rzeczowe, płace, zapłacone podatki itp.), które muszą być udokumentowane, uzasadnione ekonomicznie i realizowane wyłącznie w ramach działalności mającej na celu osiągnięcie dochodu.

Wydatki na nabycie (budowa, wytworzenie) środków trwałych, a także wydatki na nabycie (wytworzenie przez samego podatnika) wartości niematerialnych i prawnych (wartości niematerialnych) są akceptowane w następującej kolejności:

1) w odniesieniu do nabytych (wybudowanych, wytworzonych) środków trwałych w okresie stosowania uproszczonego systemu podatkowego – od chwili oddania tych środków trwałych do użytkowania;
2) w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych nabytych (wytworzonych przez samego podatnika) w okresie stosowania uproszczonego systemu podatkowego – od chwili przyjęcia tego przedmiotu wartości niematerialnych i prawnych do rozliczeń.

W skład środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wchodzą nieruchomości, które podlegają amortyzacji zgodnie z rozdziałem. 25 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej.

Odrębna procedura dotyczy środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed przejściem do uproszczonego systemu podatkowego. W tym przypadku przyjmuje się, że wartość środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest równa wartości końcowej tej nieruchomości w momencie przejścia do uproszczonego systemu podatkowego.

Po drugie, podatnicy, którzy jako przedmiot opodatkowania wykorzystują dochody pomniejszone o kwotę wydatków, płacą podatek minimalny. Kwotę podatku minimalnego oblicza się w wysokości 1% dochodu i płaci się, jeżeli kwota podatku obliczona dla wybranego przedmiotu opodatkowania jest niższa od kwoty podatku minimalnego. Różnicę pomiędzy kwotą minimalnego podatku zapłaconego a kwotą podatku obliczonego w sposób ogólny zalicza się do kosztów kolejnych okresów podatkowych albo powiększa kwotę straty, którą można przenieść na przyszłość w przewidziany sposób. Tym samym minimalny reżim podatkowy pozwala, w warunkach znacznej liberalizacji opodatkowania w ramach uproszczonego systemu podatkowego, zabezpieczyć „interesy” budżetu.

Podatnik, który jako przedmiot opodatkowania wykorzystuje dochód pomniejszony o kwotę wydatków, ma prawo obniżyć obliczoną na koniec okresu rozliczeniowego podstawę opodatkowania o kwotę straty uzyskanej na podstawie wyników poprzednich okresów podatkowych. Określona strata nie może obniżyć podstawy opodatkowania o więcej niż 30%. W takim przypadku pozostałą część straty można przenieść na kolejne okresy podatkowe, nie więcej jednak niż na 10 okresów podatkowych.

Okresem rozliczeniowym w uproszczonym systemie podatkowym jest rok kalendarzowy, a okresem rozliczeniowym jest pierwszy kwartał, pół roku i 9 miesięcy roku kalendarzowego. Na podstawie wyników każdego okresu sprawozdawczego podatnicy obliczają wysokość kwartalnej zaliczki na podatek w oparciu o stawkę podatku oraz wybrany przedmiot opodatkowania, liczoną metodą memoriałową od początku okresu podatkowego do końca pierwszego kwartału odpowiednio półroczne, dziewięciomiesięczne, z uwzględnieniem wcześniej wpłaconych kwot kwartalnych zaliczek na podatek. Kwartalne zaliczki na podatek wpłaca się najpóźniej do 25 dnia pierwszego miesiąca następującego po upływie okresu sprawozdawczego. Kwoty podatku są zapisywane na rachunkach Skarbu Federalnego w celu ich późniejszego podziału do budżetów wszystkich szczebli oraz budżetów państwowych funduszy pozabudżetowych zgodnie z ustawodawstwem budżetowym Federacji Rosyjskiej.

Przedsiębiorcy indywidualni realizujący jeden z 58 określonych w rozdz. 26.2, ma prawo przejść na uproszczony system podatkowy na podstawie patentu. Dotyczy to np. takich rodzajów działalności jak: produkcja wyrobów rzemiosła ludowego; szycie i naprawa odzieży i innej odzieży; naprawa sprzętu AGD, RTV, komputerów itp. Jednocześnie możliwość zastosowania patentu dotyczy tych przedsiębiorców indywidualnych, którzy nie angażują w swojej działalności pracowników najemnych, w tym na podstawie umów cywilnoprawnych.

Patent wydawany jest według wyboru podatnika na jeden z następujących okresów, począwszy od pierwszego dnia kwartału: kwartał, sześć miesięcy, dziewięć miesięcy, rok. Formularze patentowe i wnioski o ich otrzymanie zatwierdza federalny organ wykonawczy upoważniony do kontroli i nadzoru w zakresie podatków i opłat. Roczny koszt patentu ustala się jako procent rocznego dochodu potencjalnie uzyskiwanego przez indywidualnego przedsiębiorcę, odpowiadający stawce podatku ustalonej dla każdego rodzaju działalności gospodarczej. Wysokość takiego dochodu ustalają przepisy podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej dla każdego z ustalonych rodzajów działalności przedsiębiorczej. Przedsiębiorcy indywidualni, którzy przeszli na uproszczony system podatkowy na podstawie patentu, płacą jedną trzecią kosztów patentu nie później niż w terminie 25 dni kalendarzowych od rozpoczęcia działalności gospodarczej w oparciu o patent. Zapłatę pozostałej części kosztów patentu podatnik dokonuje nie później niż w terminie 25 dni kalendarzowych od końca okresu, na który patent otrzymał.

Dla systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej jako całości wartość uproszczonego systemu podatkowego jest niewielka. Podatek ten stopniowo staje się jednak ważnym źródłem dochodów władz, biorąc pod uwagę, że od 2006 roku niemal cała jego kwota będzie przekazywana do budżetów samorządowych.

Niestety praktyka podatkowa w ramach uproszczonego systemu podatkowego zawiera wiele kwestii kontrowersyjnych, co potwierdzają liczne zapytania kierowane przez płatników uproszczonego systemu podatkowego do właściwych organów. Autorzy podręcznika nie mogą nie zwrócić uwagi na następujący paradoks: dla dotychczasowych płatników uproszczonego systemu podatkowego nowa wersja okazała się znacznie bardziej skomplikowana, natomiast dla tych, którzy przechodzą z systemu powszechnego, jest ona nieco prostsza. Oczywiste jest, że system uproszczony nie jest „prosty” i „przejrzysty” dla płatników, dlatego też kontynuowane będzie doskonalenie legislacji w zakresie uproszczonego systemu podatkowego.

Zatem po przestudiowaniu klauzul 11.1 i 11.2 zapoznałeś się z dwoma specjalnymi systemami podatkowymi - ujednoliconym podatkiem rolnym i uproszczonym systemem podatkowym, które mają podobną konstrukcję i łączy je jedna zasada - dobrowolna procedura stosowania. Dlatego w praktyce potencjalni płatnicy mają to samo pytanie: czy opłaca się przejść na te tryby? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, w każdym razie zaleca się dokonać obliczeń na podstawie danych rzeczywistych i/lub prognozowanych, a następnie porównać kwoty podatków płaconych w ramach powszechnego systemu podatkowego i szczególnego.

Kolejnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest podatek VAT. Uzyskawszy zwolnienie z VAT, podatnicy reżimów szczególnych mogą jednocześnie „stracić” swoich klientów, którzy dokonując zakupów u płatników reżimów szczególnych nie mają prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów (robot, usług). Zwycięzcami są więc płatnicy specjalnych reżimów, którzy sprzedają produkty konsumentom końcowym – ludności. Uczestnicy łańcuchów produkcji i zamówień hurtowych muszą oczywiście wziąć pod uwagę ten czynnik przy podejmowaniu decyzji o przejściu na system specjalny.

System opodatkowania w postaci jednolitego podatku od przypisanego dochodu z tytułu niektórych rodzajów działalności

W Rosji podejmowane są działania mające na celu wzmocnienie kontroli i zwiększenie ściągalności podatków w zakresie płatności gotówkowych. Zwróćmy przede wszystkim uwagę na ustawę federalną Federacji Rosyjskiej nr 142FZ „O podatku od działalności hazardowej”, która wprowadziła opodatkowanie kalkulacyjne dla tego rodzaju działalności, gdy kluczowe znaczenie dla opodatkowania mają ilościowe cechy działalności, np. np. liczba automatów do gry itp. Na szczeblu federalnym zapada decyzja o wprowadzeniu jednolitego podatku od dochodu kalkulacyjnego początkowo dla 13 rodzajów działalności. Pobór podatku uregulowała ustawa Federacji Rosyjskiej nr 148FZ „W sprawie jednego podatku od przypisanego dochodu z tytułu niektórych rodzajów działalności”, z uwzględnieniem zmian i uzupełnień.

Rozdział wszedł w życie. 26 ust. 3 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „System opodatkowania w formie pojedynczego podatku od przypisanego dochodu dla niektórych rodzajów działalności”, którego wdrożenie określa ustawa federalna nr 104FZ „W sprawie wprowadzenia zmian i uzupełnień do części drugiej Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej oraz niektórych innych aktów prawnych Federacji Rosyjskiej, a także uznanie za nieważne niektórych aktów ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków i opłat.” Kontynuowano regulacje prawne dotyczące podatku kalkulacyjnego, szczególnie zwracamy uwagę na ustawę federalną nr 101FZ „W sprawie zmian w rozdziałach 26.2 i 26.3 części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz niektórych aktach ustawodawczych Federacji Rosyjskiej dotyczących podatków i opłat, a także w sprawie uznania za nieważne niektórych przepisów aktów prawnych Federacji Rosyjskiej.”

Cechą jednolitego podatku od przypisanego dochodu (zwanego dalej UTII), w przeciwieństwie do uproszczonego systemu podatkowego, jest to, że płatnik nie ma prawa wyboru: jeżeli jego działalność mieści się w ustalonej liście, będzie zobowiązany zapłacić UTII.

System podatkowy w formie można zastosować do 13 rodzajów działalności gospodarczej:

1) świadczenie usług domowych;
2) świadczenie usług weterynaryjnych;
3) świadczenie usług naprawy, konserwacji i mycia pojazdów;
4) świadczenie usług przechowywania pojazdów na płatnych parkingach;
5) świadczenie usług transportu samochodowego w zakresie przewozu osób i rzeczy realizowane przez organizacje i przedsiębiorców indywidualnych, którym przysługuje prawo własności lub inne prawo (użytkowanie, posiadanie i/lub zbycie) nie więcej niż 20 pojazdów przeznaczonych do świadczenia takie usługi;
6) handel detaliczny prowadzony poprzez sklepy i pawilony o powierzchni sprzedaży nie większej niż 150 m2 dla każdego obiektu handlowego;
7) handel detaliczny prowadzony za pośrednictwem kiosków, namiotów, tacek i innych obiektów stacjonarnej sieci handlu nieposiadającej sal sprzedaży, a także obiektów niestacjonarnej sieci handlu;
8) świadczenie usług gastronomicznych realizowanych za pośrednictwem ogólnodostępnych obiektów gastronomicznych o powierzchni sali obsługi klientów nie większej niż 150 m2 dla każdego lokalu gastronomicznego;
9) świadczenie usług gastronomicznych realizowanych za pośrednictwem ogólnodostępnych obiektów gastronomicznych nieposiadających sali obsługującej zwiedzających;
10) dystrybucja i/lub umieszczanie reklamy zewnętrznej;
11) rozpowszechnianie i/lub umieszczanie reklam na autobusach wszelkiego rodzaju, tramwajach, trolejbusach, samochodach osobowych i ciężarowych, przyczepach, naczepach i przyczepach, statkach rzecznych;
12) świadczenie usług zakwaterowania tymczasowego i zakwaterowania przez organizacje i przedsiębiorców wykorzystujących w każdym obiekcie do świadczenia tych usług łączną powierzchnię lokali sypialnych nie większą niż 500 m2;
13) świadczenie usług przekazania w celu czasowego posiadania i/lub korzystania ze stacjonarnych punktów obrotu zlokalizowanych na targowiskach i innych miejscach handlu, które nie posiadają powierzchni obsługi klientów.

Jeżeli uproszczony system podatkowy jest przewidziany przede wszystkim dla małych przedsiębiorstw, płatnikiem naliczonego podatku może być dowolna organizacja lub przedsiębiorca - osoba fizyczna (jednak w rzeczywistości UTII jest również skierowane do małych przedsiębiorstw). Inaczej mówiąc, kluczowy jest tutaj rodzaj działalności. W przypadku organizacji multidyscyplinarnych wymagane jest prowadzenie oddzielnej ewidencji wyników działalności. Cechą wspólną obu systemów jest to, że podobnie jak w przypadku uproszczonego systemu podatkowego, UTII zastępuje cały zakres podatków płaconych w ramach systemu ogólnego, ale nie wszystkie.

Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnienie z podatków ogólnych przysługuje jedynie części działalności gospodarczej podlegającej UTII. Przy obliczaniu tego podatku nie operują rzeczywistymi danymi kosztowymi, opartymi na wynikach działalności podmiotu gospodarczego, ale pewnymi fizycznymi, łatwymi do sprawdzenia wskaźnikami, które odzwierciedlają potencjał generowania dochodu w danym rodzaju działalności.

Główne koncepcje reżimu UTII to:

Dochód przypisany to potencjalny dochód pojedynczego podatnika, obliczony z uwzględnieniem ogółu czynników bezpośrednio wpływających na otrzymanie określonego dochodu i wykorzystany do obliczenia kwoty UTII według ustalonej stawki;
rentowność podstawowa - warunkowa rentowność miesięczna w ujęciu wartościowym dla tej lub innej jednostki wskaźnika fizycznego charakteryzującego określony rodzaj działalności gospodarczej w różnych porównywalnych warunkach, która służy do obliczenia wysokości przypisanego dochodu;
współczynniki korygujące rentowności podstawowej - współczynniki obrazujące stopień wpływu danego czynnika na wynik działalności przedsiębiorczej podlegającej UTII.

Przedmiotem opodatkowania jest przypisany dochód podatnika, obliczony jako iloczyn podstawowej rentowności dla danego rodzaju działalności gospodarczej przez wartość wskaźnika fizycznego charakteryzującego ten rodzaj działalności. Do obliczenia kwoty UTII w zależności od rodzaju prowadzonej działalności stosuje się następujące wskaźniki fizyczne, charakteryzujące określony rodzaj działalności gospodarczej oraz podstawową rentowność w miesiącu.

Przykład: Indywidualny przedsiębiorca A.P. Sokolov posiada 5 pojazdów Gazelle, które służą do transportu towarów. Podstawowa rentowność dla tego płatnika miesięcznie będzie wynosić:

6000 X 5 = 30 LLC rub.

Dochód podstawowy koryguje się (mnoży) przez współczynniki K1 i K2, przy czym: K2 jest współczynnikiem deflatora ustalonym na rok kalendarzowy, uwzględniającym zmiany cen konsumpcyjnych towarów (pracy, usług) w Federacji Rosyjskiej w poprzednim okresie. Współczynnik deflatora jest ustalany i podlega oficjalnej publikacji w formie zarządzenia Ministerstwa Rozwoju Gospodarczego Federacji Rosyjskiej. Przypomnijmy, że wartości tego współczynnika stosowane są także w trybie uproszczonego systemu podatkowego.

K2 jest współczynnikiem korygującym rentowności podstawowej, który uwzględnia ogół cech prowadzenia działalności, w tym (roboty budowlane, usługi), sezonowość, godziny pracy, faktyczny okres prowadzenia działalności, cechy miejsca prowadzenia działalności oraz Inne funkcje.

Przy ustalaniu wysokości podstawowej rentowności podmioty wchodzące w skład Federacji Rosyjskiej. Organy przedstawicielskie okręgów miejskich i dzielnic miejskich, a także organy rządowe miast federalnych Moskwy i Sankt Petersburga mogą korygować (pomnażać) dochód podstawowy przez współczynnik korygujący. Wartości współczynnika korygującego ustala się dla wszystkich kategorii płatników za rok kalendarzowy i można go ustawić w zakresie od 0,005 do 1 włącznie.

Stawkę UTII ustala się na poziomie 15% kwoty przypisanego dochodu. Okres rozliczeniowy wynosi kwartał. Zapłaty podatku podatnik dokonuje na podstawie wyników okresu rozliczeniowego nie później niż do 25 dnia pierwszego miesiąca następnego okresu rozliczeniowego. Kwotę UTII pomniejsza się o kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe opłacanych za ten sam okres, w którym podatnicy wypłacają wynagrodzenia swoim pracownikom, a także o kwotę składek na ubezpieczenie w formie stałych wpłat opłacanych przez przedsiębiorców indywidualnych za ich ubezpieczenia oraz wysokość wypłacanych tymczasowych rent inwalidzkich. W takim przypadku kwota podatku nie może zostać obniżona o więcej niż 50%.

UTII był wcześniej nazywany podatkiem regionalnym, ponieważ prawa podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej określały: procedurę wprowadzenia jednolitego podatku na terytorium odpowiedniego podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej; rodzaje działalności, dla których wprowadza się UTII, w ramach ustalonej listy; wartości współczynnika K. Jednak od 2006 roku prawa te zostały przeniesione na samorządy lokalne, z wyjątkiem miast federalnych Moskwy i Sankt Petersburga, gdzie w celu zachowania jedności gospodarki miejskiej decyzje na UTII są ustalane przez prawo tych podmiotów Federacji Rosyjskiej.

Wraz z podatkiem ujednoliconym w ramach uproszczonego systemu podatkowego podatek ten ma odgrywać istotną rolę w strukturze dochodów budżetów lokalnych. Decyzja ta wydaje się słuszna, biorąc pod uwagę istnienie znacznych rezerw na zwiększenie ściągalności podatków w ramach reżimów specjalnych poprzez lepszą administrację podatkową na szczeblu lokalnym (organizowanie nalotów, sprawdzanie kompletności i terminowości wpłat podatków przez podatników mających siedzibę i działających na terenie danej gminy).

Podsumowując, zauważamy, że opodatkowanie kalkulacyjne nie jest „wynalazkiem” naszego kraju; jest stosowane w wielu krajach. Na przykład we Francji podobny podatek wprowadzono bezpośrednio po drugiej wojnie światowej i miał on na celu włączenie małych organizacji w cywilizowane ramy podatkowe, ale przy stosunkowo niskich stawkach. Podatek istniał do 1998 roku, po czym został zniesiony.

Jest mało prawdopodobne, aby wykorzystanie UTII w Rosji było determinowane wyłącznie celami fiskalnymi. Jednocześnie metodologia podatkowa nie jest elastyczna, tj. nie uwzględnia całego zespołu czynników mających wpływ na wyniki działalności finansowej podmiotów gospodarczych. Ponadto podatek nie zawiera elementów motywacyjnych, a zasady jego poboru są sprzeczne. Uniwersalnym wskaźnikiem opodatkowania jest zysk organizacji. Jest to podatek dochodowy spełniający wymogi liberalnej gospodarki rynkowej. Ponieważ jednak indywidualni przedstawiciele biznesu w Rosji „unikają” podatku dochodowego, a organy podatkowe nie są w stanie pobrać go w całości, wprowadza się UTII, którego głównym zadaniem jest przeniesienie wszystkich potencjalnych płatników do sektora prawnego. Dlatego UTII powinien być tymczasowy.

System opodatkowania realizacji umów o podziale produkcji

Eksploatacja złóż kopalin na zasadach podziału produkcji jest jedną z metod przyciągania dużych, długoterminowych inwestycji zagranicznych i krajowych w kompleksie surowców mineralnych. Normy i zasady niezbędne do funkcjonowania umowy o podziale produkcji (zwanej dalej PSA) określa ustawa federalna nr 225FZ „O umowach o podziale produkcji”, z uwzględnieniem zmian i uzupełnień. Zgodnie z tą ustawą PSA to umowa, na mocy której Federacja Rosyjska przyznaje podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej inwestorem) za zwrotem kosztów i na określony czas wyłączne prawa do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania złóż minerałów surowców w określonym w umowie obszarze podglebia i wykonania prac z tym związanych. W takim przypadku inwestor zobowiązuje się do wykonania określonych prac na własny koszt i ryzyko. PSA określa wszystkie niezbędne warunki związane z użytkowaniem podłoża, w tym warunki i tryb podziału wytworzonych produktów pomiędzy strony umowy, zgodnie z przepisami prawa federalnego.

Zasadniczą cechą PSA jest to, że podczas jej wdrażania stosowany jest specyficzny mechanizm podatkowy. Jest to zdefiniowane w rozdz. 26 ust. 4 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej „System podatkowy dotyczący realizacji umowy o podziale produkcji”, który wszedł w życie. Na podstawie ustawy federalnej nr 65FZ „W sprawie wprowadzenia zmian do części drugiej Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, wprowadzenia zmian i uzupełnień do niektórych innych aktów ustawodawczych Federacji Rosyjskiej oraz uznania niektórych aktów ustawodawczych Federacji Rosyjskiej za nieważne”.

Dostarczone przez Sec. 26 ust. 4 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej specjalny reżim podatkowy przy wdrażaniu PSA przewiduje zastąpienie płatności zestawu poszczególnych podatków i opłat podziałem wytworzonych produktów zgodnie z warunkami umowy. Na tym polega zasadnicza różnica między opodatkowaniem przy wdrażaniu PSA a innymi specjalnymi systemami podatkowymi.

Podatnikami są organizacje będące inwestorami w PSA, nie tylko osoby prawne, ale także stowarzyszenia osób prawnych utworzone na podstawie umowy o wspólnych działaniach i nie posiadające osobowości prawnej. Inwestor ma prawo powierzyć wykonywanie swoich obowiązków związanych ze stosowaniem szczególnego reżimu podatkowego podmiotowi gospodarczemu (za jego zgodą), który wykonuje udzielone mu uprawnienia na podstawie pełnomocnictwa notarialnego.

To, czy inwestor płaci określone podatki i opłaty, czy też jest z nich zwolniony, zależy od warunków podziału produkcji. Jednocześnie w szeregu przypadków inwestorowi zapewniana jest rekompensata z tytułu zapłaconych podatków (m.in. poprzez odpowiednie zmniejszenie udziału wytworzonych produktów przekazanych państwu, w części przekazanej odpowiedniemu podmiotowi wchodzącemu w skład Federacji Rosyjskiej o kwotę odpowiadającą kwocie faktycznie uiszczonych podatków i opłat).

Rozdział 26.4 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej określa szczegóły ustalania podstawy opodatkowania niektórych podatków, w szczególności podatku dochodowego od osób prawnych, podatku VAT i podatku od wydobycia minerałów. Realizując umowy o podziale produkcji, podatnicy podlegają rejestracji w organie podatkowym w miejscu udostępnienia inwestorowi gruntu, a w przypadku gdy inwestorem jest stowarzyszenie osób prawnych, każda z nich podlega rejestracji w miejscu działka podglebowa. Ten specjalny reżim podatkowy ma na celu zapewnienie stabilności, niezmienności i przewidywalności warunków prawa podatkowego przez cały okres obowiązywania PSA, atrakcyjności inwestycyjnej PSA oraz zmniejszenie obciążeń podatkowych dla inwestorów.

Podsumowując, zauważamy, że specjalny system podatkowy ma szerokie międzynarodowe doświadczenie w stosowaniu. Celem tych systemów jest zapewnienie korzyści określonym grupom płatników zarówno w ujęciu branżowym (na przykład jednolity podatek rolny), jak i pobudzenie niektórych form przedsiębiorczości (na przykład uproszczony system podatkowy stymuluje rozwój małych przedsiębiorstw ). Trudność w przyciągnięciu długoterminowych inwestycji zagranicznych w sektorze pierwotnym będzie wymagała także poważnych zmian w opodatkowaniu przy wdrażaniu umów o podziale produkcji, mających na celu zapewnienie większej stabilności, przejrzystości, a co za tym idzie, atrakcyjności dla inwestorów. Tym samym specjalne reżimy podatkowe dokonują pewnego zróżnicowania systemu podatkowego zgodnie ze specyficznymi warunkami rozwoju gospodarczego.
W górę

Ordynacja podatkowa, N 146-FZ | Sztuka. 18 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej

Artykuł 18 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Specjalne reżimy podatkowe (aktualna wersja)

1. Szczególne reżimy podatkowe określa niniejszy Kodeks i stosuje się je w przypadkach i w sposób przewidziany w niniejszym Kodeksie oraz innych aktach prawnych dotyczących podatków i opłat. Specjalne systemy podatkowe mogą być również ustanawiane na mocy ustaw federalnych przyjętych zgodnie z niniejszym Kodeksem, przewidujących eksperymenty w celu ustanowienia specjalnych systemów podatkowych.

Specjalne systemy podatkowe mogą przewidywać szczególny tryb ustalania elementów opodatkowania, a także zwolnienie z obowiązku płacenia niektórych podatków i opłat przewidzianych w art. 13–15 niniejszego Kodeksu.

2. Szczególne reżimy podatkowe obejmują:

1) system opodatkowania producentów rolnych (jednolity podatek rolny);

2) uproszczony system podatkowy;

3) system opodatkowania w postaci jednolitego podatku od przypisanego dochodu dla niektórych rodzajów działalności;

4) system opodatkowania realizacji umów o podziale produkcji;

5) system podatku patentowego;

6) podatek od dochodów zawodowych (jako eksperyment).

• Kod BB
• Tekst

Adres URL dokumentu [skopiuj]

Komentarz do art. 18 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej

W komentowanym artykule zdefiniowano kluczowe pojęcia takiej instytucji prawa podatkowego, jaką jest szczególny reżim podatkowy.

Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej stanowi, że podatki federalne, regionalne i lokalne są obowiązkowe w przypadku płatności na terytorium Federacji Rosyjskiej, odpowiedniego podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej i formacji gminnej, z wyjątkiem przypadków stosowania specjalnych systemów podatkowych, które mogą przewidywać możliwość zwolnienia z obowiązku płacenia niektórych podatków i opłat.

Ustanawiając równowagę między interesami publicznymi i prywatnymi w prawie podatkowym, tworząc korzystne warunki dla realizacji niektórych istotnych ekonomicznie i społecznie rodzajów działalności gospodarczej, Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej wraz z ogólnym reżimem podatkowym przewiduje stosowanie specjalnych reżimy podatkowe tworzące korzystniejsze warunki ekonomiczno-finansowe dla podatników – organizacji i indywidualnych przedsiębiorców należących do małych przedsiębiorstw, będących producentami rolnymi lub uczestnikami umów o podziale produkcji.

Szczególny reżim podatkowy można zdefiniować jako zbiór przepisów podatkowych (instytucję prawa podatkowego), które przewidują szczególny tryb ustalania elementów opodatkowania, a także zwolnienie z obowiązku płacenia określonych podatków i opłat.

W Federacji Rosyjskiej obowiązuje pięć rodzajów specjalnych reżimów podatkowych.

Wyczerpująca lista specjalnych systemów podatkowych znajduje się w komentowanym artykule Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej, a cechy prawne każdego specjalnego reżimu podatkowego określono w drugiej części Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej oraz w szeregu przypadki wyjaśnione i uzupełnione w ustawach podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz decyzjach organów przedstawicielskich gmin zgodnie z uprawnieniami przekazanymi na szczebel regionalny i gminny.

W poprzednich wydaniach Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej wspominano także o innych specjalnych reżimach podatkowych (system podatkowy w wolnych strefach ekonomicznych, zamkniętych jednostkach administracyjno-terytorialnych), które następnie zostały wyłączone z ustawodawstwa podatkowego.

Warunki korzystania przez podatników ze specjalnych reżimów podatkowych są wymienione w odpowiednich rozdziałach o tej samej nazwie w drugiej części Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej. Określają wymagania dla podatników, które pozwalają im na korzystanie ze specjalnych reżimów podatkowych – dopuszczalne rodzaje działalności gospodarczej, limity dochodów, liczba pracowników itp. Ponadto Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej jasno określa istotę przekształcenia obowiązków podatkowych w przypadku stosowania specjalnego reżimu podatkowego w porównaniu z ogólnym reżimem podatkowym. Przykładowo podatnicy-organizacje, które przeszły na uproszczony system opodatkowania, są zwolnione z obowiązku płacenia podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od nieruchomości od osób prawnych, a także nie są uznawane za podatników VAT. Jednocześnie inne podatki płacą organizacje stosujące uproszczony system podatkowy zgodnie z ogólnym systemem podatkowym ustanowionym w przepisach dotyczących podatków i opłat.

Zamiast podatków, z których podatnicy są zwolnieni, płacą podatki, które są obliczane według zasad określonych dla tego szczególnego reżimu podatkowego. Przykładowo przedsiębiorcy indywidualni, którzy przeszli na system opodatkowania patentowego, płacą podatek w wysokości 6 proc. podstawy opodatkowania, określonej jako wartość pieniężna potencjalnego rocznego dochodu ustalona na rok kalendarzowy przez prawo właściwego podmiotu wchodzącego w jego skład. Federacji Rosyjskiej.

Przejście na niektóre szczególne reżimy podatkowe następuje na wniosek podatnika (np. uproszczony system podatkowy, patentowy system opodatkowania), a na inne – w trybie imperatywnym, poprzez bezpośrednie wskazanie prawa ( system opodatkowania w postaci jednolitego podatku od przypisanego dochodu z tytułu niektórych rodzajów działalności do 2013 r.; od 1 stycznia 2013 r. na wniosek podatnika zaczęto przeprowadzać również przejście na UTII).

Wśród specjalnych reżimów podatkowych wyróżnia się system opodatkowania realizacji umów o podziale produkcji. Ten specjalny reżim podatkowy reguluje Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej wraz z ustawą federalną „O umowach o podziale produkcji”. Ten specjalny reżim podatkowy ma szczególne znaczenie dla rosyjskiej gospodarki, gdyż ma stymulować napływ inwestycji w zakresie poszukiwania, rozpoznawania i wydobycia surowców mineralnych na terytorium Federacji Rosyjskiej, jej szelfu kontynentalnego i wyłącznej strefy ekonomicznej. 18, 88, 100, 101, 346,25, 346,27, 346,29 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej...

Orzeczenie Sądu Najwyższego: Postanowienie nr 1-APG14-11, Kolegium Sądowe ds. Cywilnych, apelacja

podmioty wchodzące w skład Federacji Rosyjskiej i są stosowane na terytoriach tych podmiotów Federacji Rosyjskiej przez indywidualnych przedsiębiorców wraz z innymi systemami podatkowymi przewidzianymi w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków i opłat (art. 18 i 346.43 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej) Na mocy art. 346 ust. 47 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej potencjalnie możliwy do otrzymania roczny dochód indywidualnego przedsiębiorcy z tytułu odpowiedniego rodzaju działalności gospodarczej, ustalony przez prawo podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej. .

+Więcej...

Każda organizacja lub indywidualny przedsiębiorca musi wpłacać część środków ze swoich zysków lub podatków dochodowych do budżetu państwa. Po rejestracji wszyscy płatnicy podlegają ogólnemu reżimowi podatkowemu - dla wielu złożonemu i niewygodnemu systemowi płacenia podatków. Dla . Przyjrzyjmy się popularnym trybom specjalnym.

Dlaczego potrzebne są specjalne systemy podatkowe?

Aby wspierać i stymulować rozwój biznesu w systemie podatkowym Federacji Rosyjskiej, przewidziano dodatkowo pięć specjalnych.

Reżimy specjalne są najczęściej spotykane w małych i średnich przedsiębiorstwach, ponieważ mogą znacznie uprościć system płacenia podatków i składania sprawozdań, a także zaoszczędzić na płatnościach.

Które działają w Rosji, w pełni odpowiadają ogólnie przyjętym standardom międzynarodowym i są opracowywane na ich podstawie.

Pojęcie „specjalnego reżimu podatkowego” zgodnie z Ordynacją podatkową Federacji Rosyjskiej

Pojęcie „specjalnego reżimu podatkowego” oznacza specjalną procedurę ustalania i pobierania podatków, a także zwolnienie z ich płacenia pod pewnymi warunkami.

Celem jego wprowadzenia jest zapewnienie początkującym przedsiębiorcom możliwości pracy w korzystniejszych warunkach.

Z czym wiąże się przejście?

Kryteriami ustalania możliwości przejścia na jeden z systemów specjalnych mogą być:

• rodzaj działalności, jaką prowadzi przedsiębiorstwo;
• liczba pracowników firmy;
• wysokość uzyskanego dochodu;
• rodzaj własności.

Korzystanie z trybów specjalnych ma następujące pozytywne aspekty:

• wiele priorytetowych obszarów przedsiębiorczości charakteryzuje się niższymi obciążeniami podatkowymi;
• specjalne warunki płatności podatków stymulują rozwój małych przedsiębiorstw;
• poziom obrotu w cieniu maleje;
• na obszarach, gdzie stosowane są reżimy specjalne, ściągalność podatków wzrasta.

Cechą wspólną wszystkich istniejących specjalnych systemów podatkowych jest to, że zastępują one wiele opłat nakładanych w systemie ogólnym poprzez wprowadzenie jednego podatku.

Konkretna stawka, podstawa opodatkowania i cechy jej obliczenia zależą od konkretnego rodzaju specjalnego reżimu.

Charakterystyka i analiza porównawcza rodzajów modów specjalnych

Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej przewiduje pięć specjalnych reżimów, z których płatnicy mogą skorzystać, jeśli mają ku temu podstawy. Każdy z systemów ma zarówno zalety, jak i wady, dlatego przeprowadzimy analizę porównawczą każdego z popularnych typów.

System opodatkowania producentów rolnych

Z tego systemu podatkowego mogą korzystać wyłącznie przedsiębiorstwa i przedsiębiorcy indywidualni, których działalność związana jest z rolnictwem. Ponadto dochód z tej działalności musi pokrywać co najmniej 70% całkowitego uzyskiwanego dochodu.

Działalność objęta jednolitym podatkiem rolnym:

• produkcja roślinna;
• hodowla zwierząt;
• hodowla i hodowla ryb;
• leśnictwo itp.

Aby mieć prawo do stosowania tego systemu podatkowego, przedsiębiorcy muszą wytwarzać takie produkty, a nie zajmować się ich dalszą sprzedażą lub przetwarzaniem.

Przejście na system jednolitego podatku rolnego odbywa się dobrowolnie i po spełnieniu niezbędnych do tego warunków, poprzez złożenie specjalnego wniosku do urzędu skarbowego.

System ten pod wieloma względami przypomina uproszczony system podatkowy, z tą tylko różnicą, że stosowany jest w przypadku przedsiębiorstw rolnych. Jeden podatek zastępuje podatek dochodowy dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i podatek dochodowy dla przedsiębiorców indywidualnych, a także w obu przypadkach – podatek od nieruchomości i podatek VAT (z wyjątkiem ceł). Jednocześnie nadal będzie odprowadzany podatek dochodowy od osób fizycznych za swoich pracowników – zarówno indywidualnych przedsiębiorców, jak i przedsiębiorstwa.

Stawka podatku wynosi 6%, a podstawą jest zysk – uzyskany dochód pomniejszony o wszystkie udokumentowane wydatki. W takim przypadku istnieje możliwość zmniejszenia kwoty dochodu poprzez odjęcie strat z poprzednich okresów.

Uproszczony system podatkowy

System ten jest dostępny zarówno dla przedsiębiorców indywidualnych, jak i osób prawnych. Aby na nią przejść, należy złożyć w urzędzie skarbowym specjalny wniosek. Można tego dokonać jedynie w ciągu trzech dni od rejestracji nowo utworzonego podmiotu gospodarczego lub od 1 października do 30 listopada.

W przypadku spółek LLC jednolity podatek zastępuje:

• podatek dochodowy;
• podatek własnościowy.

Przedsiębiorcy indywidualni nie będą płacić podatków takich jak:

• podatek dochodowy;
• podatek własnościowy.

Ponadto wszyscy podatnicy są zwolnieni z płacenia podatku VAT (z wyjątkiem ceł). Jednocześnie obowiązek płacenia składek ubezpieczeniowych na fundusz emerytalny pozostaje zarówno po stronie LLC, jak i indywidualnego przedsiębiorcy.

Jednolity podatek można obliczyć na dwa sposoby:

• od uzyskiwanego dochodu – w wysokości do 15% (konkretną kwotę mogą określić regionalne akty ustawodawcze);
• od uzyskanego zysku (dochody minus wydatki) – 6% kwoty.

Uproszczony system podatkowy nie jest dostępny dla wszystkich rodzajów działalności: bankowość, ubezpieczenia, sektor inwestycyjny, produkcja wyrobów akcyzowych i transakcje papierami wartościowymi nie są objęte tym systemem. Dla przedsiębiorców indywidualnych obowiązuje także limit liczby pracowników – nie powinien być większy niż 100. Lista ograniczeń dla organizacji jest znacznie szersza:

• przychody ze sprzedaży za 9 miesięcy ubiegłego roku nie powinny przekroczyć 45 milionów rubli;
• wartość nieruchomości nie może przekraczać 100 milionów rubli;
• nie powinno być oddziałów ani przedstawicielstw;
• udział w kapitale zakładowym osób prawnych nie może być większy niż jedna czwarta.

Jeżeli w okresie sprawozdawczym wartość sprzedanej nieruchomości przekroczy 60 milionów rubli, wówczas zarówno organizacje, jak i indywidualni przedsiębiorcy będą musieli powrócić do ogólnego reżimu.

Ujednolicony podatek od przypisanego dochodu (UTII)

Korzystanie z reżimu UTII możliwe jest także zarówno dla przedsiębiorców indywidualnych, jak i organizacji, a od 2013 roku jest to całkowicie dobrowolna decyzja płatnika. Jej istotą jest to, że podatnik płaci jeden podatek w wysokości 15% podstawy opodatkowania zamiast kilku różnych.

Osobliwością tego systemu jest to, że podstawa opodatkowania nie zależy od faktycznego wyniku działalności.

Wysokość dochodu lub zysku nie ma znaczenia, ponieważ podatek płacony jest od dochodu kalkulacyjnego.

Dochód kalkulacyjny to kwota pieniędzy ustalona na stałą wartość i uważana za średni wskaźnik rentowności określonego rodzaju działalności.

UTII można łączyć z innymi reżimami, ponieważ system ten ma zastosowanie tylko do prawnie ustalonej listy działań:

• transport transportowy (zarówno pasażerski, jak i towarowy) oraz obsługa różnego typu pojazdów;
• sprzedaż detaliczna;
• branża gastronomiczna;
• świadczenie usług weterynaryjnych itp.

Każdy region Federacji Rosyjskiej ma własną listę określonych rodzajów działalności objętych tym systemem. Istnieją również ograniczenia skali działania przedsiębiorstwa, czyli według takich kryteriów jak:

• liczba personelu (nie więcej niż 100);
• udział innych osób prawnych w kapitale zakładowym (poniżej 25%);
• obszar produkcyjny (w zależności od rodzaju działalności).

Ponadto spółka LLC lub indywidualny przedsiębiorca nie powinien być dużym podatnikiem. Jeśli wszystkie wskaźniki pozostaną niezmienione, deklarację sporządza się tylko raz, a następnie powiela co trzy miesiące.

W przypadku UTII nie ma możliwości złożenia deklaracji zerowej i niepłacenia podatku w przypadku braku działalności. Podatnik ma obowiązek terminowo opłacać wszystkie składki lub przejść na inny reżim podatkowy.

System opodatkowania realizacji umów o podziale produkcji

Reżim ten służy do regulacji stosunków stron umowy o podziale produkcji i zastępuje część podatków wymaganych do zapłaty. Stronami porozumienia są:

1. Inwestorem jest przedsiębiorca, który wpłaca określoną kwotę pieniężną w celu uzyskania prawa do poszukiwania i wydobywania kopalin na określonym w umowie terytorium.
2. Państwo reprezentowane przez lokalny organ wykonawczy, który przyznaje inwestorowi prawo do korzystania z podłoża.

Zgodnie z warunkami tego systemu, w przypadku wytworzenia wartościowych produktów, zostanie on podzielony pomiędzy inwestora i państwo. Podział ten zastąpi część podatków i opłat ustalonych przez prawo. Jednocześnie musi płacić podatki takie jak:

• Składki ubezpieczeniowe;
• podatek dochodowy;
• Podatek akcyzowy;
• obowiązek państwowy;
• podatek od wydobycia minerałów;
• opłaty za korzystanie z zasobów naturalnych;
• podatek gruntowy;
• zapłatę za wywieranie negatywnego wpływu na środowisko.

Prawie wszystkie te podatki zostaną w przyszłości zwrócone inwestorowi. Podział wytwarzanych wyrobów można przeprowadzić na dwa sposoby:

• 75% i 25% (odpowiednio pomiędzy inwestorem a państwem) – opcja podstawowa;
• 68% i 32%.

– wszystko, co musisz wiedzieć o obliczaniu końcowego wyniku działalności firmy.

Ta ostatnia opcja jest stosowana rzadko, jedynie w wyjątkowych przypadkach i może zależeć od studium wykonalności projektu lub wyceny gruntu.

System podatku patentowego

Ten reżim podatkowy jest dostępny wyłącznie dla przedsiębiorców indywidualnych i ma na celu stymulowanie rozwoju małych przedsiębiorstw. Mogą z niego skorzystać przedsiębiorcy indywidualni, którzy prowadzą ograniczoną działalność, np.:

• świadczenie usług fryzjerskich;
• naprawa obuwia;
• krawiectwo;
• usługi kosmetyczne;
• indywidualne usługi edukacyjne (korepetycje lub zarządzanie kursami);
• usługi projektowe;
• naprawa mebli itp.

Przedsiębiorca prowadzący tego typu działalność może zastosować system patentowy, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

• zatrudnia nie więcej niż 15 pracowników;
• jego przychody za rok wynoszą niecałe 64,02 mln rubli.

Prace prowadzone są w oparciu o otrzymany patent - jest on ważny przez rok i wyłącznie na terytorium podmiotu Federacji Rosyjskiej, gdzie został wydany. Podatek wynosi 6% potencjalnego dochodu.

Ta ostatnia wartość jest przewidziana w lokalnych przepisach i może wynosić od 100 000 rubli. do 1 miliona rubli Ponadto, w zależności od różnych czynników, można go regulować za pomocą specjalnych współczynników.

Pod koniec roku lub przed upływem okresu ważności patentu należy go odnowić – bez spełnienia tego warunku przedsiębiorca nie będzie mógł dalej pracować nad tym systemem.

Również na temat specjalnych systemów podatkowych obejrzyj ten film:

Porównanie zasad podatkowych

Stosowanie reżimu specjalnego powinno opierać się na następujących zasadach:

1. Uproszczenie procedury podatkowej – wiele podatków istniejących w systemie ogólnym zostaje zastąpionych jednym. Dzięki temu procedura ich naliczania i płacenia jest wygodniejsza i prostsza.
2. Ulga podatkowa – konieczny specjalny system łagodniejsze i korzystne dla płatnika warunki, w przeciwnym razie jego stosowanie będzie pozbawione sensu.
3. Dobrowolność – przedsiębiorca sam decyduje, czy pozostać w ogólnym reżimie podatkowym, czy przejść na specjalny.
4. Selektywność – przepisy nakładają ograniczenia na rodzaj działalności i skalę podatnika, który ma możliwość przejścia na reżim szczególny.
5. Współistnienie - wszystkie systemy przewidują stosowanie zarówno jednego podatku, jak i innych obowiązkowych składek (na przykład ubezpieczenia).
6. Substytucja - pojedynczy podatek dla każdego specjalnego reżimu zastępuje kilka innych z ogólnego systemu.

Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej. Przewidują specjalny tryb ustalania elementów opodatkowania, a także zwolnienie z obowiązku uiszczania niektórych podatków i opłat. Specjalne reżimy podatkowe obejmują:

• system podatkowy producentów rolnych (UST);
• uproszczony system podatkowy (STS);
• system opodatkowania w postaci jednolitego podatku od przypisanego dochodu z tytułu niektórych rodzajów działalności (UTII);
• system podatku patentowego (PTS).

Kto może korzystać z trybów specjalnych

Z uproszczonego systemu podatkowego UTII i ESH mogą korzystać zarówno osoby prawne, jak i indywidualni przedsiębiorcy, przy czym patent przeznaczony jest wyłącznie dla przedsiębiorców. Jeżeli ogólny system podatkowy (OSNO) ma zastosowanie do wszystkich podatników, wówczas aby zastosować reżimy szczególne, należy spełnić określone kryteria.

Tryby specjalne są głównie zorientowane. To, czy firma zostanie sklasyfikowana jako mała czy mikro, zależy od wielu parametrów: struktury kapitału docelowego, średniej liczby pracowników, niektórych wskaźników (środki trwałe, przychody, wielkość lokalu itp.).

uproszczony system podatkowy

Organizacja może zastosować uproszczony system podatkowy, jeżeli spełnione są następujące warunki:

• Spółka nie jest instytucją budżetową, rządową, stroną umowy o podziale produkcji, bankiem, ubezpieczycielem, lombardem, profesjonalnym uczestnikiem rynku papierów wartościowych, funduszem inwestycyjnym ani niepaństwowym funduszem emerytalnym.
• Spółka nie zajmuje się działalnością hazardową, produkcją wyrobów akcyzowych ani górnictwem.
• Udział innych organizacji w kapitale zakładowym łącznie nie przekracza 25%, księgowa wartość rezydualna środków trwałych nie przekracza 100 milionów rubli.
• Średnia liczba pracowników rocznie nie przekracza 100 osób.
• Dochód za 9 miesięcy roku poprzedzającego rok, od którego organizacja zacznie stosować uproszczony system podatkowy, nie przekracza 45 mln rubli bez VAT, biorąc pod uwagę w 2015 r. – 51,615 mln rubli (45 mln × 1,147). Całkowita kwota dochodu za każdy rok, w którym organizacja stosuje uproszczony system podatkowy, nie powinna przekraczać 60 milionów rubli, biorąc pod uwagę współczynnik deflatora. Za cały okres stosowania uproszczonego systemu podatkowego w 2015 r. jest to 68,82 mln rubli, a w 2016 r. przychody spółki (przedsiębiorcy) nie powinny przekroczyć 79,74 mln rubli (60 mln × 1,329).

Ujednolicony podatek rolny

Jednolity podatek rolny nakłada szczególne wymagania na przychody przedsiębiorstw: udział dochodów ze sprzedaży produktów rolnych w całkowitych dochodach ze sprzedaży musi wynosić co najmniej 70%. Jednocześnie nie ma żadnych ograniczeń ani pod względem przychodów, ani ilości. Wyjątkiem są organizacje rybackie, dla których liczba pracowników nie powinna przekraczać 300 osób.

UTII

Podczas korzystania z UTII, w przeciwieństwie do uproszczonego systemu podatkowego, nie ma ograniczeń co do wysokości przychodów. Ale są inne warunki:

• Jeżeli firma prowadzi handel detaliczny poprzez sklep lub pawilon, powierzchnia powierzchni sprzedażowej nie powinna przekraczać 150 metrów kwadratowych.
• Przeciętna liczba za poprzedni rok kalendarzowy nie może przekroczyć 100 osób.

Ponadto UTII, w przeciwieństwie do uproszczonego systemu podatkowego, ma zastosowanie do ściśle ograniczonej listy rodzajów działalności (patrz klauzula 2 art. 2 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej).

Od czego zależy uproszczona stawka podatku?

Podatnicy korzystający z uproszczonego systemu podatkowego mają prawo samodzielnie wybrać przedmiot opodatkowania i stawkę:

• dochód według stawki 6%;
• dochody pomniejszone o wydatki według stawki 15%.

Pierwsza opcja jest prostsza do uwzględnienia. Za datę otrzymania dochodu uważa się dzień wpływu środków na rachunki bankowe i (lub) do kasy, otrzymania innej nieruchomości (pracy, usług) i (lub) praw majątkowych, a także spłaty zadłużenia (płatność ) podatnikowi w inny sposób (metoda kasowa).

W drugim wariancie dochód ustalany jest również metodą kasową. Wydatki są ujmowane jako koszty w momencie ich faktycznego poniesienia. W takim przypadku wydatki muszą być udokumentowane i ściśle zgodne z zamkniętą listą zgodnie z art. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej.

Przy stosowaniu uproszczonego systemu podatkowego wynoszącego 15% uwzględnia się minimalny podatek w wysokości 1% kwoty uzyskiwanego dochodu. Jest on wypłacany w przypadku, gdy obliczona kwota podatku w wysokości 15% okaże się niższa od kwoty naliczonego minimalnego podatku w wysokości 1% kwoty dochodu.

Uwaga dla księgowego

Niska rotacja jest korzystna dla wysoce dochodowych działań. W przypadku mniej dochodowych działań preferowana jest stawka 15% różnicy między przychodami i wydatkami. Możliwość zastosowania specjalnych reżimów zależy również od liczby pracowników i ich funduszu płac.

Funkcje przejścia do trybów specjalnych

Na uproszczony system podatkowy lub ujednolicony podatek rolny można przejść od początku roku kalendarzowego, dla podatników nowo utworzonych – od dnia rejestracji. Możesz zacząć korzystać z UTII w dowolnym momencie.

Przedsiębiorstwa mogą prowadzić jednocześnie kilka rodzajów działalności gospodarczej, łącząc przy tym różne reżimy podatkowe. Normy pozwalają na połączenie ogólnego systemu podatkowego z UTII (klauzula 7 art. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej). Ponadto, jeśli organizacja stosuje uproszczony system podatkowy, może przejść na UTII dla niektórych rodzajów swojej działalności dopiero od początku roku kalendarzowego. Aby to zrobić, należy złożyć wniosek o rejestrację jako płatnik UTII w ciągu pięciu dni od daty zastosowania systemu podatkowego.

Jednak połączenie systemu ogólnego i uproszczonego systemu podatkowego jest zabronione przez normę (klauzula 2 art. 2 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Niemożliwe jest również jednoczesne stosowanie systemu ogólnego i jednolitego podatku rolnego (klauzula 3 art. 3 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej), a także łączenie uproszczonego systemu podatkowego i ujednoliconego podatku rolnego (klauzula 13 ust. 3 artykułu 3 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej).

Zmiana przedmiotu opodatkowania w uproszczonym systemie podatkowym może nastąpić od początku okresu rozliczeniowego, jeżeli podatnik powiadomi o tym organ podatkowy przed dniem 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym podatnik chce zmienić przedmiot opodatkowania (ust. 2 art. 2 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej).

Cechy regionalne

Prawie wszystkie tryby specjalne mają swoją własną charakterystykę regionalną. Zatem dla podatników Sewastopola ustawa miasta Sewastopola na lata 2015-2016 ustaliła stawki podatkowe uproszczonego systemu podatkowego w wysokości odpowiednio 3 i 7% dla płatników jednolitego podatku rolnego - w wysokości 0,5% .

Dla niektórych kategorii podatników korzystających z uproszczonego systemu podatkowego i wybierających jako przedmiot opodatkowania dochody pomniejszone o kwotę wydatków, od 01.01.2015 r. ustalono stawkę podatku w wysokości 5% (ustawa miasta Sewastopol), dla system opodatkowania patentów - w wysokości 1% (Ustawa miasta Sewastopol) Sewastopol). Stawki za reżim specjalny w formie UTII są określone w ustawie miasta Sewastopol.

Wszystkie powyższe przepisy można znaleźć w bloku regionalnym strony internetowej Federalnej Służby Podatkowej. Informacje z wydziałów Federalnej Służby Podatkowej Rosji dla podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej stanowią integralną część sekcji na poziomie federalnym. Aby zapoznać się z informacjami o swoim regionie, musisz wybrać go w „nagłówku” oficjalnej strony internetowej „Twój region”, na przykład „92 miasto Sewastopol”. Następnie www.nalog.ru/r92/ pojawi się w pasku adresu na stronie głównej witryny. W takim przypadku podatnik będzie miał dostęp nie tylko do informacji na poziomie federalnym, ale także do informacji o charakterze regionalnym.

W odpowiednich sekcjach strony można zapoznać się z aktualnościami, regionalnymi cechami ustawodawstwa podatkowego, harmonogramami seminariów, a także podstawowymi informacjami dotyczącymi pracy inspektoratów okręgowych i znaleźć wiele innych przydatnych informacji. W serwisie dostępnych jest 39 usług elektronicznych – zarówno informacyjnych, interaktywnych, jak i transakcyjnych. Kontaktując się z nimi, możesz nie tylko zapoznać się z obowiązującymi przepisami podatkowymi, ale także sprawdzić wiarygodność kontrahentów, uzyskać dostęp do swojego „Konta osobistego”, złożyć raporty, zadać pytanie w zakresie kompetencji serwisu i przeprowadzić rozliczenie obowiązków podatkowych.

Preferencje podatników Sewastopola przy wyborze systemu podatkowego

Według stanu na 1 września 2015 r. Jednolity Państwowy Rejestr Podmiotów Prawnych miasta Sewastopol obejmował 8,8 tys. Osób prawnych. Wśród nich stosunek tych, którzy preferują ogólny system podatkowy i systemy specjalne, wynosi około 50 do 50. Jednak „specjalne systemy” wybierają głównie dla siebie uproszczony system podatkowy. UTII nie jest popularne w Sewastopolu, dziś z tego systemu podatkowego korzysta 166 osób prawnych. Z ogólnej liczby organizacji, które przeszły na systemy specjalne, tylko 19 zostało wybranych przez jednolity podatek rolny.

Nie ma uniwersalnego sposobu na określenie najkorzystniejszego reżimu podatkowego. Każdy podatnik samodzielnie dokonuje wyboru i kalkuluje efekt ekonomiczny, biorąc pod uwagę specyfikę działalności finansowej i gospodarczej. Dlatego przed przejściem na specjalny reżim z ogólnego systemu podatkowego lub wybraniem specjalnego reżimu podatkowego od daty rejestracji zalecam zapoznanie się z przepisami Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej, a także skorzystanie z informacji zamieszczonych na stronie oficjalny

Zapewnia przedsiębiorcom możliwość korzystania z różnych schematów płatności z państwem. Istnieje ogólny mechanizm naliczania opłat do budżetu, który charakteryzuje się dość dużą wysokością obciążeń finansowych biznesu. Istnieją różne specjalne reżimy podatkowe, których stosowanie wiąże się ze znacznym zmniejszeniem obciążeń podatkowych przedsiębiorstw. Przedsiębiorcy działający w wielu branżach mogą skorzystać z odpowiednich preferencji w zakresie płacenia podatków i opłat na rzecz państwa. Każdy z nich może wybrać specjalny system opodatkowania, najlepiej dostosowany do specyfiki modelu biznesowego, wysokości przychodów, a także ich korelacji z kosztami. Jakie specjalne systemy poboru podatków ustanawia rosyjskie ustawodawstwo? Jak wybrać spośród nich tego najlepszego?

Koncepcja specjalnego reżimu podatkowego

Specjalny reżim podatkowy to system pobierania wpłat podatników do budżetu, który jest ustalany w sposób określony w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej i innych aktach prawnych. Te szczególne reżimy mogą przewidywać odbiegający od standardowego sposób obliczania zobowiązań płatniczych, a w niektórych przypadkach zwolnienie z nich indywidualnych płatników.

Koncepcja specjalnego reżimu podatkowego jest zapisana w rosyjskim ustawodawstwie. Głównym źródłem prawa jest tu Ordynacja Podatkowa. Rosyjscy badacze definiują specjalny reżim podatkowy jako mechanizm pobierania wpłat do budżetu organizacji prowadzących działalność przedsiębiorczą, uważany za alternatywę dla ogólnego systemu podatkowego, czyli STS. W rzeczywistości odpowiednie sformułowania są ustalone na poziomie głównego, jak zauważyliśmy powyżej, źródła prawa podatkowego w Rosji - Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej. Zatem kodeks podatkowy stanowi, że specjalne reżimy mogą zwolnić płatnika z obowiązków przewidzianych w art. 13-15 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, czyli tych, które charakteryzują głównie OSN.

Specjalne reżimy podatkowe obejmują, jeśli przestrzegasz przepisów Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej:

• Zunifikowane Nauk Rolniczych.
• UTII.
• Podatek dla płatników zawierających umowy o podziale produkcji.
• Podatek dla przedsiębiorców pracujących na podstawie patentu.

Rozważmy bardziej szczegółowo specyfikę wskazanych rodzajów podatków.

Ujednolicony podatek rolny

Ujednolicony podatek rolny, czyli ujednolicony podatek rolny, to specjalny reżim podatkowy ustanowiony dla przedsiębiorców rolnych. Do podatników uprawnionych do korzystania z korzyści wynikających z Jednolitego Podatku Rolnego zaliczają się także organizacje rybackie. Rozważany specjalny reżim pozwala płatnikom nie przenosić podatków do budżetu:

• od zysków przedsiębiorstw (nie licząc opłat pobieranych od wpływów z dywidend lub niektórych rodzajów zobowiązań dłużnych);
• na majątku przedsiębiorstw;
• VAT (nie licząc opłaty celnej uiszczanej przy imporcie towarów do Federacji Rosyjskiej, a także na podstawie umów o zwykłej spółce lub powierniczym zarządzaniu majątkiem).

Ujednolicony podatek rolny to system podatkowy, na który przedsiębiorcy mogą dobrowolnie przejść. W tym celu firma musi wysłać powiadomienie do Federalnej Służby Podatkowej - w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Rolnik będzie mógł jednak zacząć korzystać z preferencji, jakie gwarantuje ten specjalny reżim podatkowy dopiero od przyszłego roku. Tylko nowe organizacje, które właśnie przeszły rejestrację stanową, mogą natychmiast rozpocząć pracę w ramach jednolitego podatku rolnego (USAKHN) - lub udało im się złożyć odpowiednie powiadomienie do Federalnej Służby Podatkowej w ciągu 30 dni od otrzymania dokumentów tytułowych.

Warunki przejścia na jednolity podatek rolny

Z jednolitego podatku rolnego mogą skorzystać tylko te przedsiębiorstwa, których przychody z działalności rolniczej przekraczają 70% całkowitego dochodu. Nie mogą pracować w ramach jednolitego podatku rolnego:

• spółki produkujące wyroby akcyzowe;
• firmy zajmujące się hazardem;
• instytucje państwowe i miejskie.

Przedmiot opodatkowania według Jednolitego Podatku Rolnego

Przedmiotem opodatkowania w ramach jednolitego podatku rolnego jest zysk z działalności gospodarczej, czyli różnica między przychodami a wydatkami. Stawka ujednoliconego podatku rolnego wynosi 6%. Podatek ten można zatem uznać za jeden z najbardziej opłacalnych w rosyjskim systemie podatkowym. Podstawę obliczenia podatku w ramach Jednolitego Podatku Rolnego można dodatkowo pomniejszyć o kwotę strat odnotowanych w roku poprzednim.

uproszczony system podatkowy

Wiele rosyjskich przedsiębiorstw woli wybrać uproszczony system podatkowy lub system podatkowy. Aby to zrobić, firma musi spełniać następujące kryteria:

• liczba personelu nie powinna przekraczać 100 osób;
• przychody z działalności gospodarczej - nie więcej niż 60 milionów rubli rocznie;
• wartość rezydualna środków nie powinna przekraczać 100 milionów rubli;
• jeżeli podatnik jest osobą prawną, wówczas udział własnościowy innych organizacji w nim nie powinien przekraczać 25%.

Z uproszczonego systemu podatkowego nie mogą korzystać spółki posiadające oddziały lub przedstawicielstwa.

Uproszczony system podatkowy pozwala przedsiębiorcom nie płacić:

• podatek dochodowy;
• podatek od nieruchomości (z wyjątkiem nieruchomości, dla których podstawa opodatkowania odpowiada ich wartości katastralnej);

Możesz przejść na uproszczony system podatkowy, podobnie jak w przypadku jednolitego podatku rolnego, wysyłając powiadomienie do Federalnej Służby Podatkowej w określonej formie. Podobnie biznes będzie mógł działać w „uproszczonym” systemie dopiero od przyszłego roku. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy organizacja jest nowa, a jej właścicielom udało się wysłać powiadomienie do Federalnej Służby Podatkowej w ciągu 30 dni od rejestracji stanowej. Należy również zauważyć, że po przejściu na uproszczony system podatkowy z UTII praca w „uproszczonym systemie podatkowym” jest możliwa od miesiąca, w którym organizacja przestała działać w ramach UTII.

Rodzaje uproszczonego systemu podatkowego

Uproszczony system podatkowy to system podatkowy, z którego przedsiębiorca może korzystać w zakresie rozliczeń z budżetem w dwóch wersjach. Po pierwsze, firma może płacić państwu 6% przychodów. Po drugie, istnieje możliwość przekazania do budżetu 15% zysku netto.

Wybór jednego z dwóch oznaczonych schematów zależy od samego przedsiębiorcy. Korzystanie z uproszczonego systemu podatkowego, w ramach którego 6% dochodu trafia do państwa, jest wskazane w przypadku przedsiębiorstw, które nie mają dużych wydatków. Mogą to być na przykład organizacje konsultingowe, a także wszelkie inne specjalizujące się w świadczeniu usług. Z kolei przedsiębiorstwa przemysłowe, firmy budowlane i organizacje handlowe najprawdopodobniej będą miały niższą rentowność ze względu na wysokie koszty. Dlatego bardziej opłacalna będzie dla nich praca w uproszczonym systemie podatkowym, wpłacając do budżetu 15% zysku. Jednocześnie regiony Federacji Rosyjskiej mogą ustanowić preferencyjne systemy podatkowe zgodnie z uproszczonym systemem podatkowym dla odpowiedniego schematu, w ramach którego stawkę można obniżyć do 5%.