Szczelne akumulatory ołowiowe produkowane są najczęściej w dwóch technologiach – żelowej i AGM. W artykule przyjrzymy się bliżej różnicom i cechom tych dwóch technologii. Podano ogólne zalecenia dotyczące obsługi takich akumulatorów.

Główne typy akumulatorów zalecane do stosowania w autonomicznych systemach fotowoltaicznych: Integralnym elementem autonomicznych systemów fotowoltaicznych są bezobsługowe akumulatory o dużej pojemności. Baterie takie gwarantują stałą jakość i zachowanie funkcjonalności przez cały deklarowany cykl życia.

Technologia AGM - (Absorbent Glass Mat) Można to przetłumaczyć na język rosyjski jako „chłonne włókno szklane”. Ciekły kwas jest również stosowany jako elektrolit. Jednak przestrzeń pomiędzy elektrodami wypełniona jest mikroporowatym materiałem separującym na bazie włókna szklanego. Substancja ta działa jak gąbka, całkowicie wchłania cały kwas i zatrzymuje go, zapobiegając jego rozprzestrzenianiu się.

Kiedy we wnętrzu takiego akumulatora zachodzi reakcja chemiczna, powstają także gazy (głównie wodór i tlen, których cząsteczki są składnikami wody i kwasu). Ich pęcherzyki wypełniają część porów, ale gaz nie ucieka. Bierze bezpośredni udział w reakcjach chemicznych podczas ładowania akumulatora, wracając z powrotem do ciekłego elektrolitu. Proces ten nazywa się rekombinacją gazu. Ze szkolnego kursu chemii wiemy, że proces o obiegu zamkniętym nie może być w 100% skuteczny. Ale w nowoczesnych akumulatorach AGM wydajność rekombinacji sięga 95-99%. Te. Wewnątrz korpusu takiego akumulatora powstaje znikoma ilość wolnego, niepotrzebnego gazu, a elektrolit nie zmienia swoich właściwości chemicznych przez wiele lat. Jednak po bardzo długim czasie wolny gaz wytwarza wewnątrz akumulatora nadciśnienie, gdy osiągnie pewien poziom, uruchamia się specjalny zawór upustowy. Zawór ten chroni także akumulator przed rozerwaniem w przypadku sytuacje awaryjne: praca w ekstremalnych warunkach, gwałtowny wzrost temperatury w pomieszczeniu na skutek czynników zewnętrznych i tym podobne.

Główną przewagą akumulatorów AGM nad technologią GEL jest niższy opór wewnętrzny akumulatora. Przede wszystkim wpływa to na czas ładowania akumulatora, który w systemach autonomicznych jest bardzo ograniczony, zwłaszcza zimą. Dzięki temu akumulator AGM ładuje się szybciej, co oznacza, że ​​szybko wychodzi z trybu głębokiego rozładowania, który jest destrukcyjny dla obu typów akumulatorów. Jeśli system jest autonomiczny, to przy zastosowaniu akumulatora AGM jego wydajność będzie wyższa niż tego samego systemu z akumulatorem GEL, ponieważ Ładowanie akumulatora ŻELOWEGO wymaga więcej czasu i energii, co w pochmurne zimowe dni może nie wystarczyć. Na ujemne temperatury akumulator żelowy zachowuje większą pojemność i jest uważany za stabilniejszy, jednak jak pokazuje praktyka, przy pochmurnej pogodzie, niskim prądzie ładowania i ujemnych temperaturach akumulator żelowy nie będzie się ładował ze względu na dużą rezystancję wewnętrzną i „utwardzony” elektrolit żelowy, natomiast akumulator AGM będzie ładować przy niskim prądzie ładowania.

Specjalny Konserwacja Nie wymaga baterii AGM. Akumulatory wyprodukowane w technologii AGM nie wymagają konserwacji ani dodatkowej wentylacji pomieszczenia. Niedrogie akumulatory AGM dobrze sprawdzają się w trybie buforowym przy głębokości rozładowania nie większej niż 20%. W tym trybie trwają do 10-15 lat.

Jeśli są używane w trybie cyklicznym i rozładowywane do co najmniej 30-40%, wówczas ich żywotność ulega znacznemu skróceniu. Akumulatory AGM są często stosowane w tanich systemach zasilania bezprzerwowego (UPS) i małych systemach zasilania energią słoneczną poza siecią. Jednak ostatnio pojawiły się akumulatory AGM, które są przeznaczone do głębszych rozładowań i cyklicznych trybów pracy. Oczywiście swoimi właściwościami ustępują akumulatorom GEL, ale świetnie sprawdzają się w autonomicznych systemach zasilania energią słoneczną.

Ale główną cechą techniczną akumulatorów AGM, w przeciwieństwie do standardowych akumulatorów kwasowo-ołowiowych, jest możliwość pracy w trybie głębokiego rozładowania. Te. potrafią uwalniać energię elektryczną przez długi czas (godziny, a nawet dni) do stanu, w którym rezerwa energii spada do 20-30% wartości pierwotnej. Po naładowaniu takiego akumulatora niemal całkowicie przywraca on swoją pojemność roboczą. Oczywiście takie sytuacje nie mogą przejść całkowicie bez śladu. Jednak nowoczesne akumulatory AGM wytrzymują 600 lub więcej cykli głębokiego rozładowania.

Ponadto akumulatory AGM charakteryzują się bardzo niskim prądem samorozładowania. Naładowany akumulator może być przechowywany bez podłączenia przez długi czas. Na przykład po 12 miesiącach bezczynności poziom naładowania akumulatora spadnie jedynie do 80% pierwotnej wartości. Akumulatory AGM mają zwykle maksymalny dozwolony prąd ładowania 0,3 C i końcowe napięcie ładowania 15-16 V. Takie cechy osiąga się nie tylko dzięki cechy konstrukcyjne Technologia AGM. Do produkcji akumulatorów stosuje się droższe materiały o specjalnych właściwościach: elektrody są wykonane ze szczególnie czystego ołowiu, same elektrody są grubsze, a elektrolit zawiera wysoko oczyszczony kwas siarkowy.

Technologia GEL - (Gel Electrolite) Do ciekłego elektrolitu dodawana jest substancja na bazie dwutlenku krzemu (SiO2), w wyniku czego powstaje gęsta masa przypominająca konsystencją galaretę. Masa ta wypełnia przestrzeń pomiędzy elektrodami wewnątrz akumulatora. W trakcie reakcji chemicznych w grubości elektrolitu pojawiają się liczne pęcherzyki gazu. W tych porach i otoczkach spotykają się cząsteczki wodoru i tlenu, tj. rekombinacja gazu.

W przeciwieństwie do technologii AGM, akumulatory żelowe regenerują się jeszcze lepiej po głębokim rozładowaniu, nawet jeśli proces ładowania nie rozpoczyna się bezpośrednio po naładowaniu akumulatorów. Są w stanie wytrzymać ponad 1000 cykli głębokiego rozładowania bez zasadniczej utraty swojej pojemności. Ponieważ elektrolit jest w stanie gęstym, jest mniej podatny na rozdzielenie się na części składowe, wodę i kwas, dzięki czemu akumulatory żelowe lepiej znoszą słabe parametry prądu ładowania.

Być może jedyną wadą technologii żelowej jest cena, jest ona wyższa niż akumulatorów AGM o tej samej pojemności. Dlatego też zaleca się stosowanie akumulatorów żelowych w ramach skomplikowanych i kosztownych systemów zasilania autonomicznego i rezerwowego. A także w przypadkach, gdy awarie zewnętrznej sieci elektrycznej występują stale, z godną pozazdroszczenia cyklicznością. Akumulatory ŻELOWE lepiej znoszą cykliczne tryby ładowania i rozładowania. Lepiej znoszą też silne mrozy. Utrata pojemności wraz ze spadkiem temperatury akumulatora jest również mniejsza niż w przypadku akumulatorów innych typów. Ich zastosowanie jest bardziej pożądane w autonomicznych układach zasilania, gdy akumulatory pracują w trybach cyklicznych (codzienne ładowanie i rozładowywanie) i nie ma możliwości utrzymania temperatury akumulatorów w optymalnych granicach.

Prawie wszystkie szczelne akumulatory można instalować na boku.
Baterie żelowe różnią się także przeznaczeniem – są jedno i drugie ogólny cel i głębokie rozładowanie. Akumulatory żelowe lepiej znoszą cykliczne tryby ładowania i rozładowania. Ich zastosowanie jest bardziej pożądane w autonomicznych systemach zasilania. Są jednak droższe od akumulatorów AGM i tym bardziej od akumulatorów rozruchowych.

Baterie żelowe mają o około 10-30% dłuższą żywotność niż baterie AGM. Ponadto tolerują głębokie rozładowanie mniej boleśnie. Jedną z głównych zalet akumulatorów żelowych w porównaniu z AGM jest znacznie mniejsza utrata pojemności przy spadku temperatury akumulatora. Wady obejmują konieczność ścisłego przestrzegania trybów ładowania.

Akumulatory AGM idealnie nadają się do stosowania w trybie buforowym, jako zabezpieczenie podczas rzadkich przerw w dostawie prądu. Jeśli są używane zbyt często, ich cykl życia po prostu się skraca. W takich przypadkach bardziej ekonomicznie uzasadnione jest zastosowanie akumulatorów żelowych.

Systemy oparte na technologiach AGM i GEL posiadają specjalne właściwości, które są po prostu niezbędne do rozwiązywania problemów z zakresu autonomicznego zasilania.

Akumulatory produkowane w technologiach AGM i GEL to akumulatory ołowiowo-kwasowe. Składają się z podobnego zestawu składniki. Płytki elektrod wykonane z ołowiu lub jego specjalnych stopów z innymi metalami umieszczone są w niezawodnej obudowie z tworzywa sztucznego, która zapewnia niezbędny stopień szczelności. Płytki zanurza się w środowisku kwaśnym – elektrolicie, który może wyglądać jak ciecz lub znajdować się w innym, gęstszym i mniej płynnym stanie. W wyniku reakcji chemicznych zachodzących pomiędzy elektrodami a elektrolitem powstaje prąd elektryczny. Po przyłożeniu zewnętrznego napięcia elektrycznego o zadanej wartości do zacisków płytek ołowianych zachodzą odwrotne procesy chemiczne, w wyniku których akumulator odzyskuje swoje pierwotne właściwości i zostaje naładowany.

Istnieją również specjalne akumulatory wykorzystujące technologię OPzS, które są specjalnie zaprojektowane do „ciężkich” trybów cyklicznych.
Ten typ baterii został stworzony specjalnie z myślą o zastosowaniu w autonomicznych systemach zasilania. Mają zmniejszoną emisję gazów i umożliwiają wiele cykli ładowania/rozładowania do 70% pojemności znamionowej bez uszkodzeń lub znacznego skrócenia żywotności. Ale ten typ Bateria nie cieszy się dużym zainteresowaniem w Rosji ze względu na stosunkowo wysoki koszt baterii w porównaniu z technologiami AGM i GEL.

Podstawowe zasady działania baterie

1. Nie przechowuj akumulatora w stanie rozładowanym. W takim przypadku następuje zasiarczenie elektrod. W takim przypadku akumulator traci pojemność, a żywotność akumulatora ulega znacznemu skróceniu.

2. Nie zwieraj zacisków akumulatora. Może się to zdarzyć w przypadku montażu akumulatora przez niewykwalifikowany personel. Silny prąd zwarciowy z naładowanego akumulatora może stopić styki zacisków i spowodować oparzenia termiczne. Zwarcie powoduje również poważne uszkodzenie akumulatora.

3. Nie próbuj otwierać obudowy akumulatora bezobsługowego. Znajdujący się wewnątrz elektrolit może spowodować oparzenia chemiczne.

4. Podłącz akumulator do urządzenia tylko zachowując odpowiednią polaryzację. W pełni naładowany akumulator posiada znaczny zapas energii i w przypadku nieprawidłowego podłączenia może spowodować uszkodzenie urządzenia (falownika, sterownika itp.).

5. Pamiętaj o utylizacji starej baterii zgodnie z przepisami dotyczącymi recyklingu produktów zawierających metale ciężkie i kwasy.

Nowe akumulatory są przechowywane do czasu doprowadzenia ich do stanu użytkowego.

Przechowywanie nowych akumulatorów bez elektrolitu, można przeprowadzić w nieogrzewane pomieszczenia w temperaturach do minus 30°C. Przechowywanie w niższych temperaturach (do minus 50°C) jest dopuszczalne, ale nie zalecane ze względu na możliwość pękania masy uszczelniającej. Przed przechowywaniem należy upewnić się, że korki akumulatora są szczelnie zamknięte i dobrze dokręcone oraz że nie zostały usunięte elementy uszczelniające, krążki uszczelniające, folie uszczelniające i pręty w otworach wentylacyjnych pokryw akumulatorów.

Baterie należy przechowywać na stojakach w czystym, suchym i zamkniętym pomieszczeniu. Baterie są instalowane w jednym rzędzie w normalnej pozycji, z biegunami skierowanymi do góry i chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Maksymalny termin Przechowywanie akumulatorów w suchym miejscu nie powinno przekraczać dwóch lat.

Po zakończeniu okresu przechowywania należy sprawdzić stan masy uszczelniającej na akumulatorze i w przypadku stwierdzenia pęknięć usunąć je poprzez stopienie słabym płomieniem palnika gazowego, rozgrzanym metalowym prętem lub lutownicą elektryczną żelazo. Następnie akumulatory są napełniane elektrolitem, ładowane i uruchamiane.

Przechowywanie istniejących akumulatorów wraz z elektrolitem. Podczas długotrwałych przerw w pracy (ponad miesiąc) i czasowego demontażu z pojazdów, akumulatory należy przechowywać. Takie akumulatory należy w pełni naładować i doprowadzić do stanu gęstość elektrolitu zgodnie z normą odpowiadającą warunkom klimatycznym.

Jeśli podczas przechowywania akumulatory są przechowywane w dodatniej temperaturze, należy je ładować co miesiąc. Dodatkowo zaleca się przeprowadzanie kontrolnego cyklu treningowego co 3-6 miesięcy. W temperaturach dodatnich trwałość akumulatorów kwasowo-ołowiowych napełnionych elektrolitem w okresie użytkowania nie powinna przekraczać 9 miesięcy.

Jeżeli akumulatory przechowywane są w ujemnych temperaturach, to w okresie przechowywania należy ograniczyć się do comiesięcznego sprawdzania gęstości elektrolitu i doładowywać je tylko w przypadku wykrycia spadku gęstości elektrolitu o więcej niż 0,04 g/cm 3. W ujemnych temperaturach okres trwałości akumulatorów kwasowo-ołowiowych nie powinien przekraczać 1 ,5 roku.

Przechowywanie zużytych akumulatorów w roztworze kwasu borowego. W ostatnich latach opracowano niekonwencjonalny sposób przechowywania akumulatorów kwasowo-ołowiowych rozruchowych. Istota metody polega na tym, że w okresie przechowywania elektrolit kwasu siarkowego w akumulatorach zostaje zastąpiony 5% wodnym roztworem kwasu borowego. Takie akumulatory są przechowywane wyłącznie w dodatnich temperaturach.

Główną zaletą tej metody jest to, że akumulatory nie wymagają okresowej konserwacji ani ładowania podczas przechowywania.

Do przechowywania w ten sposób wybiera się akumulatory, które według wyników CGC mają zmniejszoną pojemność co najmniej 80 % nominalnej pojemności i całkowicie je naładuj. Następnie należy wykonać operacje konserwatorskie w następującej kolejności:

Spuścić kwaśny elektrolit delikatnie potrząsając akumulatorem lub akumulatorem przez co najmniej 15 minut (spuszczony elektrolit można wykorzystać ponownie);

Dwukrotnie przepłucz akumulator wodą: za pierwszym razem wodą z kranu; drugi ˗ należy destylować z moczeniem przez 15-20 minut;

Natychmiast po umyciu akumulator napełnić przygotowanym 5% roztworem kwasu borowego, temperatura roztworu nie powinna przekraczać 35°C;

Wkręcić korki do akumulatora przy otwartych otworach wentylacyjnych;

Wytrzyj akumulator szmatką i przechowuj go w dodatniej temperaturze.

Aby przygotować 5% roztwór kwasu borowego, weź 50 mg kwasu na 1 litr wody destylowanej podgrzanej do 70 - 80 ° C.

Rozważany sposób przechowywania akumulatorów jest oferowany jako możliwość, ale nie jest obowiązkowy. Jednak pod pewnymi warunkami metoda może okazać się bardziej racjonalna niż tradycyjna.

Akumulator jest dokładnie tym, co można znaleźć w absolutnie wszystkich nowoczesnych pojazdach. Głównym celem tego urządzenia zawsze było i jest dzisiaj dostarczanie energii elektrycznej do urządzeń elektronicznych maszyny, jeśli tego wymagają, z pominięciem generatora. Ogólnie rzecz biorąc, pierwsze baterie pojawiły się kilkaset lat temu. Począwszy od XIX wieku projektowanie i rozwój techniczny akumulatorów doprowadził do stworzenia jednego z najsłynniejszych zestawów akumulatorów na świecie – akumulatora kwasowo-ołowiowego. Biorąc pod uwagę zapotrzebowanie kierowców na takie akumulatory, nasz zasób postanowił przyjrzeć się im bliżej.

Historia pojawienia się takich baterii

Pierwszym, który stworzył i zaprojektował naprawdę działający akumulator kwasowo-ołowiowy, był francuski naukowiec Gaston Plante. Człowiek ten był już wówczas poważnie zainteresowany stworzeniem baterii uniwersalnych, gdyż miał zainteresowania nie tylko naukowe, ale i po części finansowe. Według doniesień historycznych Gaston Plante otrzymał od producentów akumulatorów, których było wówczas niewielu, ogromne pieniądze za stworzenie nowego typu akumulatora i wygodne jego ładowanie.

W rezultacie francuskiemu naukowcowi częściowo udało się osiągnąć swój cel. Mówiąc ściślej, Plante stworzył projekt akumulatora wykorzystujący elektrody ołowiowe i 10% roztwór kwasu siarkowego. Pomimo innowacji akumulatora kwasowego w tamtych latach, miał on znaczną wadę - konieczność przejścia ogromnej liczby cykli ładowania i rozładowania, aby naładować akumulator do pełna. Nawiasem mówiąc, liczba tych cykli była tak duża, że ​​pełne zgromadzenie energii elektrycznej w akumulatorze mogło zająć kilka lat. Było to w dużej mierze spowodowane konstrukcją elektrod ołowiowych i separatorów stosowanych w akumulatorach, w wyniku czego umysły „biznesu akumulatorowego” przez kilka następnych dziesięcioleci zmagały się właśnie z tą wadą akumulatorów.

Tak więc w latach 1880-1900 naukowcy tacy jak Faure i Volkmar zaprojektowali niemal idealny spośród wszystkich typów konstrukcji akumulatorów kwasowo-ołowiowych. Istotą takiego akumulatora było zastosowanie nie stałych płytek ołowiowych, a jedynie jego tlenku połączonego z antymonem i nałożonego na specjalne płytki. Później Sellon opatentował najbardziej udany typ konstrukcji tego akumulatora, wprowadzając do niego metalową siatkę pokrytą tlenkami ołowiu i antymonu, co zaowocowało:

• kilkakrotnie zwiększona pojemność baterii;
• zwiększone zainteresowanie handlowe przedsiębiorstw bateriami;
• i, ogólnie rzecz biorąc, dokonał pewnego skoku ewolucyjnego w branży akumulatorów.

Należy pamiętać, że od początku 1890 roku akumulatory kwasowo-ołowiowe weszły do ​​masowej produkcji i zaczęły być powszechnie stosowane na całym świecie.

W latach 70. XX w. akumulatory uszczelniano poprzez zastąpienie w nich standardowych elektrolitów kwasowych ulepszonymi gazami i żelami. W rezultacie akumulator został częściowo uszczelniony. Nie udało się jednak uzyskać całkowitego uszczelnienia, ponieważ w każdym przypadku podczas ładowania i rozładowywania akumulatora powstają gazy, które dla jego własnego dobra należy usunąć z wnętrza akumulatora. Od tego czasu zaczęto na masową skalę stosować szczelne akumulatory kwasowo-ołowiowe, które pozostały praktycznie bez zmian, z wyjątkiem drobnych ulepszeń w zastosowanych w ich konstrukcji elektrolitach i elektrodach.

Konstrukcja akumulatora kwasowo-ołowiowego

Pod względem ogólnej konstrukcji akumulatory kwasowo-ołowiowe pozostają niezmienione od ponad 110 lat. Ogólnie rzecz biorąc, bateria składa się z następujących elementów:

• obudowa z tworzywa sztucznego lub gumy w kształcie pryzmatu;
• siatka metalowa z odpowiednią powłoką ołowiową z podziałem na elektrody dodatnią i ujemną;
• zawór do uwalniania gazów;
• obszary do napełniania elektrolitem, inaczej - separatory;
• obszary międzywymiarowe wypełnione mastyksem;
• pokrywa.

Wszystkie elementy zarówno stacjonarnego akumulatora kwasowo-ołowiowego, jak i niestacjonarnego akumulatora tego typu stanowią szczelny kompleks. Większość ma częściowe lub całkowite uszczelnienie nowoczesne akumulatory, ponieważ posiada systemy usuwania gazów o nadmiernym ciśnieniu. Całkowite uszczelnienie konstrukcyjne zapewniane jest tylko w wysokich akumulatorach przy zastosowaniu specjalnej konstrukcji elektrod, co pozwala całkowicie uniknąć dodawania elektrolitu podczas pracy i nie odprowadzania gazów spalinowych. W każdym razie akumulatory z częściowym lub całkowitym uszczelnieniem lub z całkowicie całkowitą izolacją nazywane są zwykle uszczelnionymi akumulatorami ołowiowo-kwasowymi, więc pod tym względem nie ma różnic między różnymi typami akumulatorów.

Rodzaje akumulatorów i zasada ich działania

Wspomniano już wcześniej, że akumulatory kwasowo-ołowiowe dzielą się na różne typy. Niezależnie od rodzaju organizacji działają na zasadzie elektrolitycznych reakcji chemicznych. Opierają się one na oddziaływaniu ołowiu (lub innego metalu), tlenku ołowiu (z antymonem) i kwasu siarkowego (lub innego elektrolitu). To właśnie ten rodzaj interakcji w akumulatorach kwasowych został uznany za najlepszy, ponieważ podczas hydrolizy kwasowej inne kombinacje interakcji substancji prowadzą albo do krótkiej żywotności akumulatora (z dodatkiem wapnia), albo do nadmiernego „wrzenia” wewnątrz akumulatora części (w przypadku braku antymonu) lub niewystarczającej mocy (w przypadku stosowania wyłącznie płyt ołowianych).

Obecnie istnieją trzy główne typy akumulatorów kwasowo-ołowiowych, a dokładniej:

1. Akumulatory kwasowo-ołowiowe 6V. Zbudowane są na zasadzie wykorzystania 6 elementów, czyli akumulator jest wewnętrznie podzielony na 6 współpracujących ze sobą bloków, z których każdy wytwarza generalnie napięcie około 2,1 V, co ostatecznie daje 12,6 V na cały akumulator. Obecnie w motoryzacji najczęściej stosowane są akumulatory kwasowo-ołowiowe 6V, gdyż charakteryzują się one najwyższą jakością we wszystkich aspektach ich eksploatacji;
2. Baterie hybrydowe. Te „bestie” to mieszanina, która wykorzystuje jedną elektrodę (często dodatnią) z tlenkiem ołowiu i antymonu, a drugą (zwykle ujemną) z ołowiem i wapniem. Ze względu na zastosowanie w swojej konstrukcji wapnia, takie akumulatory są mniej trwałe;
3. Akumulatory żelowo-kwasowe. Różnią się nieco od konstrukcji opisanych powyżej typów akumulatorów, ponieważ mają żelowy elektrolit, co pozwala na używanie ich w dowolnej pozycji. Akumulatory żelowe pod względem właściwości przypominają konwencjonalne akumulatory ołowiowo-zastępcze i już aktywnie podbijają rynek motoryzacji w swoim segmencie.

Jak pokazuje praktyka, najskuteczniejsze konstrukcje akumulatorów kwasowo-ołowiowych to standardowe z obecnością antymonu na siatce elektrodowej oraz żelowe, które są stosunkowo młode. Jeśli chodzi o hybrydy, ze względu na ich specyfikę nie są one poszukiwane na rynku, dlatego praktycznie nie są sprzedawane i można je znaleźć niezwykle rzadko.

Zasady działania

W porównaniu do innych typów akumulatorów, akumulatory kwasowo-ołowiowe są mniej wymagające w użytkowaniu. Ogólne wymagania dotyczące działania akumulatorów ustalają specjalne organizacje i bezpośrednio ich producent. Nawiasem mówiąc, wymagania są różne dla akumulatorów stacjonarnych i niestacjonarnych. Dla pierwszych typów akumulatorów są to:

• Sprawdzanie i inspekcja - cotygodniowa, przez wyspecjalizowany w tym personel;
• Naprawy bieżące – nie rzadziej niż raz na 1 rok;
• Renowacja generalna – przynajmniej raz na 3 lata i tylko w miarę możliwości;
• Niezawodne mocowanie akumulatora podczas pracy na specjalnych stojakach;
• Obowiązkowe oświetlenie powierzchni magazynowej;
• Malowanie powierzchni na której stoi akumulator farbą kwasoodporną;
• Utrzymanie elektrolitu w separatorach akumulatorów na właściwym poziomie (kontrola/uzupełnianie co miesiąc);
• Dostępność ładowarek i przestrzeganie zasad ładowania;
• Napięcie znamionowe w sieci jest o 5% większe niż napięcie wytwarzane przez ładowane w niej akumulatory;
• Unikaj przechowywania akumulatora w stanie rozładowanym dłużej niż 12 godzin;
• Temperatura przechowywania wynosi od -20 do +45 stopni Celsjusza, dla akumulatorów naładowanych w 50% - od -20 do +30. Nie naładowanych akumulatorów nie wolno przechowywać.

W przypadku niestacjonarnych akumulatorów kwasowo-ołowiowych warunki przechowywania polegają jedynie na terminowym doładowywaniu, monitorowaniu poziomu elektrolitu (w razie potrzeby) i użytkowaniu akumulatora wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zasady ładowania

Ładowanie dowolnego akumulatora to właśnie procedura, którą należy przeprowadzić w jedynym prawidłowym trybie. W przeciwnym razie kilka nieprawidłowych operacji ładowania akumulatora zamieni go w źródło prądu o małej mocy lub całkowicie „zabije” część. Znając tę ​​cechę akumulatorów, ich właściciele często zadają dwa pytania:

1. Jak prawidłowo ładować akumulator?
2. Jaka jest najlepsza ładowarka kwasowo-ołowiowa?

Jeśli chodzi o drugie pytanie, z całą pewnością możemy powiedzieć, że ładowanie akumulatora jest dopuszczalne dowolnym sprzętem, najważniejsze jest to, aby był w dobrym stanie. Porozmawiajmy bardziej szczegółowo o tym, jak ładować akumulator kwasowo-ołowiowy. Ogólnie prawidłowa kolejnośćładowanie wygląda następująco:

1. Akumulator umieszcza się w miejscu specjalnie przystosowanym do ładowania: powierzchnia jest pomalowana farbą antykwasową, nie ma otwartych źródeł wody i ognia, dostęp do terenu jest ograniczony;
2. Następnie akumulator podłącza się do ładowarki zgodnie ze wszystkimi normami;
3. Następnie tryb ładowania ustawia się na urządzeniu ładującym zgodnie z dwoma podstawowymi warunkami:
   • napięcie jest stałe i wynosi około 2,35–2,45 wolta;
   • Prąd na początku ładowania jest najwyższy, pod koniec stopniowo i zauważalnie maleje.

Rzeczywisty proces ładowania akumulatora w trybie standardowym trwa około 3-6 godzin, z wyjątkiem przypadków, gdy korzysta się z taniego i słabego sprzętu, a także przy przywracaniu ładowania „rozładowanego” akumulatora.

Odzyskiwanie baterii

Na zakończenie dzisiejszego materiału zwróćmy uwagę na proces regeneracji akumulatorów kwasowo-ołowiowych. Powszechnie przyjmuje się, że w przypadku głębokiego rozładowania akumulator tego typu albo całkowicie „martwieje”, albo utrzymuje bardzo słaby ładunek. W rzeczywistości sytuacja jest inna.

Według licznych badań akumulatory kwasowo-ołowiowe są w stanie utrzymać swoją pojemność nominalną nawet po 2-4 pełnych rozładowaniach. Aby to zrobić, wystarczy kompetentnie przeprowadzić procedurę ich przywrócenia. Jak odnowić ten akumulator? W następującej kolejności:

1. Akumulator umieszcza się w specjalnie przygotowanym miejscu, w którym panuje temperatura powietrza około 5-35 stopni Celsjusza;
2. Akumulator i ładowarka są podłączone;
3. Ten ostatni pokazuje następujące wskaźniki:
   • napięcie – 2,45 V;
   • siła prądu – 0,05 SA.
4. Ładowanie cykliczne następuje z krótkimi przerwami około 2-3 razy;
5. Bateria została przywrócona.

Należy pamiętać, że nie w każdej sytuacji taki zabieg kończy się sukcesem, jednak jeśli przestrzegane są zasady regeneracji baterii, a sam akumulator jest wykonany z wysokiej jakości materiałów, to nie ma wątpliwości co do powodzenia imprezy.

To chyba najwięcej ważna informacja dla akumulatorów kwasowo-ołowiowych dobiegła końca. Mamy nadzieję, że dzisiejszy materiał był dla Ciebie przydatny i dostarczył odpowiedzi na Twoje pytania.

Jeśli masz jakieś pytania, zostaw je w komentarzach pod artykułem. My lub nasi goście chętnie na nie odpowiemy

MINISTERSTWO PALIW I ENERGII FEDERACJI ROSYJSKIEJ

INSTRUKCJE
O PRACY STACJONARNEJ
KWAS OŁOWIOWY
BATERIE

RD 34.50.502-91

Data ważności ustawiona

od 01.10.92 do 01.10.97

OPRACOWANE PRZEZ URALTEKHENERGO

WYKONAWCA B.A. ASTACHOW

ZATWIERDZONY przez Główną Dyrekcję Naukowo-Techniczną Energii i Elektryfikacji w dniu 21 października 1991 r.

Zastępca Szefa K.M. ANTYPOW

Niniejsza Instrukcja dotyczy akumulatorów instalowanych w elektrowniach cieplnych i hydraulicznych oraz podstacjach systemów elektroenergetycznych.

Instrukcja zawiera informacje o urządzeniu, Specyfikacja techniczna, działania i bezpieczeństwa stacjonarnych akumulatorów kwasowo-ołowiowych z akumulatorów typu SK z elektrodami powierzchniowymi dodatnimi i ujemnymi skrzynkowymi oraz typu SN z elektrodami rozprężnymi produkowanych w Jugosławii.

Bardziej szczegółowe informacje podano dla akumulatorów typu SK. Dla akumulatorów typu SN niniejsza instrukcja zawiera wymagania zawarte w instrukcjach producenta.

Lokalne instrukcje dotyczące zainstalowanych typów akumulatorów i istniejących obwodów prądu stałego nie mogą być sprzeczne z wymaganiami niniejszej Instrukcji.

Instalacja, eksploatacja i naprawa akumulatorów muszą spełniać wymagania aktualnych Przepisów budowy instalacji elektrycznych, Przepisów ruchu technicznego stacji i sieci elektrycznych, Przepisów bezpieczeństwa eksploatacji instalacji elektrycznych stacji i podstacji elektrycznych oraz niniejszej Instrukcji.

Terminy techniczne i symbole użyte w Instrukcji:

AB - akumulator;

Nr A - numer baterii;

SK - akumulator stacjonarny do krótkiego i długiego trybu rozładowania;

C10 - pojemność akumulatora w 10-godzinnym trybie rozładowania;

R- gęstość elektrolitu;

PS - podstacja.

Wraz z wejściem w życie niniejszej instrukcji tymczasowa „Instrukcja obsługi stacjonarnych akumulatorów kwasowo-ołowiowych” (Moskwa: SPO Soyuztekhenergo, 1980) traci ważność.

Akumulatory innych firm zagranicznych należy eksploatować zgodnie z wymogami instrukcji producentów.

1. INSTRUKCJE BEZPIECZEŃSTWA

1.1. Pomieszczenie akumulatorów musi być zawsze zamknięte. Osobom dokonującym kontroli tego lokalu i w nim pracującym wydawane są klucze na zasadach ogólnych.

1.2. W akumulatorowni zabrania się: palenia tytoniu, wchodzenia do niej z ogniem, używania elektrycznych urządzeń, aparatów i narzędzi grzewczych.

1.3. Na drzwiach pomieszczenia akumulatorów muszą znajdować się napisy „Bateria”, „Łatwopalny”, „Zakaz palenia” lub znaki bezpieczeństwa muszą być umieszczone zgodnie z wymogami GOST 12.4.026-76 w sprawie zakazu używania otwartego ognia i palenia .

1.4. Wentylację nawiewno-wywiewną akumulatorni należy włączać w czasie ładowania akumulatora, gdy napięcie na akumulator osiągnie 2,3 V i wyłączać po całkowitym odgazowaniu, nie wcześniej jednak niż 1,5 godziny po zakończeniu ładowania. W takim przypadku należy przewidzieć blokadę: w przypadku zatrzymania wentylatora wyciągowego należy wyłączyć ładowarkę.

W trybie ciągłego ładowania i ładowania wyrównawczego napięciem do 2,3 V na akumulator należy zapewnić wentylację w pomieszczeniu, zapewniającą co najmniej jedną wymianę powietrza na godzinę. Jeżeli wentylacja naturalna nie jest w stanie zapewnić wymaganego współczynnika wymiany powietrza, należy zastosować wentylację wymuszoną.

1,5. Podczas pracy z kwasem i elektrolitem należy nosić specjalną odzież: kombinezon z grubej wełny, buty gumowe, fartuch gumowy lub polietylenowy, okulary ochronne, rękawice gumowe.

Podczas pracy z ołowiem wymagany jest kombinezon płócienny lub bawełniany z impregnacją ognioodporną, rękawice płócienne, okulary ochronne, kapelusz i respirator.

1.6. Butelki z kwasem siarkowym muszą znajdować się w pojemnikach opakowaniowych. Przenoszenie butelek w pojemnikach dozwolone jest przez dwóch pracowników. Przelewanie kwasu z butelek należy wykonywać wyłącznie w ilościach 1,5 - 2,0 litra przy użyciu kubka wykonanego z materiału kwasoodpornego. Przechyl butelki za pomocą specjalnego urządzenia, które umożliwia dowolne przechylenie butelki i jej bezpieczne zamocowanie.

1.7. Przygotowując elektrolit, kwas wlewa się cienkim strumieniem do wody, stale mieszając mieszadłem wykonanym z materiału kwasoodpornego. Surowo zabrania się wlewania wody do kwasu. Do przygotowanego elektrolitu można dodać wodę.

1.8. Kwas należy przechowywać i transportować w butelkach szklanych ze szlifowanymi korkami lub jeżeli szyjka butelki posiada gwint, to z zakrętkami. Butelki z kwasem, oznaczone jego nazwą, należy przechowywać w oddzielnym pomieszczeniu w pobliżu akumulatorowni. Należy je instalować na podłodze w plastikowych pojemnikach lub drewnianych skrzyniach.

1.9. Wszystkie naczynia z elektrolitem, wodą destylowaną i roztworem sody oczyszczonej muszą być oznakowane swoją nazwą.

1.10. Specjalnie przeszkolony personel musi pracować z kwasem i ołowiem.

1.11. W przypadku dostania się kwasu lub elektrolitu na skórę należy natychmiast usunąć kwas wacikiem lub gazikiem, miejsce kontaktu przemyć wodą, następnie 5% roztworem sody oczyszczonej i ponownie wodą.

1.12. Jeżeli kwas lub elektrolit przedostanie się do oczu, przepłucz je dużą ilością wody, następnie 2% roztworem sody oczyszczonej i ponownie wodą.

1.13. Kwas dostający się na ubrania neutralizuje się 10% roztworem sody kalcynowanej.

1.14. Aby uniknąć zatrucia ołowiem i jego związkami, należy zachować szczególne środki ostrożności i określić tryb pracy zgodnie z wymaganiami instrukcji technologicznych tych prac.

2. INSTRUKCJE OGÓLNE

2.1. Baterie w elektrowniach znajdują się pod kontrolą wydziału elektrycznego, a w podstacjach pod kontrolą służb podstacji.

Serwisowanie akumulatora należy zlecić specjaliście ds. akumulatorów lub specjalnie przeszkolonemu elektrykowi. Odbiór akumulatora po montażu i naprawie, jego eksploatacja i konserwacja musi być nadzorowany przez osobę odpowiedzialną za eksploatację urządzeń elektrycznych elektrowni lub przedsiębiorstwa sieciowego.

2.2. Podczas eksploatacji instalacji akumulatorowych należy zapewnić ich długoletnią, niezawodną pracę oraz wymagany poziom napięcia na szynach prądu stałego w trybie normalnym i awaryjnym.

2.3. Przed oddaniem do eksploatacji akumulatora nowo zamontowanego lub po remoncie należy sprawdzić pojemność akumulatora przy 10-godzinnym prądzie rozładowania, jakość i gęstość elektrolitu, napięcie akumulatora na końcu ładowania i rozładowywania oraz rezystancję izolacji akumulatora względem należy sprawdzić ziemię.

2.4. Akumulatory należy eksploatować w trybie ciągłego ładowania. Instalacja ładowania musi zapewniać stabilizację napięcia na szynach akumulatorowych z odchyleniem ±1 – 2%.

Dodatkowe akumulatory, które nie są stale używane podczas pracy, muszą mieć oddzielne urządzenie ładujące.

2.5. Aby doprowadzić wszystkie ogniwa akumulatora do stanu pełnego naładowania i zapobiec zasiarczeniu elektrod, należy przeprowadzić ładowanie wyrównawcze akumulatora.

2.6. Aby określić rzeczywistą pojemność akumulatora (w zakresie pojemności nominalnej), należy wykonać rozładowania próbne zgodnie z pkt. .

2.7. Po awaryjnym rozładowaniu akumulatora w elektrowni, jego późniejsze ładowanie do pojemności równej 90% wartości nominalnej należy przeprowadzić w czasie nie dłuższym niż 8 h. W takim przypadku napięcie na akumulatorach może osiągnąć wartości ​do 2,5 - 2,7 V na akumulator.

2.8. Do monitorowania stanu akumulatorów przeznaczone są akumulatory kontrolne. Baterie sterujące należy wymieniać co roku, a ich liczbę ustala główny inżynier przedsiębiorstwa energetycznego w zależności od stanu baterii, nie mniej jednak niż 10% liczby baterii w baterii.

2.9. Gęstość elektrolitu normalizuje się w temperaturze 20°C. Dlatego też gęstość elektrolitu mierzoną w temperaturze innej niż 20°C należy zmniejszyć do gęstości w temperaturze 20°C zgodnie ze wzorem

gdzie r20 jest gęstością elektrolitu w temperaturze 20°C, g/cm3;

rt - gęstość elektrolitu w temperaturze t, g/cm3;

0,0007 - współczynnik zmiany gęstości elektrolitu przy zmianie temperatury o 1°C;

T- temperatura elektrolitu, °C.

2.10. Analizy chemiczne kwasu akumulatorowego, elektrolitu, wody destylowanej lub kondensatu muszą być przeprowadzane przez laboratorium chemiczne.

2.11. Pomieszczenie akumulatorów należy utrzymywać w czystości. Rozlany na podłodze elektrolit należy natychmiast usunąć za pomocą suchych trocin. Następnie podłogę należy przetrzeć szmatką zamoczoną w roztworze sody kalcynowanej, a następnie w wodzie.

2.12. Zbiorniki akumulatorów, izolatory szyn zbiorczych, izolatory pod zbiornikami, stojaki, ich izolatory, plastikowe osłony stojaków należy systematycznie przecierać szmatką, najpierw zwilżyć wodą lub roztworem sody, a następnie wysuszyć.

2.13. Temperatura w pomieszczeniu akumulatorów musi być utrzymywana na poziomie co najmniej +10°C. W podstacjach, w których nie ma stałego dyżuru personelu, dopuszczalny jest spadek temperatury do 5°C . Niedopuszczalne są nagłe zmiany temperatury w pomieszczeniu akumulatorów, aby nie spowodować kondensacji wilgoci i zmniejszenia rezystancji izolacji akumulatora.

2.14. Należy stale monitorować stan kwasoodpornego malowania ścian, kanałów wentylacyjnych, konstrukcji metalowych i regałów. Wszystkie wadliwe obszary należy naprawić.

2.15. Smarowanie wazeliną techniczną nielakierowanych spoin należy okresowo odnawiać.

2.16. Okna w pomieszczeniu akumulatorów muszą być zamknięte. Latem, w celu wentylacji i podczas ładowania, można otwierać okna, jeśli powietrze na zewnątrz nie jest zapylone lub zanieczyszczone odpadami poprodukcyjnymi chemicznymi, a nad podłogą nie ma innych pomieszczeń.

2.17. W przypadku zbiorników drewnianych należy zadbać o to, aby górne krawędzie okładziny ołowianej nie dotykały zbiornika. W przypadku stwierdzenia styku krawędzi okładziny należy ją wygiąć, aby zapobiec spadaniu kropli elektrolitu z okładziny na zbiornik i późniejszemu zniszczeniu drewna zbiornika.

2.18. Aby ograniczyć parowanie elektrolitu z otwartych akumulatorów, należy zastosować szkła nakrywkowe (lub przezroczysty, kwasoodporny plastik).

Należy zachować ostrożność, aby szkiełka nakrywkowe nie wystawały poza wewnętrzne krawędzie zbiornika.

2.19. W pomieszczeniu akumulatorów nie powinny znajdować się żadne ciała obce. Dozwolone jest przechowywanie wyłącznie butelek z elektrolitem, wodą destylowaną i roztworem sody.

Stężony kwas siarkowy należy przechowywać w pomieszczeniu kwaśnym.

2.20. Wykaz przyrządów, wyposażenia i części zamiennych niezbędnych do działania akumulatorów znajduje się w załączniku.

3. CECHY KONSTRUKCYJNE I GŁÓWNE DANE TECHNICZNE

3.1. Baterie typu SK

3.1.1. Elektrody dodatnie o konstrukcji powierzchniowej wykonuje się poprzez odlewanie z czystego ołowiu do formy, która pozwala na zwiększenie powierzchni efektywnej od 7 do 9 razy (ryc.). Elektrody produkowane są w trzech rozmiarach i są oznaczone jako I-1, I-2, I-4. Ich pojemności są w stosunku 1:2:4.

3.1.2. Elektrody ujemne w kształcie pudełka składają się z siatki ze stopu ołowiu i antymonu złożonej z dwóch połówek. Masę aktywną przygotowaną z proszku tlenku ołowiu rozsmarowuje się w komórkach siatki i pokrywa z obu stron arkuszami perforowanego ołowiu (ryc.).

3.1.4. Aby odizolować elektrody o różnej polaryzacji, a także stworzyć między nimi szczeliny, które pomieszczą wymaganą ilość elektrolitu, instaluje się separatory (separatory) wykonane z miplastu (mikroporowatego polichlorku winylu), wkładane w uchwyty z polietylenu.

Tabela 1

	Nazwa elektrody	Wymiary (bez występów), mm			Numer baterii
	Pozytywny
	Ujemna średnia
	Pozytywny
	Ujemna średnia
	Negatywne skrajności, lewa i prawa
	Pozytywny
	Ujemna średnia
	Negatywne skrajności, lewa i prawa

3.1.5. Aby ustalić położenie elektrod i zapobiec przedostawaniu się separatorów do zbiorników, pomiędzy zewnętrznymi elektrodami a ściankami zbiornika instalowane są sprężyny z tworzywa winylowego. Sprężyny montuje się w zbiornikach szklanych i ebonitowych jednostronnie (2 szt.) oraz w zbiornikach drewnianych obustronnie (6 szt.).

3.1.6. Dane konstrukcyjne akumulatorów podano w tabeli. .

3.1.7. W zbiornikach szklanych i ebonitowych elektrody zawieszone są za pomocą uch na górnych krawędziach zbiornika, w zbiornikach drewnianych - na szkle nośnym.

Wydajność dla innych trybów rozładowania to:

o 3 godzinach 27 ` nr A;

o 1 godzinie 18,5 ` nr A;

o 0,5 godziny 12,5 ′ nr A;

Prąd rozładowania wynosi:

w 10-godzinnym trybie rozładowania 3,6 ″ nr A;

o 3 godzinie - 9 ` nr A;

o 1 godzinie - 18,5 ` nr A;

o 0,5 godziny - 25 ′ nr A;

3.1.11. Baterie dostarczane są do konsumenta w formie zdemontowanej, tj. oddzielne części z nienaładowanymi elektrodami.

	Pojemność nominalna, Ah	Wymiary zbiornika, mm, nie więcej			Masa akumulatora bez elektrolitu, kg, nie więcej	Objętość elektrolitu, l	Liczba elektrod w akumulatorze		Materiał zbiornika
							pozytywny	negatywny
									Szkło/twarde drewno
									Drewno/ebonit

Uwagi:

1. Baterie produkowane są do liczby 148, w instalacjach elektrycznych wysokiego napięcia baterie powyżej liczby 36 z reguły nie są używane.

2. W oznaczeniu baterii, np. SK-20, cyfry po literach wskazują numer baterii.

3.2. Baterie typu SN

3.2.1. Elektrody dodatnie i ujemne składają się z siatki ze stopu ołowiu, w której ogniwa jest rozmazana masa aktywna. Elektrody dodatnie na bocznych krawędziach posiadają specjalne wypustki umożliwiające zawieszenie ich wewnątrz zbiornika. Elektrody ujemne spoczywają na dolnych pryzmatach zbiorników.

3.2.2. Aby zapobiec zwarciom pomiędzy elektrodami, zachować masę czynną i stworzyć niezbędny zapas elektrolitu w pobliżu elektrody dodatniej, stosuje się separatory kombinowane wykonane z włókna szklanego i arkuszy miplastu. Wysokość arkuszy miplastu jest o 15 mm większa od wysokości elektrod. Na bocznych krawędziach elektrod ujemnych instalowane są osłony z tworzywa winylowego.

3.2.3. Zbiorniki akumulatorów wykonane są z przezroczystego tworzywa sztucznego i przykryte są niezdejmowaną pokrywą. W pokrywie znajdują się otwory na przewody oraz otwór w środku pokrywy do wlewania elektrolitu, dodawania wody destylowanej, pomiaru temperatury i gęstości elektrolitu, a także do ulatniania się gazów. Otwór ten jest zamknięty korkiem filtrującym zatrzymującym aerozole kwasu siarkowego.

3.2.4. Pokrywy i zbiornik są sklejane na styku. Pomiędzy zaciskami a pokrywą znajduje się uszczelka wykonana z uszczelki i masy uszczelniającej. Na ściance zbiornika znajdują się oznaczenia maksymalnego i minimalnego poziomu elektrolitu.

3.2.5. Akumulatory produkowane są w stanie złożonym, bez elektrolitu, z rozładowanymi elektrodami.

3.2.6. Dane konstrukcyjne akumulatorów podano w tabeli. 3.

Tabela 3

Przeznaczenie	Jednominutowy wzrost prądu, A	Liczba elektrod w akumulatorze		Wymiary całkowite, mm			Masa bez elektrolitu, kg	Objętość elektrolitu, l
		pozytywny	negatywny

* Bateria 6 V składająca się z 3 elementów w monobloku.

3.2.7. Liczby w oznaczeniu akumulatorów i akumulatorów ESN-36 oznaczają pojemność nominalną przy 10-godzinnym trybie rozładowania w amperogodzinach.

Nominalną pojemność dla innych trybów rozładowania podano w tabeli. .

Tabela 4

	Wartości prądu rozładowania i pojemności w trybach rozładowania
	5 godzin		3 godzina		1 godzina		0,5 godziny		0,25 godziny
		Pojemność, Ach		Pojemność, Ach		Pojemność, Ach		Pojemność, Ach		Pojemność, Ach

4. KOLEJNOŚĆ PRACY AKUMULATORÓW

4.1. Tryb stałego ładowania

4.1.1. W przypadku akumulatorów typu SK napięcie podrozładowania musi odpowiadać (2,2 ± 0,05) V na akumulator.

4.1.2. W przypadku akumulatorów typu SN napięcie niedoładowania powinno wynosić (2,18 ± 0,04) V na akumulator w temperaturze otoczenia nieprzekraczającej 35 ° C i (2,14 ± 0,04) V, jeśli ta temperatura jest wyższa.

4.1.3. Nie można z góry ustawić wymaganego prądu i napięcia. Ustalana i utrzymywana jest średnia wartość napięcia ładowania, a akumulator jest monitorowany. Spadek gęstości elektrolitu w większości akumulatorów wskazuje na niewystarczający prąd ładowania. W tym przypadku wymagane napięcie ładowania wynosi z reguły 2,25 V dla akumulatorów typu SK i nie mniej niż 2,2 V dla akumulatorów typu CH.

4.2. Tryb ładowania

4.2.1. Ładowanie można przeprowadzić dowolną ze znanych metod: stałym prądem, stopniowo zmniejszającym się prądem, stałym napięciem. Metodę ładowania określają lokalne przepisy.

Przy ładowaniu dwustopniowym prąd ładowania pierwszego stopnia nie powinien przekraczać 0,25×C10 dla akumulatorów typu SK i 0,2×C10 dla akumulatorów typu CH. Gdy napięcie wzrośnie do 2,3 - 2,35 V na akumulator, ładunek zostaje przeniesiony do drugiego stopnia, prąd ładowania nie powinien przekraczać 0,12 × C10 dla akumulatorów typu SK i 0,05 × C10 dla akumulatorów typu SN.

Przy ładowaniu jednoetapowym prąd ładowania nie powinien przekraczać wartości równej 0,12×C10 dla akumulatorów typu SK i CH. Ładowanie akumulatorów typu SN tym prądem dopuszczalne jest wyłącznie po rozładowaniu awaryjnym.

Ładowanie prowadzi się do uzyskania stałych wartości napięcia i gęstości elektrolitu w czasie 1 godziny dla akumulatorów typu SK i 2 godzin dla akumulatorów typu SN.

Przed włączeniem, 10 minut po włączeniu oraz po zakończeniu ładowania, przed wyłączeniem ładowarki należy zmierzyć i zapisać parametry każdego akumulatora, a w trakcie ładowania - akumulatorów sterujących.

Rejestrowany jest także prąd ładowania, łączna zgłoszona pojemność i data ładowania.

Tabela 5

4.2.9. Temperatura elektrolitu podczas ładowania akumulatorów typu SK nie powinna przekraczać 40°C. Przy temperaturze 40°C prąd ładowania należy zmniejszyć do wartości zapewniającej określoną temperaturę.

Temperatura elektrolitu podczas ładowania akumulatorów typu CH nie powinna przekraczać 35°C. W temperaturach powyżej 35°C ładowanie odbywa się prądem nie większym niż 0,05×C10, a w temperaturach powyżej 45°C – prądem 0,025×C10.

4.2.10. Przy ładowaniu akumulatorów typu CH prądem stałym lub stopniowo malejącym należy wyjąć zatyczki filtrów wentylacyjnych.

4.3. Ładunek wyrównawczy

4.3.1. Ten sam prąd ładowania, nawet przy optymalnym napięciu ładowania akumulatorów, może nie wystarczyć do utrzymania wszystkich akumulatorów w pełni naładowanych ze względu na różnice w samorozładowaniu poszczególnych akumulatorów.

4.3.2. Aby doprowadzić wszystkie akumulatory typu SK do stanu pełnego naładowania i zapobiec zasiarczeniu elektrod, należy prowadzić ładowanie wyrównujące napięciem 2,3 - 2,35 V na akumulator, aż do uzyskania stałej wartości gęstości elektrolitu we wszystkich akumulatorach wynoszącej 1,2 - 1,21 g /cm3 osiąga się w temperaturze 20°C.

4.3.3. Częstotliwość ładowań wyrównawczych akumulatora oraz czas ich trwania zależą od stanu akumulatora i powinny odbywać się co najmniej raz w roku i trwać co najmniej 6 godzin.

4.3.4. Gdy poziom elektrolitu spadnie do 20 mm powyżej osłony zabezpieczającej akumulatorów typu CH, dodaje się wodę i ładunek wyrównujący, aby całkowicie wymieszać elektrolit i doprowadzić wszystkie akumulatory do stanu pełnego naładowania.

Ładowania wyrównawcze przeprowadza się przy napięciu 2,25 – 2,4 V na akumulator, aż do osiągnięcia we wszystkich akumulatorach stałej wartości gęstości elektrolitu (1,240 ± 0,005) g/cm3 w temperaturze 20°C i na poziomie 35 – 40 mm nad osłoną zabezpieczającą.

Czas trwania ładowania wyrównawczego wynosi w przybliżeniu: przy napięciu 2,25 V 30 dni, przy 2,4 V 5 dni.

4.3.5. Jeżeli w akumulatorze znajdują się pojedyncze akumulatory o obniżonym napięciu i zmniejszonej gęstości elektrolitu (akumulatory opóźnione), wówczas można dla nich przeprowadzić dodatkowe ładowanie wyrównawcze z osobnego urządzenia prostowniczego.

4.4. Niski poziom baterii

4.4.1. Akumulatory pracujące w trybie stałego ładowania praktycznie nie rozładowują się w normalnych warunkach. Rozładowywane są tylko w przypadku awarii lub odłączenia urządzenia ładującego, w sytuacjach awaryjnych lub podczas rozładowań kontrolnych.

4.4.2. Podczas prac naprawczych lub rozwiązywania problemów rozładowują się poszczególne akumulatory lub grupy akumulatorów.

4.4.3. W przypadku akumulatorów w elektrowniach i podstacjach szacowany czas rozładowania awaryjnego wynosi 1,0 lub 0,5 h. Aby zapewnić określony czas trwania, prąd rozładowania nie powinien przekraczać odpowiednio 18,5 ″ nr A i 25 ′ nr A.

4.4.4. Podczas rozładowywania akumulatora prądami mniejszymi niż 10-godzinny tryb rozładowania nie wolno określać końca rozładowania wyłącznie na podstawie napięcia. Zbyt długie wyładowania przy małych prądach są niebezpieczne, gdyż mogą prowadzić do nieprawidłowego zasiarczenia i wypaczenia elektrod.

4,5. Cyfra kontrolna

4.5.1. Rozładowania kontrolne przeprowadza się w celu określenia rzeczywistej pojemności akumulatora i przeprowadza się je w trybie rozładowania trwającego 10 lub 3 godziny.

4.5.2. W elektrowniach cieplnych rozładowywanie kontrolne akumulatorów należy przeprowadzać raz na 1 - 2 lata. W elektrowniach wodnych i podstacjach zrzuty należy przeprowadzać w miarę potrzeb. W przypadkach, gdy liczba akumulatorów nie jest wystarczająca do zapewnienia napięcia na szynach zbiorczych na końcu rozładowania w określonych granicach, dopuszcza się rozładowywanie części akumulatorów głównych.

4.5.3. Przed rozładowaniem próbnym należy wyrównać akumulator.

4.5.4. Wyniki pomiarów należy porównać z wynikami pomiarów poprzednich zrzutów. Aby uzyskać bardziej poprawną ocenę stanu akumulatora, konieczne jest, aby wszystkie rozładowania kontrolne tego akumulatora odbywały się w tym samym trybie. Dane pomiarowe należy zapisać w dzienniku AB.

4.5.5. Przed rozpoczęciem rozładowywania rejestruje się datę rozładowania, napięcie i gęstość elektrolitu w każdym akumulatorze oraz temperaturę w akumulatorach kontrolnych.

4.5.6. Podczas rozładowywania akumulatorów kontrolnych i opóźnionych pomiary napięcia, temperatury i gęstości elektrolitu przeprowadza się zgodnie z tabelą. .

Podczas ostatniej godziny rozładowania napięcie akumulatora mierzone jest po 15 minutach.

Tabela 6

4.5.7. Rozładowanie kontrolne odbywa się do napięcia 1,8 V na co najmniej jednym akumulatorze.

4.5.8. Jeżeli średnia temperatura elektrolitu podczas rozładowywania różni się od 20°C, to uzyskaną pojemność rzeczywistą należy sprowadzić do pojemności w temperaturze 20°C zgodnie ze wzorem

,

gdzie C20 oznacza wydajność zredukowaną do temperatury 20 °C A×h;

Z F - pojemność faktycznie uzyskana podczas rozładowywania, A×h;

a jest współczynnikiem temperaturowym przyjętym zgodnie z tabelą. ;

T- średnia temperatura elektrolitu podczas rozładowania, °C.

Tabela 7

	Współczynnik temperaturowy (a) w temperaturach
	od 5 do 20°C	od 20 do 45°C
		5.3. Kontrola zapobiegawcza 5.3.1. Kontrola prewencyjna przeprowadzana jest w celu sprawdzenia stanu i wydajności akumulatora. 5.3.2. Zakres prac, częstotliwość i kryteria techniczne kontroli zapobiegawczej podano w tabeli. . Tabela 8 Okresowość Kryterium techniczne Kontrola wydajności (rozładowanie kontrolne) Raz na 1-2 lata w podstacjach i elektrowniach wodnych 1 raz w roku Muszą być zgodne z danymi fabrycznymi Jeśli to konieczne Co najmniej 70% wartości nominalnej po 15 latach eksploatacji Co najmniej 80% wartości nominalnej po 10 latach eksploatacji Testowanie wydajności przy rozładowaniu nie większym niż 5 przy najwyższym możliwym prądzie, ale nie większym niż 2,5-krotność aktualnej wartości jednogodzinnego trybu rozładowania W podstacjach i elektrowniach wodnych przynajmniej raz w roku Wyniki porównuje się z poprzednimi Sprawdzenie napięcia, gęstości, poziomu i temperatury elektrolitu w akumulatorach sterujących i akumulatorach o obniżonym napięciu Przynajmniej raz w miesiącu (2,2 ± 0,05) V, (1,205 ± 0,005) g/cm3 (2,18 ± 0,04) V, (1,24 ± 0,005) g/cm3 Analiza chemiczna elektrolitu na zawartość żelaza i chloru z akumulatorów kontrolnych 1 raz w roku Raz na 3 lata chlor - nie więcej niż 0,0003% Napięcie akumulatora, V: R z, kOhm, nie mniej Pomiar rezystancji izolacji akumulatora 1 raz na 3 miesiące Korki do mycia Raz na 6 miesięcy Należy zapewnić swobodne uwalnianie gazów z akumulatora. 5.3.3. Zamiast sprawdzania pojemności, przeprowadzane jest testowanie funkcjonalności akumulatora. Dopuszcza się to po włączeniu wyłącznika znajdującego się najbliżej akumulatora za pomocą najsilniejszego elektromagnesu przełączającego. 5.3.4. Podczas rozładowania kontrolnego próbki elektrolitu należy pobrać pod koniec rozładowania, ponieważ podczas rozładowania do elektrolitu przedostaje się wiele szkodliwych zanieczyszczeń. 5.3.5. Nieplanowana analiza elektrolitu z akumulatorów kontrolnych przeprowadzana jest w przypadku wykrycia masywnych usterek w działaniu akumulatora: wypaczenie i nadmierny wzrost elektrod dodatnich, jeśli nie zostaną wykryte naruszenia warunków pracy akumulatora; utrata jasnoszarego osadu; zmniejszona wydajność bez wyraźnego powodu. Podczas nieplanowanej analizy, oprócz żelaza i chloru, określa się następujące zanieczyszczenia, jeśli istnieją odpowiednie wskazania: mangan - elektrolit nabiera szkarłatnego odcienia; miedź - zwiększone samorozładowanie przy braku zwiększonej zawartości żelaza; tlenki azotu - zniszczenie elektrod dodatnich przy braku chloru w elektrolicie. 5.3.6. Próbkę pobiera się za pomocą gumowej gruszki ze szklaną rurką sięgającą do dolnej jednej trzeciej zbiornika akumulatora. Próbkę wlewa się do słoika z szlifowanym korkiem. Słoik wstępnie myje się gorącą wodą i płucze wodą destylowaną. Do słoika dołączona jest etykieta zawierająca nazwę baterii, numer baterii i datę pobrania próbki. 5.3.7. Maksymalną zawartość zanieczyszczeń w elektrolicie pracujących akumulatorów, nieokreśloną w normach, można przyjąć w przybliżeniu 2 razy większą niż w świeżo przygotowanym elektrolicie z kwasu akumulatorowego I stopnia. 5.3.8. Rezystancję izolacji naładowanego akumulatora mierzy się za pomocą urządzenia do monitorowania izolacji na szynach prądu stałego lub woltomierza o rezystancji wewnętrznej co najmniej 50 kOhm. 5.3.9. Obliczanie rezystancji izolacji R z(kOhm) mierzony woltomierzem oblicza się zgodnie ze wzorem Gdzie Rw - rezystancja woltomierza, kOhm; U- napięcie akumulatora, V; U+, U- - napięcie dodatnie i ujemne względem masy, V. Na podstawie wyników tych samych pomiarów można wyznaczyć rezystancję izolacji biegunów R z+ i R z-_ (kOhm). ; 5.4. Naprawa bieżąca akumulatorów typu SK 5.4.1. Naprawy bieżące obejmują prace mające na celu usunięcie różnych usterek akumulatora, zwykle wykonywane przez personel obsługujący. 5.4.2. Typowe awarie akumulatorów typu SK podano w tabeli. . Tabela 9 Prawdopodobna przyczyna Metoda eliminacji Zasiarczenie elektrody: obniżone napięcie rozładowania, zmniejszona wydajność na wyładowaniach kontrolnych, Niewystarczający pierwszy ładunek; wzrost napięcia podczas ładowania (przy mniejszej gęstości elektrolitu niż w przypadku zwykłych akumulatorów); systematyczne niedoładowanie; podczas ładowania stałym lub stopniowo malejącym prądem tworzenie się gazu rozpoczyna się wcześniej niż w przypadku zwykłych akumulatorów; zbyt głębokie wyładowania; jednocześnie wzrasta temperatura elektrolitu podczas ładowania Wysokie napięcie; akumulator pozostawał rozładowany przez długi czas; elektrody dodatnie w początkowej fazie mają kolor jasnobrązowy, przy głębokim zasiarczeniu są pomarańczowo-brązowe, czasem z białymi plamami krystalicznego siarczanu lub jeśli kolor elektrod jest ciemny lub pomarańczowo-brązowy, wówczas powierzchnia elektrod jest twardy i piaszczysty w dotyku, po naciśnięciu paznokciem wydaje chrupiący dźwięk; niepełne pokrycie elektrod elektrolitem; część masy czynnej elektrod ujemnych jest wypierana do szlamu, masa pozostająca w elektrodach jest w dotyku piaszczysta, a przy nadmiernym zasiarczeniu wybrzusza się z ogniw elektrodowych. Elektrody nabierają „białawego” zabarwienia i pojawiają się białe plamy uzupełnianie akumulatorów kwasem zamiast wodą Zwarcie: obniżone napięcie rozładowania i ładowania, zmniejszona gęstość elektrolitu, Wypaczenie elektrod dodatnich; Konieczne jest natychmiastowe wykrycie i wyeliminowanie zwarcia zgodnie z paragrafami. - brak emisji gazu lub opóźnienie w emisji gazu podczas ładowania przy stałym lub stopniowo malejącym natężeniu prądu; uszkodzenie lub wada separatorów; zwarcie w wyniku gąbczastego gromadzenia się ołowiu podwyższona temperatura elektrolitu podczas ładowania przy jednoczesnym niskim napięciu Elektrody dodatnie są wypaczone Zbyt wysoki prąd ładowania podczas aktywacji akumulatora; Wyprostuj elektrodę, która musi być wstępnie naładowana; silne zasiarczenie płytek przeanalizuj elektrolit i jeśli okaże się, że jest zanieczyszczony, wymień go; zwarcie tej elektrody z sąsiednią elektrodą ujemną; przeprowadzić ładowanie zgodnie z niniejszą instrukcją obecność kwasu azotowego lub octowego w elektrolicie Elektrody ujemne są wypaczone Powtarzające się zmiany kierunku ładunku przy zmianie polaryzacji elektrody; wpływ sąsiedniej elektrody dodatniej Wyprostuj elektrodę w stanie naładowanym Skurcz elektrod ujemnych Duże wartości prądu ładowania lub nadmierne przeładowanie przy ciągłym tworzeniu się gazu; złej jakości elektrody Wymień uszkodzoną elektrodę Korozja uszu elektrod na granicy elektrolit-powietrze Obecność chloru lub jego związków w pomieszczeniu elektrolitowym lub akumulatorowym Przewietrz pomieszczenie akumulatorów i sprawdź, czy elektrolit nie zawiera chloru Zmiana rozmiaru elektrod dodatnich Wyładowania do napięć końcowych poniżej wartości dopuszczalnych Rozładowuj tylko do momentu usunięcia gwarantowanej pojemności; zanieczyszczenie elektrolitu kwasem azotowym lub octowym sprawdź jakość elektrolitu i w przypadku wykrycia szkodliwych zanieczyszczeń wymień go Korozja dolnej części elektrod dodatnich Systematyczne nieukończenie ładowania, w wyniku czego po uzupełnieniu elektrolit jest słabo wymieszany i następuje rozwarstwienie Procedury ładowania należy przeprowadzać zgodnie z niniejszą instrukcją Na dnie zbiorników znajduje się znaczna warstwa osadu o ciemnej barwie Systematyczne przeładowywanie i przeładowywanie Wypompuj osad Samorozładowanie i wydzielanie gazu. Wykrywanie gazu z akumulatorów w stanie spoczynku 2-3 godziny po zakończeniu ładowania lub w trakcie rozładowywania Zanieczyszczenie elektrolitu związkami metali: miedzi, żelaza, arsenu, bizmutu Sprawdź jakość elektrolitu i w przypadku wykrycia szkodliwych zanieczyszczeń wymień go Wyraźną oznaką zasiarczenia jest specyficzny charakter zależności napięcia ładowania w porównaniu do działającego akumulatora (ryc.). Podczas ładowania zasiarczonego akumulatora napięcie natychmiast i szybko, w zależności od stopnia zasiarczenia, osiąga wartość maksymalną i zaczyna spadać dopiero po rozpuszczeniu siarczanu. W zdrowym akumulatorze napięcie wzrasta w miarę ładowania. 5.4.4. Systematyczne niedoładowanie jest możliwe ze względu na niewystarczające napięcie i prąd ładowania. Terminowe wdrożenie opłat wyrównawczych zapobiega zasiarczeniu i pozwala wyeliminować drobne zasiarczenia. Eliminacja zasiarczenia wymaga dużej ilości czasu i nie zawsze kończy się sukcesem, dlatego bardziej wskazane jest zapobieganie jego wystąpieniu. O skuteczności tego trybu decyduje systematyczny wzrost gęstości elektrolitu. Ładowanie prowadzi się aż do uzyskania ustalonej gęstości elektrolitu (zwykle poniżej 1,21 g/cm3) i silnego, równomiernego wydzielania się gazu. Następnie gęstość elektrolitu doprowadza się do 1,21 g/cm3. Jeżeli zasiarczenie okaże się na tyle duże, że wskazane tryby mogą okazać się nieskuteczne, to w celu przywrócenia funkcjonalności akumulatora konieczna jest wymiana elektrod. 5.4.7. Jeżeli pojawią się oznaki zwarcia, akumulatory w zbiornikach szklanych należy dokładnie sprawdzić przy pomocy przenośnej lampy. Baterie w zbiornikach ebonitowych i drewnianych oglądane są od góry. 5.4.8. W akumulatorach pracujących przy ciągłym ładowaniu pod wysokim napięciem na elektrodach ujemnych mogą tworzyć się drzewiaste narośla gąbczastego ołowiu, co może spowodować zwarcie. W przypadku stwierdzenia narośli na górnych krawędziach elektrod należy je zeskrobać paskiem szkła lub innego materiału kwasoodpornego. Zaleca się zapobieganie i usuwanie osadów w innych obszarach elektrod poprzez lekkie przesuwanie separatorów w górę i w dół. W zdrowym akumulatorze w stanie spoczynku napięcie na płycie dodatniej jest bliskie 1,3 V, a napięcie na płycie ujemnej jest bliskie 0,7 V. W przypadku wykrycia zwarcia w osadzie należy go wypompować. Jeśli natychmiastowe pompowanie nie jest możliwe, należy spróbować wyrównać osad za pomocą kwadratu i wyeliminować kontakt z elektrodami. 5.4.10. Aby określić zwarcie, możesz użyć kompasu w plastikowej obudowie. Kompas porusza się wzdłuż pasków łączących nad uszami elektrod, najpierw po jednej polaryzacji akumulatora, potem po drugiej. Gwałtowna zmiana odchylenia igły kompasu po obu stronach elektrody wskazuje na zwarcie tej elektrody z elektrodą o innej polaryzacji (ryc.). Ryż. 4. Znajdowanie zwarć za pomocą kompasu: 1 - elektroda ujemna; 2 - elektroda dodatnia; 3 - zbiornik; 4 - kompas Jeśli w akumulatorze nadal znajdują się zwarte elektrody, igła odchyli się w pobliżu każdej z nich. 5.4.12. Nierównomierny rozkład prądu na wysokości elektrod np. podczas rozwarstwiania elektrolitu, przy zbyt dużych i długotrwałych prądach ładowania i rozładowywania prowadzi do nierównomiernego przebiegu reakcji w różnych obszarach elektrod, co prowadzi do powstawania naprężeń mechanicznych i wypaczenie płytek. Obecność zanieczyszczeń kwasem azotowym i octowym w elektrolicie wzmaga utlenianie głębszych warstw elektrod dodatnich. Ponieważ dwutlenek ołowiu zajmuje większą objętość niż ołów, z którego powstał, następuje narastanie i wyginanie elektrod. Głębokie wyładowania do napięcia poniżej dopuszczalnego poziomu prowadzą również do wygięcia i wzrostu elektrod dodatnich. 5.4.13. Elektrody dodatnie są podatne na wypaczenia i wzrost. Zakrzywienie elektrod ujemnych następuje głównie w wyniku nacisku na nie sąsiednich, wypaczonych elektrod dodatnich. 5.4.14. Jedynym sposobem wyprostowania wypaczonych elektrod jest wyjęcie ich z akumulatora. Korekcie podlegają elektrody, które nie są zasiarczone i są w pełni naładowane, ponieważ w tym stanie są bardziej miękkie i łatwiejsze do skorygowania. 5.4.15. Wycięte, wypaczone elektrody przemywa się wodą i umieszcza pomiędzy gładkimi deskami z twardego drewna (buk, dąb, brzoza). Na górnej płycie instalowane jest obciążenie, które zwiększa się w miarę regulacji elektrod. Zabrania się prostowania elektrod poprzez uderzanie młotkiem lub młotkiem bezpośrednio lub przez deskę, aby uniknąć zniszczenia warstwy aktywnej. 5.4.16. Jeżeli wypaczone elektrody nie stanowią zagrożenia dla sąsiednich elektrod ujemnych, można ograniczyć się do działań zapobiegających wystąpieniu zwarcia. W tym celu na wypukłej stronie wypaczonej elektrody kładzie się dodatkowy separator. Elektrody takie wymienia się przy kolejnej naprawie akumulatora. 5.4.17. W przypadku znacznego i postępującego wypaczenia należy wymienić wszystkie elektrody dodatnie w akumulatorze na nowe. Niedozwolona jest wymiana wyłącznie uszkodzonych elektrod na nowe. 5.4.18. Widocznymi oznakami niezadowalającej jakości elektrolitu jest jego kolor: kolor od jasnego do ciemnobrązowego wskazuje na obecność substancji organicznych, które podczas pracy szybko (przynajmniej częściowo) przekształcają się w związki kwasu octowego; Fioletowy kolor elektrolitu wskazuje na obecność związków manganu, po rozładowaniu akumulatora ten fioletowy kolor zanika. 5.4.19. Głównym źródłem szkodliwych zanieczyszczeń w elektrolicie podczas pracy jest woda uzupełniająca. Dlatego, aby zapobiec przedostawaniu się szkodliwych zanieczyszczeń do elektrolitu, do uzupełniania należy używać wody destylowanej lub równoważnej. 5.4.20. Stosowanie elektrolitu zawierającego zanieczyszczenia powyżej dopuszczalnych norm wiąże się z: znaczne samorozładowanie w obecności miedzi, żelaza, arsenu, antymonu, bizmutu; wzrost oporu wewnętrznego w obecności manganu; zniszczenie elektrod dodatnich na skutek obecności kwasów octowego i azotowego lub ich pochodnych; zniszczenie elektrod dodatnich i ujemnych pod działaniem kwasu solnego lub związków zawierających chlor. 5.4.21. Gdy do elektrolitu dostaną się chlorki (mogą występować oznaki zewnętrzne - zapach chloru i osady jasnoszarego szlamu) lub tlenki azotu (nie ma oznak zewnętrznych), akumulatory przechodzą 3 - 4 cykle rozładowania-ładowania, podczas których ze względu na elektrolizie, zanieczyszczenia te są zwykle usuwane. 5.4.22. Aby usunąć żelazo, akumulatory są rozładowywane, zanieczyszczony elektrolit jest usuwany wraz z osadem i przemywany wodą destylowaną. Po umyciu akumulatory napełnia się elektrolitem o gęstości 1,04 - 1,06 g/cm3 i ładuje do uzyskania stałego napięcia i gęstości elektrolitu. Następnie roztwór usuwa się z akumulatorów, zastępuje świeżym elektrolitem o gęstości 1,20 g/cm3 i akumulatory rozładowuje do napięcia 1,8 V. Po zakończeniu rozładowywania sprawdza się zawartość żelaza w elektrolicie. Jeśli analiza wypadnie pomyślnie, akumulatory ładują się normalnie. W przypadku niekorzystnej analizy cykl przetwarzania jest powtarzany. 5.4.23. Aby usunąć zanieczyszczenia manganem, akumulatory są rozładowywane. Elektrolit zostaje wymieniony na nowy i akumulatory ładują się normalnie. Jeżeli zanieczyszczenie jest świeże wystarczy jedna wymiana elektrolitu. 5.4.24. Miedź nie jest usuwana z akumulatorów za pomocą elektrolitu. Aby go usunąć, akumulatory są ładowane. Podczas ładowania miedź jest przenoszona na elektrody ujemne, które po naładowaniu są wymieniane. Zainstalowanie nowych elektrod ujemnych na starych dodatnich prowadzi do przyspieszonej awarii tych ostatnich. Dlatego taka wymiana jest wskazana, jeśli w magazynie znajdują się stare, nadające się do użytku elektrody ujemne. W przypadku wykrycia dużej liczby akumulatorów zanieczyszczonych miedzią zaleca się wymianę wszystkich elektrod i separatorów. 5.4.25. Jeżeli osady osadów w akumulatorach osiągnęły poziom, przy którym odległość od dolnej krawędzi elektrod w zbiornikach szklanych zmniejsza się do 10 mm, a w zbiornikach nieprzezroczystych do 20 mm, konieczne jest przepompowanie osadu. 5.4.26. W akumulatorach ze zbiornikami nieprzezroczystymi poziom osadu można sprawdzić za pomocą kwadratu wykonanego z materiału kwasoodpornego (rys.). Separator jest usuwany ze środka akumulatora, podnosi się kilka pobliskich separatorów i kwadrat jest opuszczany w szczelinę między elektrodami, aż zetknie się z osadem. Następnie kwadrat obraca się o 90° i podnosi do góry, aż dotknie dolnej krawędzi elektrod. Odległość od powierzchni zaczynu do dolnej krawędzi elektrod będzie równa różnicy pomiarów na górnym końcu kwadratu plus 10 mm. Jeśli kwadrat nie obraca się lub obraca się z trudem, zawiesina albo już styka się z elektrodami, albo jest blisko nich. 5.4.27. Podczas wypompowywania osadu usuwany jest również elektrolit. Aby zapobiec nagrzewaniu się naładowanych elektrod ujemnych w powietrzu i utracie pojemności podczas pompowania, należy najpierw przygotować wymaganą ilość elektrolitu i wlać go do akumulatora natychmiast po pompowaniu. 5.4.28. Pompowanie odbywa się za pomocą pompy próżniowej lub dmuchawy. Osad pompowany jest do butelki przez korek, do którego wprowadzane są dwie szklane rurki o średnicy 12 – 15 mm (rys.). Krótka rurka może być mosiężna o średnicy 8 - 10 mm. Aby przełożyć wężyk od akumulatora czasem trzeba zdjąć sprężyny i nawet wyciąć po jednej stronie elektrody. Osad należy dokładnie wymieszać za pomocą kwadratu wykonanego z tekstolitu lub plastiku winylowego. 5.4.29. Nadmierne samorozładowanie jest konsekwencją małej rezystancji izolacji akumulatora, dużej gęstości elektrolitu, niedopuszczalnie wysokiej temperatury w pomieszczeniu akumulatorowym, zwarć oraz zanieczyszczenia elektrolitu szkodliwymi zanieczyszczeniami. Konsekwencje samorozładowania z pierwszych trzech powodów zwykle nie wymagają specjalnych środków w celu skorygowania akumulatorów. Wystarczy znaleźć i wyeliminować przyczynę spadku rezystancji izolacji akumulatora, znormalizować gęstość elektrolitu i temperaturę pokojową. 5.4.30. Nadmierne samorozładowanie na skutek zwarć lub zanieczyszczenia elektrolitu szkodliwymi zanieczyszczeniami, jeśli utrzymuje się przez dłuższy czas, prowadzi do zasiarczenia elektrod i utraty pojemności. Należy wymienić elektrolit, a uszkodzone akumulatory odsiarczać i poddać kontrolnemu rozładowaniu. Tabela 10 Prawdopodobna przyczyna Metoda eliminacji Wyciek elektrolitu Uszkodzenie zbiornika Wymiana baterii Zmniejszone napięcie rozładowania i ładowania. Zmniejszona gęstość elektrolitu. Wzrost temperatury elektrolitu Wewnątrz akumulatora występuje zwarcie Wymiana baterii Zmniejszone napięcie i pojemność rozładowania przy wyładowaniach kontrolnych Zasiarczenie elektrod Prowadzenie cykli szkoleniowych rozładowanie-ładowanie Zmniejszona pojemność i napięcie rozładowania. Ciemnienie lub zmętnienie elektrolitu Zanieczyszczenie elektrolitu obcymi zanieczyszczeniami Płukanie akumulatora wodą destylowaną i wymiana elektrolitu 5.5.2. Podczas wymiany elektrolitu akumulator rozładowuje się przez 10 godzin do napięcia 1,8 V i wylewa elektrolit, następnie napełnia wodą destylowaną do górnego znaku i pozostawia na 3 - 4 godziny, po czym wodę wylewa się i elektrolitu o gęstości (1,210 ± 0,005) g/cm3 doprowadzić do temperatury 20°C i ładować akumulator do uzyskania stałych wartości napięcia i gęstości elektrolitu przez 2 godziny. Po naładowaniu wyregulować gęstość elektrolitu do (1,240 ± 0,005) g/cm3. 5.6. Remont akumulatorów 5.6.1. Remont AB typu SK obejmuje następujące prace: wymiana elektrod, wymiana zbiorników lub wyłożenie ich materiałem kwasoodpornym, naprawa uszu elektrod, naprawa lub wymiana stojaków. Elektrody należy z reguły wymieniać nie wcześniej niż po 15 – 20 latach eksploatacji. Remontu akumulatorów typu SN nie przeprowadza się, akumulatory są wymieniane. Wymiany należy dokonać nie wcześniej niż po 10 latach eksploatacji. 5.6.2. Do przeprowadzenia poważnych napraw wskazane jest zaproszenie wyspecjalizowanych firm naprawczych. Naprawy przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi instrukcjami technologicznymi przedsiębiorstw naprawczych. 5.6.3. W zależności od warunków pracy akumulatora, do większych napraw usuwany jest cały akumulator lub jego część. Liczbę akumulatorów wyjmowanych do naprawy w częściach określa się na podstawie warunku zapewnienia minimalnego dopuszczalnego napięcia na szynach prądu stałego dla poszczególnych odbiorców danego akumulatora. 5.6.4. Aby zamknąć obwód akumulatora podczas naprawy grupowej, zworki muszą być wykonane z izolowanego elastycznego drutu miedzianego. Przekrój przewodu dobiera się tak, aby jego rezystancja (R) nie przekraczała rezystancji grupy odłączonych akumulatorów: Gdzie P - liczba odłączonych akumulatorów. Na końcach zworek powinny znajdować się zaciski zaciskowe. 5.6.5. Podczas częściowej wymiany elektrod należy przestrzegać następujących zasad: Niedopuszczalne jest jednoczesne instalowanie w tym samym akumulatorze starych i nowych elektrod o tej samej polaryzacji, a także elektrod o różnym stopniu zużycia; przy wymianie w akumulatorze wyłącznie elektrod dodatnich na nowe, można pozostawić stare ujemne, jeżeli są one testowane elektrodą kadmową; przy wymianie elektrod ujemnych na nowe nie wolno pozostawiać w tym akumulatorze starych elektrod dodatnich, aby uniknąć ich przyspieszonej awarii; Niedopuszczalne jest instalowanie zwykłych elektrod ujemnych zamiast specjalnych elektrod bocznych. 5.6.6. Zaleca się, aby ładowanie formujące akumulatorów z nowymi elektrodami dodatnimi i starymi ujemnymi dla większego bezpieczeństwa elektrod ujemnych przeprowadzać prądem nie większym niż 3 A na elektrodę dodatnią I-1, 6 A na elektrodę I-2 i 12 A na elektrodę I-4. 6. PODSTAWOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE MONTAŻU AKUMULATORÓW, DOPROWADZANIA ICH DO STANU PRACY I KONSERWACJI 6.1. Montaż akumulatorów, instalacja akumulatorów i ich uruchomienie muszą być wykonywane przez wyspecjalizowane organizacje instalacyjne lub naprawcze lub przez wyspecjalizowaną ekipę przedsiębiorstwa energetycznego zgodnie z wymaganiami aktualnych instrukcji technologicznych. 6.2. Montaż i instalacja regałów, a także zgodność wymagania techniczne do nich należy przeprowadzić zgodnie z TU 45-87. Ponadto konieczne jest całkowite pokrycie stojaków polietylenem lub inną kwasoodporną folią z tworzywa sztucznego o grubości co najmniej 0,3 mm. 6.3. Pomiar rezystancji izolacji akumulatora niezapełnionego elektrolitem, szyny zbiorczej lub płytki przelotowej przeprowadza się za pomocą megaomomierza przy napięciu 1000–2500 V; Rezystancja musi wynosić co najmniej 0,5 MOhm. W ten sam sposób można zmierzyć rezystancję izolacji nienaładowanego akumulatora wypełnionego elektrolitem. 6.4. Elektrolit wlewany do akumulatorów typu SK musi mieć gęstość (1,18 ± 0,005) g/cm3, a do akumulatorów typu CH (1,21 ± 0,005) g/cm3 w temperaturze 20°C. 6.5. Elektrolit należy przygotować z kwasu siarkowego najwyższej i pierwszej klasy zgodnie z GOST 667-73 i wody destylowanej lub równoważnej zgodnie z GOST 6709-72. 6.6. Wymagane ilości kwasu ( Vk) i woda ( VB) w celu uzyskania wymaganej objętości elektrolitu ( VE) w centymetrach sześciennych można wyznaczyć za pomocą równań: ; , gdzie re i rк to gęstości elektrolitu i kwasu, g/cm3; te- udział masowy kwasu siarkowego w elektrolicie, %, tk - udział masowy kwasu siarkowego, %. 6.7. Przykładowo, aby przygotować 1 litr elektrolitu o gęstości 1,18 g/cm3 w temperaturze 20°C, wymagana ilość stężonego kwasu o udziale masowym 94% i gęstości 1,84 g/cm3 oraz wody będzie wynosić: Vk = 1000 × = 172 cm3; V V= 1000 × 1,18 = 864 cm3, gdzie ja = 25,2% wzięto z danych referencyjnych. Stosunek uzyskanych objętości wynosi 1:5, tj. Na jedną część kwasu potrzeba pięciu części wody. 6.8. Aby przygotować 1 litr elektrolitu o gęstości 1,21 g/cm3 w temperaturze 20°C z tego samego kwasu potrzeba: 202 cm3 kwasu i 837 cm3 wody. 6.9. Przygotowanie dużych ilości elektrolitu odbywa się w zbiornikach wykonanych z twardej gumy lub tworzywa winylowego lub w zbiornikach drewnianych wyłożonych ołowiem lub tworzywem sztucznym. 6.10. Najpierw do zbiornika wlewa się wodę w ilości nie większej niż 3/4 jego objętości, a następnie wlewa się kwas do kubka wykonanego z materiału kwasoodpornego o pojemności do 2 litrów. Wlewanie odbywa się cienkim strumieniem, stale mieszając roztwór mieszadłem wykonanym z materiału kwasoodpornego i kontrolując jego temperaturę, która nie powinna przekraczać 60°C. 6.11. Temperatura elektrolitu wlewanego do akumulatorów typu C (SK) nie powinna być wyższa niż 25°C, a do akumulatorów typu CH nie wyższa niż 20°C. 6.12. Akumulator wypełniony elektrolitem pozostawia się w spokoju na 3 - 4 godziny, aby całkowicie nasycić elektrody. Czas po napełnieniu elektrolitem przed ładowaniem nie powinien przekraczać 6 godzin, aby uniknąć zasiarczenia elektrod. 6.13. Po napełnieniu gęstość elektrolitu może nieznacznie spaść, a temperatura może wzrosnąć. Zjawisko to jest normalne. Nie jest konieczne zwiększanie gęstości elektrolitu poprzez dodanie kwasu. 6.14. Typ AB SK doprowadza się do stanu użytkowego w następujący sposób: 6.14.1. Fabrycznie wykonane elektrody akumulatora muszą zostać ukształtowane po zamontowaniu akumulatora. Formacja to pierwszy ładunek, który różni się od zwykłych normalnych ładunków czasem trwania i specjalnym trybem. 6.14.2. Podczas ładowania formującego ołów elektrod dodatnich przekształca się w dwutlenek ołowiu PbO2, który ma ciemnobrązową barwę. Aktywna masa elektrod ujemnych przekształcana jest w czysty ołów o gąbczastej strukturze, który ma szary kolor. 6.14.3. Podczas ładowania formującego akumulator typu SK musi mieć co najmniej dziewięciokrotną pojemność w porównaniu z dziesięciogodzinnym trybem rozładowania. 6.14.4. Podczas ładowania zacisk dodatni ładowarki należy połączyć z biegunem dodatnim akumulatora, a zacisk ujemny z biegunem ujemnym akumulatora. Po napełnieniu akumulatory mają odwróconą polaryzację, co należy uwzględnić przy ustawianiu napięcia początkowego ładowarki, aby uniknąć nadmiernego „skoku” prądu ładowania. 6.14.5. Wartości pierwszego prądu ładowania na jedną elektrodę dodatnią nie powinny być większe niż: dla elektrody I-1-7 A (baterie nr 1 - 5); dla elektrody I-2-10 A (baterie nr 6 - 20); dla elektrody I-4-18 A (baterie nr 24 - 148). 6.14.6. Cały cykl formowania odbywa się w następującej kolejności: ciągłe ładowanie, aż akumulator osiągnie 4,5-krotność pojemności w 10-godzinnym trybie rozładowania. Napięcie na wszystkich akumulatorach musi wynosić co najmniej 2,4 V. W przypadku akumulatorów, w których napięcie nie osiągnęło 2,4 V, sprawdza się brak zwarć między elektrodami; przerwa na 1 godzinę (akumulator jest odłączony od ładowarki); kontynuacja ładowania, podczas której akumulator uzyskuje pojemność znamionową. Następnie powtarza się naprzemienność jednogodzinnego odpoczynku i ładowania z komunikatem o jednorazowej pojemności, aż akumulator uzyska dziewięciokrotną pojemność. Na koniec ładowania formującego napięcie akumulatora osiąga 2,5 – 2,75 V, a gęstość elektrolitu obniżonego do temperatury 20°C wynosi 1,20 – 1,21 g/cm3 i pozostaje niezmieniona przez co najmniej 1 godzinę. podczas ładowania po godzinnej przerwie następuje obfite wydzielanie gazów - „wrzenie” jednocześnie we wszystkich akumulatorach. 6.14.7. Zabronione jest prowadzenie ładunku formującego prądem przekraczającym powyższe wartości, aby uniknąć wypaczenia elektrod dodatnich. 6.14.8. Dopuszczalne jest prowadzenie ładowania formującego przy obniżonym prądzie ładowania lub w trybie stopniowym (najpierw prądem maksymalnym dopuszczalnym, a następnie obniżonym), ale z obowiązkowym komunikatem 9-krotności pojemności. 6.14.9. W czasie do osiągnięcia przez akumulator 4,5-krotności pojemności znamionowej, przerwy w ładowaniu nie są dozwolone. 6.14.10. Temperatura w akumulatorowni nie powinna być niższa niż +15°C. W niższych temperaturach tworzenie się akumulatorów jest opóźnione. 6.14.11. Temperatura elektrolitu podczas całego tworzenia akumulatora nie powinna przekraczać 40 ° C. Jeżeli temperatura elektrolitu przekracza 40°C, należy zmniejszyć prąd ładowania o połowę, a jeśli to nie pomoże, przerwać ładowanie do czasu, aż temperatura spadnie o 5 - 10°C. Aby zapobiec przerwom w ładowaniu, zanim akumulatory osiągną 4,5-krotną pojemność, należy uważnie monitorować temperaturę elektrolitu i podejmować działania w celu jej obniżenia. 6.14.12. Podczas ładowania mierzone i rejestrowane jest napięcie, gęstość i temperatura elektrolitu na każdym akumulatorze po 12 godzinach, na akumulatorach kontrolnych po 4 godzinach, a na zakończenie ładowania co godzinę. Rejestrowany jest również prąd ładowania i zgłaszana pojemność. 6.14.13. Przez cały czas ładowania należy monitorować poziom elektrolitu w akumulatorach i w razie potrzeby uzupełniać go. Niedopuszczalne jest odsłanianie górnych krawędzi elektrod, gdyż prowadzi to do ich zasiarczenia. Uzupełnianie odbywa się elektrolitem o gęstości 1,18 g/cm3. 6.14.14. Po zakończeniu ładowania formującego trociny nasączone elektrolitem są usuwane z pomieszczenia akumulatorów, a zbiorniki, izolatory i stojaki są wycierane. Wycieranie przeprowadza się najpierw suchą szmatką, następnie zwilżoną 5% roztworem sody kalcynowanej, następnie zwilżoną wodą destylowaną, a na koniec suchą szmatką. Szkiełka nakrywkowe są usuwane, myte w wodzie destylowanej i umieszczane z powrotem na swoim miejscu tak, aby nie wystawały poza wewnętrzne krawędzie zbiorników. 6.14.15. Pierwsze kontrolne rozładowanie akumulatora odbywa się prądem 10-godzinnym, pojemność akumulatora w pierwszym cyklu musi wynosić co najmniej 70% wartości nominalnej. 6.14.16. Wydajność nominalna podawana jest w czwartym cyklu. Dlatego akumulatory muszą być poddawane jeszcze trzem cyklom rozładowania i ładowania. Rozładowania przeprowadza się prądem 10-godzinnym do napięcia 1,8 V na akumulator. Ładowania przeprowadza się etapowo, aż do uzyskania stałej wartości napięcia co najmniej 2,5 V na akumulator, stałej wartości gęstości elektrolitu (1,205 ± 0,005) g/cm3, odpowiadającej temperaturze 20°C, przez 1 godzinę , w zależności od warunków temperaturowych akumulatora. 6.15. Akumulatory typu SN doprowadza się do stanu roboczego w następujący sposób: 6.15.1. Akumulatory włącza się do pierwszego ładowania, gdy temperatura elektrolitu w akumulatorach nie przekracza 35°C. Wartość prądu podczas pierwszego ładowania wynosi 0,05 C10. 6.15.2. Ładowanie prowadzi się do osiągnięcia stałych wartości napięcia i gęstości elektrolitu w ciągu 2 h. Całkowity czas ładowania musi wynosić co najmniej 55 h. W czasie do osiągnięcia przez akumulator dwukrotnie większej pojemności niż w trybie 10-godzinnym, przerwy w ładowaniu nie są dozwolone. 6.15.3. Podczas ładowania akumulatorów kontrolnych (10% ich liczby w akumulatorze) mierzone jest napięcie, gęstość i temperatura elektrolitu, najpierw po 4 godzinach, a po 45 godzinach ładowania co godzinę. Temperatura elektrolitu w akumulatorach nie powinna być wyższa niż 45°C. Przy temperaturze 45°C prąd ładowania zmniejsza się o połowę lub ładowanie zostaje przerwane, aż temperatura spadnie o 5–10°C. 6.15.4. Na koniec ładowania, przed wyłączeniem ładowarki, zmierz i zapisz napięcie i gęstość elektrolitu w każdym akumulatorze. 6.15.5. Gęstość elektrolitu akumulatora na koniec pierwszego ładowania przy temperaturze elektrolitu 20°C powinna wynosić (1,240 ± 0,005) g/cm3. Jeśli wynosi więcej niż 1,245 g/cm3, reguluje się je dodając wodę destylowaną i ładowanie kontynuuje się przez 2 godziny, aż do całkowitego wymieszania elektrolitu. Jeżeli gęstość elektrolitu jest mniejsza niż 1,235 g/cm3, kalibrację przeprowadza się roztworem kwasu siarkowego o gęstości 1,300 g/cm3 i ładowanie kontynuuje się przez 2 godziny, aż do całkowitego wymieszania elektrolitu. 6.15.6. Po odłączeniu akumulatora od ładowania, po godzinie następuje regulacja poziomu elektrolitu w każdym akumulatorze. Jeżeli poziom elektrolitu nad osłoną zabezpieczającą jest mniejszy niż 50 mm, należy dodać elektrolit o gęstości (1,240 ± 0,005) g/cm3, znormalizowanej do temperatury 20°C. Gdy poziom elektrolitu nad osłoną zabezpieczającą przekracza 55 mm, nadmiar usuwa się gumową gruszką. 6.15.7. Pierwsze rozładowanie kontrolne odbywa się prądem 10-godzinnym do napięcia 1,8 V. Podczas pierwszego rozładowania akumulator musi zapewniać 100% pojemności przy średniej temperaturze elektrolitu podczas procesu rozładowania wynoszącej 20°C. Jeżeli nie zostanie osiągnięte 100% pojemności, cykle ładowania i rozładowania treningowego przeprowadzane są w trybie 10-godzinnym. Pojemność trybów 0,5 i 0,29 godziny można zagwarantować dopiero w czwartym cyklu ładowania i rozładowania. Jeżeli średnia temperatura elektrolitu podczas rozładowania różni się od 20°C, uzyskana pojemność zmniejsza się do pojemności w temperaturze 20°C. Podczas rozładowywania akumulatorów kontrolnych mierzone jest napięcie, temperatura i gęstość elektrolitu. Po zakończeniu rozładowania dokonuje się pomiarów na każdym akumulatorze. 6.15.8. Drugie ładowanie akumulatora odbywa się dwuetapowo: prądem pierwszego stopnia (nie większym niż 0,2C10) do napięcia 2,25 V na dwóch lub trzech akumulatorach, prądem drugiego stopnia (nie wyższym niż 0,05C10). ładowanie prowadzi się do osiągnięcia stałych wartości napięcia i gęstości elektrolitu w ciągu 2 godzin 6.15.9. Podczas drugiego i kolejnych ładowań akumulatorów kontrolnych pomiary napięcia, temperatury i gęstości elektrolitu przeprowadza się zgodnie z tabelą. . Po zakończeniu ładowania powierzchnię akumulatorów wyciera się do sucha, a otwory wentylacyjne w pokrywach zamyka się zatyczkami filtrującymi. Tak przygotowany akumulator jest gotowy do użycia. 6.16. W przypadku wyłączenia z eksploatacji na dłuższy okres czasu akumulator musi być w pełni naładowany. Aby zapobiec zasiarczeniu elektrod na skutek samorozładowania, akumulator należy ładować przynajmniej raz na 2 miesiące. Ładowanie prowadzi się do osiągnięcia stałych wartości napięcia i gęstości elektrolitu akumulatora w ciągu 2 godzin. Ponieważ samorozładowanie maleje wraz ze spadkiem temperatury elektrolitu, pożądane jest, aby temperatura otoczenia była jak najniższa, ale nie osiągała punktu zamarzania elektrolitu i wynosiła minus 27 ° C dla elektrolitu o gęstości 1,21 g/ cm3 i dla 1,24 g/cm3 minus 48°C. 6.17. W przypadku demontażu akumulatorów typu SK i późniejszego wykorzystania ich elektrod akumulator jest w pełni naładowany. Wycięte elektrody dodatnie przemywa się wodą destylowaną i układa w stosy. Wycięte elektrody ujemne umieszcza się w zbiornikach z wodą destylowaną. W ciągu 3-4 dni woda jest podmieniana 3-4 razy, a dzień po ostatniej podmianie woda jest wyjmowana ze zbiorników i układana w stosy. 7. DOKUMENTACJA TECHNICZNA 7.1. Dla każdego akumulatora musi być dostępna następująca dokumentacja techniczna: materiały projektowe; materiały dotyczące odbioru akumulatora z instalacji (protokoły analizy wody i kwasu, protokoły sporządzania ładowań, cykle rozładowanie-ładowanie, wyładowania kontrolne, protokół pomiaru rezystancji izolacji akumulatora, świadectwa odbioru); lokalne instrukcje obsługi; świadectwa odbioru naprawy; protokoły badań planowych i nieplanowych elektrolitu, analizy nowo wyprodukowanego kwasu siarkowego; aktualne stanowe standardy specyfikacji technicznych dla kwasu siarkowego akumulatorowego i wody destylowanej. 7.2. Od momentu uruchomienia akumulatora tworzony jest dla niego dziennik. Zalecany formularz dziennika znajduje się w Załączniku. 7.3. Przy przeprowadzaniu ładowań wyrównawczych, wyładowań kontrolnych i kolejnych ładunków, pomiarów rezystancji izolacji zapisy prowadzi się na osobnych arkuszach w dzienniku. Aneks 1 WYKAZ URZĄDZEŃ, WYPOSAŻENIA I CZĘŚCI ZAMIENNYCH WYMAGANYCH DO PRACY AKUMULATORÓW Do serwisowania akumulatora niezbędne jest posiadanie następujących urządzeń:

GOST R IEC 62485-3-2013

NORMA KRAJOWA FEDERACJI ROSYJSKIEJ

INSTALACJA BATERII I AKUMULATORÓW

Wymagania bezpieczeństwa

Część 3

Baterie trakcyjne

Wymagania bezpieczeństwa dotyczące akumulatorów wtórnych i instalacji akumulatorów. Część 3. Baterie trakcyjne

OKS 29.220.20*
OKP 34 8100
______________
*Według oficjalnej strony Rosstandart
OKS 29.220.20, 29.220.30, 43.040.10. - Uwaga producenta bazy danych.

Data wprowadzenia 2015-01-01

Przedmowa

1 PRZYGOTOWANE przez organizację non-profit „Krajowe Stowarzyszenie Producentów Źródeł Prądu „RUSBAT” (Stowarzyszenie „RUSBAT”) na podstawie autentycznego tłumaczenia na język rosyjski międzynarodowej normy określonej w ust. 4, dokonanego przez Open spółka akcyjna„Instytut Projektowo-Badawczy i Technologiczny Baterii Rozrusznikowych” (JSC „NIISTA”)

2 WPROWADZONE przez Techniczny Komitet Normalizacyjny TK 044 „Akumulatory i baterie”, Podkomitet 1 „Akumulatory i baterie kwasowo-ołowiowe”

3 ZATWIERDZONE I WEJŚCIE W ŻYCIE zarządzeniem Federalnej Agencji ds. Regulacji Technicznych i Metrologii z dnia 22 listopada 2013 r. N 2151-st

4 Niniejsza norma jest identyczna z normą międzynarodową IEC 62485-3:2010* „Wymagania bezpieczeństwa dotyczące akumulatorów wtórnych i instalacji akumulatorów – Część 3: Akumulatory trakcyjne”).
________________
* Dostęp do dokumentów międzynarodowych i zagranicznych wymienionych w tekście można uzyskać kontaktując się z Obsługą Klienta. - Uwaga producenta bazy danych.


Nazwa tej normy została zmieniona w stosunku do nazwy określonej normy międzynarodowej w celu dostosowania jej do GOST R 1.5-2012 (punkt 3.5).

Przy stosowaniu tej normy zaleca się stosowanie odpowiednich norm krajowych zamiast przywoływanych norm międzynarodowych. Federacja Rosyjska, o którym informacja jest podana w dodatkowa aplikacja TAK

5 WPROWADZONE PO RAZ PIERWSZY


Zasady stosowania tego standardu zostały określone w GOST R 1.0-2012 (Sekcja 8). Informacje o zmianach w tym standardzie publikowane są w corocznym (stan na dzień 1 stycznia bieżącego roku) indeksie informacyjnym „Normy Krajowe”, natomiast oficjalny tekst zmian i poprawek publikowany jest w miesięcznym indeksie informacyjnym „Standardy Krajowe”. W przypadku rewizji (wymiany) lub unieważnienia niniejszej normy odpowiednia informacja zostanie opublikowana w następnym numerze indeksu informacyjnego „Normy Krajowe”. Stosowne informacje, zawiadomienia i teksty zamieszczane są także w systemie informatycznym powszechne zastosowanie- na oficjalnej stronie Federalnej Agencji Regulacji Technicznych i Metrologii w Internecie (gost.ru)

1 obszar zastosowania

1 obszar zastosowania

W niniejszej normie określono wymagania bezpieczeństwa dla akumulatorów trakcyjnych i układów akumulatorowych stosowanych w pojazdach elektrycznych: elektrycznych wózkach przemysłowych, w tym wózkach widłowych, pojazdach holujących, kombajnach zbożowych, pojazdach kierowanych automatycznie; lokomotywach zasilanych akumulatorami, a także w pojazdach elektrycznych związanych z dobrami konsumpcyjnymi (wózki golfowe, rowery, wózki inwalidzkie) itp.

Niniejsza norma dotyczy akumulatorów kwasowo-ołowiowych, niklowo-kadmowych, niklowo-metalowo-wodorkowych i innych baterii alkalicznych. Wymagania bezpieczeństwa dla akumulatorów litowych dla tego zastosowania są określone w innej normie.

Napięcie znamionowe jest ograniczone do 1000 VAC i 1500 VDC i reguluje podstawową ochronę przed zagrożeniami elektrycznymi, gazowymi i elektrolitowymi.

Norma ta zawiera wymagania bezpieczeństwa związane z instalacją, eksploatacją, przeglądami, konserwacją i przygotowaniem akumulatorów do wycofania z eksploatacji.

2 Odniesienia normatywne

Poniższe dokumenty odniesienia są obowiązkowe do stosowania w tej normie*. W przypadku odniesień datowanych obowiązują wyłącznie cytowane standardy. W przypadku powołań niedatowanych obowiązuje najnowsze wydanie publikacji (z wszelkimi zmianami).
_______________
* Tabela zgodności między normami krajowymi i międzynarodowymi znajduje się pod linkiem. - Uwaga producenta bazy danych.

IEC 60204-1 Bezpieczeństwo maszyn. Wyposażenie elektryczne maszyn. Część 1. Wymagania ogólne (IEC 60204-1, Bezpieczeństwo maszyn – Wyposażenie elektryczne maszyn – Część 1: Wymagania ogólne)

IEC 60364-4-41 Instalacje elektryczne budynków. Część 4-41. Środki bezpieczeństwa. Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym (IEC 60364-4-41, Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 4-41: Ochrona bezpieczeństwa – Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym)

IEC 60900 Praca pod napięciem – Narzędzia ręczne do stosowania przy napięciu do 1000 V AC i 1500 V DC

IEC 61140 Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym. Ogólne aspekty związane z instalacjami elektrycznymi i sprzętem elektrycznym (IEC 61140, Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym – Wspólne aspekty instalacji i sprzętu)

IEC/TR 61431 Poradnik dotyczący stosowania systemów monitorujących kwasowo-ołowiowe akumulatory trakcyjne

ISO 3864 (wszystkie części) Symbole graficzne. Kolory i znaki bezpieczeństwa (ISO 3864 (wszystkie części), Symbole graficzne - Kolory bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwa)

Uwaga - przy korzystaniu z tej normy zaleca się sprawdzenie ważności norm referencyjnych w publicznym systemie informacyjnym - na oficjalnej stronie internetowej Federalnej Agencji Regulacji Technicznych i Metrologii w Internecie lub za pomocą rocznego indeksu informacyjnego „Normy krajowe” , który ukazał się z dniem 1 stycznia bieżącego roku, oraz w sprawie emisji miesięcznego indeksu informacyjnego „Normy Krajowe” za rok bieżący. W przypadku zastąpienia niedatowanej normy referencyjnej zaleca się użycie aktualnej wersji tej normy, biorąc pod uwagę wszelkie zmiany wprowadzone w tej wersji. W przypadku wymiany przestarzałej normy odniesienia zaleca się stosowanie wersji tej normy z rokiem zatwierdzenia (przyjęcia) wskazanym powyżej. Jeżeli po zatwierdzeniu niniejszego standardu w powołanej normie, do której następuje odniesienie datowane, nastąpi zmiana mająca wpływ na przywoływany przepis, zaleca się stosowanie tego przepisu bez względu na tę zmianę. Jeżeli norma odniesienia zostanie unieważniona bez zastąpienia, zaleca się stosowanie przepisu, w którym znajduje się odniesienie do niej, w części niemającej wpływu na to odniesienie.

3 Terminy i definicje

W niniejszym standardzie stosowane są następujące terminy wraz z odpowiadającymi im definicjami:

3.1 bateria(ogniwo wtórne, ogniwo wielokrotnego ładowania, ogniwo pojedyncze): Chemiczne źródło prądu zdolne do przywrócenia ładunku elektrycznego po wyładowaniu.

Uwaga – przywrócenie ładunku odbywa się w drodze odwracalnej reakcji chemicznej.

3.2 akumulator kwasowo-ołowiowy(akumulator dwutlenek ołowiowo-ołowiowy): Akumulator składający się z elektrolitu na bazie wodnego roztworu kwasu siarkowego, w którym elektrody dodatnie zawierają dwutlenek ołowiu, a elektrody ujemne zawierają ołów.

Uwaga – Akumulatory kwasowo-ołowiowe są często nazywane akumulatorami, co nie jest zalecane.

3.3 akumulator niklowo-kadmowy(akumulator niklowo-kadmowo-tlenkowy): Akumulator z elektrolitem alkalicznym, w którym elektrody dodatnie zawierają tlenek niklu, a elektrody ujemne zawierają kadm.

3.4 otwarty akumulator: Bateria przykryta pokrywą z otworem, przez który produkty elektrolizy i parowania są swobodnie usuwane z baterii do atmosfery.

3.5 Akumulator kwasowo-ołowiowy z regulacją zaworową[(akumulator kwasowo-ołowiowy z regulowanym zaworem, VRLA (skrót)]: Akumulator, w którym akumulatory są szczelnie zamknięte, ale mają zawór, który upuszcza gaz, jeśli ciśnienie wewnętrzne przekroczy ustaloną wartość.

Uwaga - Zwykle nie jest przeznaczone dodawanie elektrolitu do takich akumulatorów lub akumulatorów.

3.6 akumulator szczelnie zamknięty: Akumulator jest szczelnie zamknięty i nie wydziela gazu ani cieczy podczas pracy w ograniczonych warunkach ładowania i temperaturze określonych przez producenta. Akumulator może być wyposażony w urządzenia zabezpieczające zapobiegające niebezpiecznie wysokiemu ciśnieniu wewnętrznemu.

Uwaga - Akumulator nie wymaga uzupełniania elektrolitu i jest zaprojektowany do pracy w stanie szczelnym przez cały okres użytkowania.

3.7 bateria do ponownego naładowania(bateria dodatkowa): Dwie lub więcej baterii połączonych ze sobą i wykorzystywanych jako źródło energii elektrycznej.

3.8 akumulator trakcyjny(akumulator trakcyjny): Akumulator przeznaczony do zasilania pojazdów elektrycznych przy wykorzystaniu zmagazynowanej energii.

3.9 akumulator monoblokowy(akumulator monoblokowy): Bateria składająca się z kilku oddzielnych, ale połączonych elektrycznie źródeł prądu chemicznego, z których każde składa się z bloku elektrod, elektrolitu, przewodów lub złączy oraz, w razie potrzeby, separatorów.

Uwaga - Chemiczne źródła prądu w akumulatorze monoblokowym można łączyć szeregowo i (lub) równolegle.

3.10 elektrolit(elektrolit): Substancja ciekła lub stała zawierająca ruchome jony zapewniające przewodność jonową.

UWAGA Elektrolit może być płynny, stały lub żelowy.

3.11 odgazowanie akumulatora(gazowanie ogniwa): Uwolnienie gazu w wyniku elektrolizy wody w elektrolicie akumulatora.

3.12 ładowanie bateriiładowanie baterii: Proces, podczas którego bateria lub akumulator otrzymuje energię elektryczną z obwodu zewnętrznego, co powoduje zmiany chemiczne zachodzące w baterii, a powstała energia elektryczna jest magazynowana jako energia chemiczna.

3.13 ładunek wyrównawczy(ładowanie wyrównawcze): Dodatkowe ładowanie zapewniające równomierne naładowanie wszystkich akumulatorów w akumulatorze.

3.14 naładować(ładowanie okazjonalne): wykorzystanie wolnego czasu pomiędzy okresami pracy w celu zwiększenia poziomu naładowania i wydłużenia żywotności baterii, aby uniknąć nadmiernego rozładowania.

3.15 przeciążenie(przeładowanie): Kontynuowanie ładowania w pełni naładowanego akumulatora lub akumulatora.

Uwaga - Przeładowanie to zmiana warunków ładowania z naruszeniem limitów ustalonych przez producenta.

3.16 rozładowanie (akumulator): Proces, podczas którego energia elektryczna z akumulatora jest dostarczana w określonych warunkach do zewnętrznego obwodu elektrycznego.

3.17 zewnętrzne urządzenia akumulatorowe (urządzenia peryferyjne ((akumulatorowe)): Sprzęt instalowany na akumulatorze w celu utrzymywania lub kontrolowania wydajności akumulatora, np. scentralizowany system napełniania wodą, system mieszania elektrolitu, system monitorowania akumulatora, scentralizowany system uwalniania gazu, złącza akumulatora (wtyczki/złącza), system kontroli temperatury itp.

3.18 pomieszczenie do ładowania(pomieszczenie ładowania): Zamknięte pomieszczenie lub obszar zaprojektowany specjalnie do ładowania akumulatorów. Pomieszczenie może być również wykorzystywane do konserwacji akumulatorów.

3.19 podkładka ładująca(obszar ładowania): Otwarta przestrzeń, zaprojektowane i wyposażone do ładowania akumulatorów. Obszar ten można również wykorzystać do konserwacji akumulatorów.

4 Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym z akumulatora i ładowarki

4.1 Postanowienia ogólne

Środki ochrony przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim podczas instalacji i ładowania akumulatorów trakcyjnych opisano szczegółowo w normach IEC 60364-4-41 i IEC 61140. Poniższe punkty wskazują środki, które należy podjąć podczas instalowania instalacji, z zastrzeżeniem zmian.

Powiązana norma sprzętowa (IEC 61140) obejmuje akumulatory i obwody dystrybucji prądu stałego umieszczone wewnątrz urządzenia.

4.2 Ochrona przed kontaktem bezpośrednim i pośrednim

Baterie i instalacje akumulatorowe muszą być chronione przed bezpośrednim kontaktem z częściami pod napięciem zgodnie z normą IEC 60364-4-41.



- izolacja części pod napięciem;

- bariery lub ogrodzenia;

- przeszkody;

- lokale o ograniczonym dostępie.

Środki ochrony przed kontaktem pośrednim stosuje się poprzez:

- automatyczne wyłączanie;

- izolacja ochronna;

- nieuziemione lokalne połączenie wyrównawcze;

- separacja elektryczna.

4.3 Zabezpieczenie przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim, gdy akumulator trakcyjny jest rozładowany w pojeździe (akumulator odłączony od ładowarki/sieci)

4.3.1 Ochrona przed dotykiem bezpośrednim nie jest wymagana w przypadku akumulatorów o napięciu znamionowym prądu stałego do 60 V, pod warunkiem, że cała instalacja spełnia warunki SELV (Safety Extra Low Napięcie) i PELV (Protective Extra Low Napięcie).

Uwaga - Napięcie nominalne akumulatorów kwasowo-ołowiowych wynosi 2,0 V; akumulatory niklowo-kadmowe i niklowo-metalowo-wodorkowe - 1,2 V. Przy przyspieszaniu ładowania akumulatora maksymalne napięcie powinno wynosić 2,7 V dla układów kwasowo-ołowiowych i 1,6 V dla układów opartych na tlenku niklu.

4.3.2 Akumulatory o napięciu znamionowym od 60 VDC do 120 VDC włącznie wymagają ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym na skutek bezpośredniego kontaktu.

UWAGA Akumulatory o napięciu znamionowym 120 VDC włącznie są uważane za źródła prądu SELV (Safety Extra Lowvoltage) lub PELV (Protective Extra Low Napięcie) (patrz IEC 60364-4-41, 411.1).


Obowiązujące środki ochronne poprzez:

- izolacja części pod napięciem;

- bariery lub ogrodzenia;

- przeszkody;

- lokale o ograniczonym dostępie.

Jeżeli ochronę przed bezpośrednim kontaktem z częściami pod napięciem zapewniają jedynie bariery i obszary o ograniczonym dostępie, dostęp do pomieszczenia akumulatorów jest ograniczony do przeszkolonego personelu z upoważnionym dostępem, a obszar ten musi być oznaczony znakami ostrzegawczymi (rozdział 11).

W przypadku akumulatorów o napięciu znamionowym większym niż 120 VDC należy podjąć środki zabezpieczające przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim.

Przedziały baterii zawierające akumulatory o napięciu znamionowym większym niż 120 VDC muszą być zamknięte, a dostęp musi być ograniczony do przeszkolonego, upoważnionego personelu, a obszar musi być oznaczony znakami ostrzegawczymi (sekcja 11).

W przypadku akumulatorów o napięciu znamionowym większym niż 120 VDC należy zapewnić ochronę przed dotykiem pośrednim poprzez:

- izolacja elektryczna części pod napięciem;

- nieuziemione lokalne połączenie ekwipotencjalne;

- automatyczne wyłączenie lub alarm.

4.4 Ochrona przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim podczas ładowania akumulatora trakcyjnego

Aby niezawodnie chronić ładowarki akumulatorów przed połączeniem galwanicznym z liniami zasilającymi, należy stosować środki ochronne SELV i PELV zgodnie z normą IEC 61140. Jeżeli napięcie znamionowe akumulatora nie przekracza 60 VDC, ochrona przed dotykiem bezpośrednim nie jest formalnie wymagana, jeśli cała instalacja jest wykonana zgodnie z warunkami SELV i PELV.

Jeżeli ładowarka akumulatorów nie spełnia tych wymagań, należy zapewnić ochronę przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim zgodnie z normą IEC 60364-4-41.

Jeżeli jednak zaistnieją inne przyczyny, tj. zwarcia, uszkodzenia mechaniczne itp., wszystkie akumulatory w pojazdach elektrycznych muszą być chronione przed bezpośrednim kontaktem z częściami pod napięciem, nawet jeśli napięcie znamionowe akumulatora wynosi 60 VDC lub mniej.

5 Zapobiegaj zwarciom i chroń przed innymi skutkami prądu elektrycznego

5.1 Kable i połączenia

Kable i połączenia wzajemne muszą być izolowane, aby zapobiec zwarciom.

Jeżeli ze względu na specyficzną konstrukcję akumulatora nie jest możliwe zapewnienie zabezpieczenia przed zwarciem za pomocą urządzeń zabezpieczających nadprądowo, kable łączące ładowarkę, powiązane złącze akumulatora z akumulatorem oraz między akumulatorem a pojazdem , muszą być zabezpieczone przed zwarciami i zwarciami ziemnymi.

Kable muszą spełniać wymagania normy IEC 60204-1.

W przypadku stosowania kabla giętkiego należy zwiększyć ochronę przed zwarciem za pomocą kabla jednożyłowego zgodnie z normą IEC 60204-1. Jeśli napięcie znamionowe akumulatora jest mniejsze lub równe 120 V prądu stałego, w celu zapewnienia większej elastyczności można zastosować kabel klasy H01ND2.

Przewód akumulatora musi być zabezpieczony, aby zapobiec odkształceniu w przypadku rozciągnięcia lub skręcenia przewodów akumulatora.

Izolacja musi chronić przed wpływami środowiska, takimi jak temperatura, elektrolit, wilgoć, kurz, powszechnie stosowane chemikalia, gazy, opary i naprężenia mechaniczne.

5.2 Środki ostrożności podczas konserwacji

Podczas pracy przy sprzęcie pod napięciem należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń ciała, a także używać izolowanych narzędzi zgodnie z normą IEC 60900.

Aby zminimalizować ryzyko obrażeń ciała, należy zastosować następujące środki:

- akumulatorów nie wolno podłączać ani odłączać do czasu odłączenia obciążenia lub prądu ładowania;

- podczas wykonywania rutynowej konserwacji zaciski i złącza akumulatora muszą mieć zaślepki, aby zminimalizować kontakt z częściami przewodzącymi prąd elektryczny, będącymi pod napięciem;

- przed rozpoczęciem pracy należy usunąć wszystkie metalowe przedmioty osobiste z dłoni, nadgarstków i szyi;

- W przypadku systemów akumulatorowych o napięciu znamionowym większym niż 120 VDC wymagana jest izolowana odzież ochronna i miejscowo izolowane osłony, aby zapobiec kontaktowi personelu z podłogą lub częściami podłączonymi do uziemienia. Izolacyjna odzież ochronna i materiał na podłogę muszą być antystatyczne.

Uwaga - W przypadku eksploatacji akumulatorów o napięciu znamionowym większym niż 120 VDC sugeruje się podzielenie ich na sekcje o napięciu 120 VDC (nominalnym) lub niższym.

5.3 Izolacja akumulatora

5.3.1 Ogólne

Wymagania niniejszego punktu nie mają zastosowania do akumulatorów stosowanych w pojazdach drogowych zasilanych energią elektryczną. Wymagania izolacyjne dla takich akumulatorów podane są w odpowiedniej normie.

5.3.2 Nowy, napełniony i naładowany akumulator musi mieć rezystancję izolacji co najmniej 1 om, mierzoną między zaciskami akumulatora a metalową płytą lub ramą pojazd lub inne przewodzące urządzenia konstrukcyjne. Jeżeli w danej sekcji zamontowanych jest kilka pojedynczych kontenerów, wymóg ten dotyczy wszystkich sekcji, łącznie z metalowymi kontenerami akumulatorowymi połączonymi elektrycznie.

5.3.3 Akumulator o napięciu znamionowym mniejszym niż 120 V prądu stałego powinien mieć rezystancję izolacji nie mniejszą niż 50 omów razy napięcie znamionowe akumulatora, ale nie mniejszą niż 1 kohm mierzoną między zaciskami akumulatora a metalową tacą, rama pojazdu lub inne przewodzące elementy konstrukcyjne. Jeżeli napięcie znamionowe akumulatora przekracza 120 VDC, rezystancja izolacji musi wynosić co najmniej 500 omów razy napięcie znamionowe. Jeżeli w sekcji zamontowanych jest wiele kontenerów, wymóg dotyczy wszystkich sekcji, w tym metalowych kontenerów akumulatorowych połączonych elektrycznie.

5.3.4 Rezystancję izolacji pojazdu i akumulatora trakcyjnego należy mierzyć oddzielnie. Napięcie przy pomiarze rezystancji musi być wyższe od napięcia znamionowego akumulatora, ale nie większe niż 100 V DC i nie więcej niż trzykrotnie wyższe (EN 1175-1).

6 Środki ostrożności przed niebezpieczeństwem wybuchu przy zastosowaniu wentylacji

6.1 Odgazowanie

Podczas ładowania i ponownego ładowania ze wszystkich akumulatorów i akumulatorów, z wyjątkiem akumulatorów gazoszczelnych, wydzielają się gazy. Jest to wynik elektrolizy wody pod wpływem prądu ładowania. Powstałe gazy to wodór i tlen. Po uwolnieniu do środowiska może powstać mieszanina wybuchowa, jeżeli stężenie objętościowe wodoru w powietrzu przekroczy 4%.

Aby uniknąć nieprawidłowego ładowania i/lub nadmiernego odgazowania, typ, klasa i charakterystyka ładowarki muszą odpowiadać typowi akumulatora, zgodnie z instrukcjami producenta.

Jeżeli emisje gazów określone eksperymentalnie podczas standardowych testów akumulatorów są niższe niż ustalone w niniejszej normie, można odstąpić od wymagań dotyczących obliczeń wentylacji. Jeżeli eksperymentalne wartości emisji gazów przekraczają wartości ustalone w niniejszej normie, zaostrza się wymagania dotyczące wentylacji.

Kiedy akumulator osiągnie pełne naładowanie, zgodnie z prawem Faradaya następuje elektroliza wody. W warunkach standardowych temperatura 0°C i ciśnienie 1013 hPa (standardowa temperatura i ciśnienie przyjęte przez Międzynarodową Unię Chemii Czystej i Stosowanej):

- przy przejściu 1 Ah rozkład następuje 0,336 g na 0,42 l + 0,21 l;

- 3 Ah potrzebne do rozkładu 1 cm (1 g);

- przy 26,8 Ah 9 g rozkłada się na 1 g + 8 g.

Gdy urządzenie ładujące przestanie działać, rozładowanie akumulatorów można uznać za zakończone w ciągu 1 godziny od wyłączenia prądu ładowania. Jednak po tym czasie należy zachować środki ostrożności, gdyż Gaz znajdujący się wewnątrz akumulatorów może nieoczekiwanie uwolnić się w wyniku wstrząsu spowodowanego akumulatorem zamontowanym w pojeździe lub gdy pojazd jest w ruchu. Pewna ilość gazu może również zostać uwolniona podczas serwisowania w wyniku hamowania regeneracyjnego.

6.2 Wymagania dotyczące wentylacji

6.2.1 Ogólne

Wymagania dotyczące wentylacji określone w tym podrozdziale muszą być spełnione niezależnie od tego, czy akumulator jest ładowany w pojeździe, czy poza nim.

Celem wentylacji pomieszczenia lub przestrzeni akumulatorowej jest utrzymanie stężenia wodoru poniżej 4%. Pomieszczenia akumulatorów uważa się za bezpieczne przed wybuchem, gdy w wyniku wentylacji naturalnej lub sztucznej stężenie wodoru spadnie poniżej bezpiecznego poziomu.

6.2.2 Wzór standardowy

Standardowy wzór obliczeniowy należy stosować dla wszystkich typów konwencjonalnych ładowarek do akumulatorów podczas ładowania otwartych akumulatorów kwasowo-ołowiowych lub otwartych akumulatorów niklowo-kadmowych.

gdzie jest przepływ powietrza wentylacyjnego, m/h;

- wymagane rozcieńczenie wodoru;

- 0,42·10 m/Ah - wartość, przy której powstaje wodór w temperaturze 0°C;

Uwaga – obliczono w temperaturze 25°C dla wartości , równy 0 °C, należy zastosować współczynnik 1,095;


- ogólny współczynnik bezpieczeństwa równy 5;

- liczba akumulatorów;

- udar prądowy równy 30% znamionowego wyjściowego prądu ładowania, A;

=1,0 dla akumulatorów wentylowanych;

=0,25 dla akumulatorów z zaworem regulacyjnym, dopuszczalne odchylenie od wartości nominalnej na skutek wewnętrznej rekombinacji gazów.

Wzór na obliczenie przepływu powietrza wentylacyjnego, m/h, przyjmuje postać

Notatki

1 akumulator trakcyjny kwasowo-ołowiowy 48 V, składający się z 24 akumulatorów, ładowany jest za pomocą ładowarki o napięciu wyjściowym 48 V/80 A. Zgodnie z powyższymi definicjami wartość A i wartość = 1,00.

m/godz.

2 24 V akumulator kwasowo-ołowiowy z regulowanym zaworem do wózków inwalidzkich, składający się z 12 akumulatorów, ładowany jest za pomocą ładowarki o napięciu wyjściowym 24 V/10 A. Zgodnie z powyższymi definicjami wartość A wynosi = 0,25.

6.2.3 Formuła specjalna

Niezależnie od 6.2.2, w obliczeniach dla niestandardowych ładowarek o kontrolowanej charakterystyce napięcia i prądu wyjściowego można zastosować następujący specjalny wzór, jeśli dostępne są szczegółowe informacje o ładowarce, profilach ładowania i typach akumulatorów oraz jeśli wymagana jest optymalizacja powietrza wentylacyjnego przepływ jest

gdzie oznacza udar prądowy w A/100 Ah pojemności znamionowej akumulatora zgodnie z tabelą 1.


Tabela 1 - Zgodność wartości prądu emisji gazów z typowym prądem końca ładowania, A/100 Ah, pojemnością znamionową przy zastosowaniu ładowarek IU i IUI

Charakterystyka ładowarki	Prąd uwalnianego gazu, A/100 Ah, (wartości minimalne)
	Wentylowane akumulatory kwasowo-ołowiowe	Akumulatory kwasowo-ołowiowe z regulacją zaworową	Wentylowane akumulatory niklowo-kadmowe	Uszczelnione akumulatory niklowo-kadmowe lub niklowo-metalowo-wodorkowe
	(maks. 2,4 V/akumulator) 2	(maks. 2,4 V/akumulator) 1,0	(maks. 1,55 V/akumulator) 5	Skonsultuj się z producentem akumulatora lub ładowarki
	przynajmniej 5	Prąd na trzecim etapie ładowania, nie mniej niż 1,5	Prąd na trzecim etapie ładowania, przynajmniej 5

Wzór na obliczenie przepływu powietrza wentylacyjnego

Do obliczenia wymaganego przepływu powietrza wentylacyjnego należy zastosować co najmniej minimalne wartości prądu emisji gazów, A/100, Ah, zgodnie z tabelą 1.

Notatki

1 akumulator trakcyjny kwasowo-ołowiowy 24 V z regulacją zaworową, składający się z 12 akumulatorów o pojemności nominalnej 256 Ah, ładowany jest przez odpowiednią ładowarkę IU napięciem maksymalnym 28,8 V. Odpowiednie dostosowanie wartości napięcia 28,8/12=2,40 V/akumulator i zgodnie z wartością 1,0 A/100, Ah, dla

z tabeli 1.

Wymagany przepływ powietrza wentylacyjnego wynosi

2 akumulator 48V NiCd wentylowany składający się z 40 ogniw o pojemności nominalnej 180Ah ładowany jest odpowiednią ładowarką IUI prądem wyjściowym 6,3A w trzecim stopniu ładowania według 6,3/180=0,035A/A h=3,5 A/100 Ach. To mniej niż minimum dopuszczalna wartość w tabeli 1. Dlatego do obliczenia przepływu powietrza wentylacyjnego należy przyjąć minimalną wartość 5 A/100 Ah z tabeli 1.

Wymagany przepływ powietrza wentylacyjnego wynosi

3 akumulator 48V NiCd wentylowany składający się z 40 ogniw o pojemności nominalnej 180Ah ładowany jest odpowiednią ładowarką IUI prądem wyjściowym 10,0A w trzecim etapie ładowania według 10,0/180=0,056A/A h = 5,6 A/100 Ach. Ponieważ wartość ta jest większa od 5,0 A/100 Ah, należy przyjąć wartość prądu w trzecim etapie ładowania jako tj. 5,6 A/100 Ah.

Wymagany przepływ powietrza wentylacyjnego wynosi

6.2.4 Ładowarki specjalne

W przypadku korzystania z ładowarki impulsowej lub innej specjalnej ładowarki, np. „ładowanie przyspieszone” lub w przypadku stosowania innego rodzaju ładunku o nietradycyjnych charakterystykach ładowania i działania, wartość musi ustawić producent ładowarki.

6.2.5 Ładowanie równoległe

Gdy w tym samym pomieszczeniu ładowane są jednocześnie dwa lub więcej akumulatorów, poszczególne wartości przepływu powietrza wentylacyjnego sumują się.

6.3 Wentylacja naturalna

Pomieszczenia akumulatorów lub obszary z naturalną wentylacją nawiewną i wywiewną muszą mieć minimalną wolną powierzchnię otworu, obliczoną według wzoru

gdzie jest wolna powierzchnia wlotu i wylotu powietrza, cm;

- natężenie przepływu powietrza swobodnego, m/h.

Uwaga – w obliczeniach przyjmuje się, że prędkość powietrza wynosi 0,1 m/s.








Na otwartej przestrzeni, w dużych halach i dobrze wentylowanych pomieszczeniach, prędkość powietrza można przyjąć na poziomie 0,1 m/s, co odpowiada odpowiedniej wentylacji.

Pomieszczenia lub pomieszczenia ładowania muszą mieć wolną przestrzeń co najmniej 2,5 m.

Otwory wlotowe i wylotowe powietrza powinny być zlokalizowane w miejscach o najbardziej odpowiednich warunkach wymiany powietrza:

- otwarte na przeciwległych ścianach;

- z otworami w tej samej ścianie z zachowaniem minimalnej odległości 2 m.

6.4 Wymuszona wentylacja

Jeżeli nie jest możliwe uzyskanie wystarczającego przepływu powietrza poprzez wentylację naturalną i stosuje się wentylację wymuszoną, ładowarkę należy połączyć z systemem wentylacji lub włączyć alarm, aby zapewnić wymagany przepływ powietrza dla wybranego trybu ładowania.

Powietrze usuwane z akumulatorowni należy odprowadzać do atmosfery na zewnątrz budynku.

6.5 Bliskość akumulatora

W bezpośrednim sąsiedztwie akumulatora nie zawsze możliwe jest zmniejszenie stężenia gazów wybuchowych, dlatego należy zachować bezpieczną szczelinę powietrzną o wielkości co najmniej 0,5 m, w obrębie której zabronione jest używanie urządzeń wytwarzających iskry lub nagrzewających się (maksymalna temperatura powierzchni 300°C).

6.6 Wentylacja komór baterii

6.6.1 Jeżeli akumulatory są wyposażone w zdejmowane nasadki, przed ładowaniem należy zdjąć nakładki, aby uwolnić uwalniający się gaz i schłodzić akumulator.

6.6.2 Zbiornik akumulatora, komory akumulatora lub pokrywa muszą być wentylowane, aby zapobiec gromadzeniu się niebezpiecznego gazu podczas rozładowywania lub okresów bezczynności, jeśli są używane w sprzęcie zgodnie z instrukcjami producenta.

Otwór wentylacyjny musi być przynajmniej

gdzie jest całkowita powierzchnia przekroju otworów wentylacyjnych, cm;

- liczba akumulatorów w akumulatorze;

- pojemność akumulatora w trybie 5-godzinnym, Ah.

7 Elektrolit. Środki ostrożności

7.1 Elektrolit i woda

Elektrolit stosowany w akumulatorach kwasowo-ołowiowych to wodny roztwór kwasu siarkowego. Elektrolitem stosowanym w akumulatorach niklowo-kadmowych i niklowo-wodorkowych jest wodny roztwór wodorotlenku potasu. Do przygotowania elektrolitu należy używać wyłącznie wody destylowanej lub demineralizowanej.

7.2 Odzież ochronna

Aby uniknąć obrażeń ciała w wyniku rozprysków elektrolitu, podczas obchodzenia się z elektrolitem i/lub otwartymi akumulatorami lub akumulatorami z otworami wentylacyjnymi należy nosić odzież ochronną:

- okulary ochronne lub maseczki na oczy lub twarz;

- rękawice i fartuchy ochronne chroniące skórę.

Podczas obsługi akumulatorów z regulowanymi zaworami lub akumulatorów gazoszczelnych należy używać okularów i rękawic ochronnych.

7.3 Przypadkowy kontakt, udzielenie pierwszej pomocy

7.3.1 Ogólne

Elektrolity kwaśne i zasadowe powodują oparzenia oczu i skóry.

Aby zmyć rozpryski elektrolitu, w pobliżu akumulatora musi znajdować się źródło czystej wody lub zbiornik (od wody z kranu po specjalną wodę sterylną).

7.3.2 Kontakt wzrokowy

W razie przypadkowego kontaktu elektrolitu z oczami należy je natychmiast przepłukać duża ilość wodą przez dłuższy czas. We wszystkich przypadkach należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

7.3.3 Kontakt ze skórą

W przypadku przypadkowego kontaktu elektrolitu ze skórą należy przemyć zanieczyszczone części ciała dużą ilością wody lub odpowiednimi wodnymi roztworami zobojętniającymi. Jeżeli podrażnienie skóry utrzymuje się, zwrócić się o pomoc lekarską.

7.4 Akcesoria i akcesoria do konserwacji akumulatorów

Materiały użyte do akcesoriów, półek lub obudów akumulatorów oraz elementów akumulatorów muszą być odporne na działanie chemiczne elektrolitu lub zabezpieczone przed nim.

W przypadku rozlania elektrolitu ciecz należy usunąć przy pomocy materiału chłonnego, najlepiej neutralizującego.

Akcesoria konserwacyjne takie jak lejki, areometry, termometry mające kontakt z elektrolitem należy dostarczać oddzielnie dla akumulatorów kwasowo-ołowiowych i niklowo-kadmowych i nie należy ich używać do żadnych innych celów.

8 Zbiorniki akumulatorów i osłony

8.1 Pomieszczenia akumulatorowe, palety, skrzynie i przedziały muszą mieć wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, muszą być odporne na działanie chemiczne elektrolitu i muszą być zabezpieczone przed niszczycielskimi skutkami wycieku lub rozlania elektrolitu.

8.2 Należy podjąć środki ostrożności, aby zapobiec rozlaniu się elektrolitu na sprzęt/części znajdujące się nad lub pod akumulatorem.

8.3 Nic nie powinno uniemożliwiać usunięcia elektrolitu lub wody, która rozlała się na podstawkę akumulatora.

8.4 Elektrolit pozostały po konserwacji należy poddać recyklingowi zgodnie z lokalnymi przepisami.

9 Pomieszczenie ładowania/konserwacji

9.1 Strefa ładowania musi być wyraźnie wydzielona za pomocą trwałych oznaczeń na podłodze (nie jest to wymagane w przypadku sprzętu elektrycznego do użytku domowego, wózków inwalidzkich, kosiarek itp.).

9.2 W pobliżu platformy ładującej nie powinny znajdować się żadne materiały łatwopalne ani wybuchowe.

9.3 Z wyjątkiem okresów konserwacji/naprawy, w obszarze ładowania nie powinny znajdować się źródła zapłonu, iskry ani źródła wysokiej temperatury. Dopuszczalny jest wyjątek, jeśli praca wymaga sprzętu wysokotemperaturowego, z którego musi korzystać przeszkolony personel posiadający prawa dostępu i przestrzegający wszystkich środków ostrożności.

9.4 Środki ostrożności przed wyładowaniami elektrostatycznymi podczas pracy z akumulatorami: nie nosić odzieży ani obuwia, które gromadzą ładunki elektrostatyczne.

Chłonna ściereczka do czyszczenia akumulatorów powinna być antystatyczna i zwilżana wyłącznie czystą wodą bez środków czyszczących.

9.5 Podczas ładowania lub serwisowania akumulatora należy zachować wolną odległość co najmniej 0,8 m od stron, do których wymagany jest swobodny dostęp.

9.6 Podczas ładowania akumulatorów w pojeździe i poza nim należy przestrzegać wymagań dotyczących wentylacji (punkt 6).

9.7 Ładowarkę należy chronić przed uszkodzeniem podczas jazdy pojazdu.

9.8 Miejsce ładowania należy chronić przed spadającymi przedmiotami, kapiącą wodą lub cieczą, która może wyciekać z uszkodzonych rur.

10 Zewnętrzna bateria/urządzenie

10.1 System monitorowania baterii

Podczas korzystania z systemów i urządzeń do monitorowania akumulatorów należy przestrzegać zaleceń IEC/Raportu technicznego 61431.

System monitorowania akumulatora musi być zaprojektowany i zainstalowany w taki sposób, aby jego użytkowanie nie stwarzało zagrożeń:

- przewody pomiarowe instalowane na powierzchni akumulatora muszą posiadać wystarczające zabezpieczenie przed zwarciami, tj. bezpieczniki muszą przerwać obwód, zanim szkodliwy prąd uszkodzi kable podłączone przez zaciski do akumulatora;

- przy układaniu kabli należy uwzględnić potencjał akumulatorów połączonych szeregowo, aby uniknąć samorozładowania na skutek gromadzenia się brudu lub zanieczyszczenia elektrolitu;

- boczniki, kable lub inny sprzęt pomiarowy należy starannie zamontować na akumulatorze.

10.2 Scentralizowane uzupełnianie wody

10.2.1 Ogólne

Podczas pracy otwartych akumulatorów trakcyjnych następuje utrata wody, wodoru i tlenu na skutek elektrolizy zachodzącej pod koniec ładowania. Konieczne jest okresowe dodawanie wody do akumulatorów, aby przywrócić poziom elektrolitu i jego gęstość.

Podczas uzupełniania w systemie „scentralizowanym” lub „dzielonym” konieczne jest zainstalowanie na każdym akumulatorze specjalnych zaworów wodnych i połączenie ich w rzędzie lub równolegle w rzędzie za pomocą systemu rur.

Woda do akumulatorów dostarczana jest z centralnego zbiornika pod wpływem grawitacji, podciśnienia lub ciśnienia w zależności od konstrukcji zaworu. Gdy poziom elektrolitu w akumulatorze osiągnie ustawiony poziom, woda nie będzie już dostarczana do akumulatora. Jest to przeprowadzane różne sposoby w zależności od konstrukcji zaworu.

W konstrukcji „pływającej” zawór posiada pływak, który zamyka zawór wlotowy, gdy tylko elektrolit osiągnie ustawiony poziom. Gazy są uwalniane z każdego akumulatora przez otwory w zaworze.

Dzięki „uszczelnionej” konstrukcji zawór nie ma pływaka ani innych ruchomych części, a gdy elektrolit osiągnie ustawiony poziom, w akumulatorze nad elektrolitem lub w zaworze panuje wystarczające nadciśnienie, aby zatrzymać przepływ wody do akumulatora . Odprowadzanie gazów z akumulatora odbywa się poprzez instalację rurową służącą do uzupełniania wody.

10.2.2 Aspekty bezpieczeństwa

Podczas pracy z akumulatorem, którego ogniwa są połączone ze sobą rurkami uwalniającymi gaz lub uzupełniającymi wodę, należy podjąć środki ostrożności, aby zminimalizować ryzyko upływu prądu lub rozprzestrzeniania się wybuchu pomiędzy ogniwami akumulatora.

Należy podjąć następujące środki ostrożności:

- zmniejszyć ryzyko upływu prądu, dla którego układ lamp musi odpowiadać potencjałowi obwodu elektrycznego;

- zmniejszyć ryzyko upływu prądu i rozprzestrzeniania się eksplozji poprzez zmniejszenie liczby akumulatorów w obwodzie połączonym systemem lamp;

- maksymalna liczba akumulatorów połączonych systemem rurowym w rzędzie nie może przekraczać liczby określonej przez producenta systemu.

Uwaga - Aby zapobiec powstaniu eksplozji w oddzielnym akumulatorze i rozprzestrzenieniu się jej na inne wtyczki, można je zamontować z wbudowanym przerywaczem płomienia, który zapobiega przedostawaniu się wodoru do obwodu układu rurowego.

10.3 Scentralizowany układ wydechowy gazu

Do usuwania gazów z akumulatora służy scentralizowany układ wydechowy. W większości przypadków system ten jest podłączony do scentralizowanego systemu uzupełniania wody.

Nie ma żadnych norm dotyczących produktu, testów ani bezpieczeństwa dla akumulatorów wyposażonych w system odprowadzania wodoru lub scentralizowany system odpowietrzania wykorzystujący korki i rurki do zbierania gazu. Zaleca się jednak przestrzeganie wymagań punktu 6 tej normy dotyczących wentylacji pomieszczenia lub pojazdu podczas ładowania akumulatorów.

W przypadku scentralizowanego układu odprowadzania gazów otwory wentylacyjne powinny być umieszczone na zewnątrz komory akumulatora i zabezpieczone przerywaczami płomienia przed możliwością wybuchu spowodowanego przez źródła płomieni znajdujące się w pobliżu wylotów.

Jeżeli podczas ładowania oddzielny obwód odgazowywania jest podłączony do systemu wentylacji wymuszonej, który odprowadza cały powstający gaz na zewnątrz obszaru ładowania, wymagania dotyczące systemu wentylacji powinny spełniać wymagania 6.2 i 6.4.

10.4 Układ kontroli temperatury

Podczas instalowania systemu kontroli temperatury należy zapobiec zagrożeniom spowodowanym źródłami płomieni, prądem upływowym, wyciekiem elektrolitu itp.

10.5 Układ mieszania elektrolitu

Akumulatory trakcyjne kwasowo-ołowiowe można wyposażyć w układ mieszania elektrolitu, eliminujący rozwarstwienie i zmniejszający współczynnik ładowania. Mieszanie elektrolitu odbywa się poprzez stały lub przerywany przepływ powietrza uwalnianego na dno zbiornika akumulatora.

Powietrze jest wtłaczane przez elastyczną rurkę za pomocą pompy powietrza do wlotu powietrza w każdym akumulatorze.

Należy podjąć środki ostrożności, aby uniknąć zmieszania systemów zaopatrzenia w powietrze i wodę.

Układ rurek musi odpowiadać potencjałowi obwodu elektrycznego. Maksymalną liczbę akumulatorów z urządzeniami zewnętrznymi łączącymi rzędy w sekcje musi określić producent akumulatorów.

10.6 Korek odpowietrzający katalityczny

Katalityczne korki odpowietrzające stosowane są w celu ograniczenia absorpcji wody i wydłużenia czasu pomiędzy dodaniami wody. Katalityczne korki odpowietrzające ponownie łączą wodór i tlen podczas procesu ładowania, tworząc wodę z powrotem do akumulatora.

Należy wziąć pod uwagę następujące zagrożenia:

- w wyniku rekombinacji egzotermicznej powstaje ciepło reakcji, które musi zostać odprowadzone do otaczającego powietrza (powierzchnia robocza);

- reakcja rekombinacji zachodzi z określoną wydajnością tylko w zależności od stosunku wielkości katalizatora do prądu ładowania i zużycia katalizatora. Nadmiar gazów ładujących, które nie ulegają rekombinacji, jest uwalniany przez katalityczny korek odpowietrzający.

Pomimo zastosowania katalitycznego korka odpowietrzającego należy zachować wymagania dotyczące wentylacji zgodnie z 6.2. Aby uniknąć przedwczesnej awarii akumulatora, należy regularnie sprawdzać działanie korka odpowietrzającego katalizator i poziom elektrolitu.

10.7 Podłączenie (złącze wtykowe)

Złącza wtykowe stosowane w akumulatorach trakcyjnych muszą być zgodne z normami krajowymi lub międzynarodowymi, np. EN 1175-1 załącznik A.

W przypadku złączy wtykowych i połączeń o napięciu powyżej 240 V DC należy przestrzegać instrukcji i wymagań producenta.

11 Znaki identyfikacyjne, ostrzeżenia i instrukcje użytkowania, instalacji i konserwacji

11.1 Znaki ostrzegawcze

Etykiety ostrzegawcze należy stosować w celu informowania i ostrzegania personelu o zagrożeniach związanych z akumulatorami i instalacjami akumulatorowymi.

Zgodnie z normą IEC 3864 znaki ostrzegawcze muszą zawierać następujące symbole:

- postępować zgodnie z instrukcjami (znak informacyjny);

- stosować odzież ochronną i okulary (znak polecenia);

- niebezpieczne napięcie (jeżeli przekracza 60 V DC) (znak ostrzegawczy);

- zakaz otwartego ognia (znak ostrzegawczy);

- znak ostrzegawczy - niebezpieczeństwo akumulatora (znak ostrzegawczy);

- elektrolit - silnie żrący (znak ostrzegawczy);

- zagrożenie wybuchem (znak ostrzegawczy).

11.2 Znaki identyfikacyjne

Każdy zestaw akumulatorów musi być oznaczony:

- nazwa producenta lub dostawcy baterii;

- Typ Baterii;

- numer seryjny akumulatora;

- napięcie znamionowe akumulatora (jeden komplet akumulatorów);

- pojemność akumulatora w trybie rozładowania;

- masa operacyjna łącznie z balastem, jeśli jest stosowany.
_______________
Nie jest wymagane w przypadku pojedynczych akumulatorów monoblokowych.

11.3 Instrukcje

Do akumulatorów, ładowarek i akcesoriów dołączona jest instrukcja dostępna dla techników serwisu i personelu obsługującego, których język ojczysty nie jest językiem instrukcji, zawierająca następujące informacje:

- zalecenia dotyczące bezpieczeństwa podczas instalacji, obsługi i konserwacji;

- informacje dotyczące likwidacji i recyklingu.

11.4 Inne oznaczenia

Zgodnie z przepisami krajowymi lub międzynarodowymi mogą być wymagane dodatkowe oznaczenia lub oznaczenia. Przykłady takich przepisów: Dyrektywa UE 2006/66/WE Baterie i akumulatory zawierające niektóre substancje niebezpieczne; 2006/95/WE Niskie napięcie i 1993/68/WE Oznakowanie UE.

12 Transport, składowanie, utylizacja i aspekty środowiskowe

12.1 Opakowanie i transport

Pakowanie i transport akumulatorów podlega różnym przepisom krajowym i międzynarodowym, biorąc pod uwagę ryzyko wypadków spowodowanych prądami zwarciowymi, dużą masą i uwolnieniem elektrolitu. Obowiązują następujące międzynarodowe przepisy dotyczące bezpiecznego pakowania i transportu towary niebezpieczne:

a) drogowym – Europejska Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR);

b) koleją (transport międzynarodowy) – Międzynarodowa konwencja o przewozie towarów wg kolej żelazna(CIM). Załącznik A: Międzynarodowe przepisy dotyczące transportu koleją towarów niebezpiecznych (RID);

c) drogą morską – Międzynarodowa Organizacja Morska. Kod towarów niebezpiecznych Kod IMDG 8 klasa 8 substancja żrąca;

A) drogą powietrzną- Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Powietrznych (IATA). Przepisy dotyczące towarów niebezpiecznych.

12.2 Demontaż, utylizacja i recykling akumulatorów

Zgodnie z obowiązującymi przepisami demontaż i wyjmowanie akumulatorów może wykonywać wyłącznie kompetentny personel.

13 Sprawdzaj i kontroluj

Ze względów funkcjonalnych oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa wymagane są regularne kontrole pracy akumulatora trakcyjnego i środowiska jego pracy. Należy zgłosić wszelkie uszkodzenia i dokonać napraw, szczególnie w przypadku wycieku elektrolitu i uszkodzenia izolacji.

Przegląd akumulatora można uwzględnić w ramach regularnej konserwacji akumulatora, np. dolewania wody. Przegląd i kontrolę akumulatora w trakcie eksploatacji należy przeprowadzać zgodnie z instrukcjami producenta.

Dodatek TAK (w celach informacyjnych). Informacja o zgodności referencyjnych norm międzynarodowych z normami krajowymi Federacji Rosyjskiej

Zastosowanie TAK
(informacyjny)

Tabela DA.1

Oznaczenie międzynarodowej normy odniesienia	Stopień zgodności	Oznaczenie i nazwa odpowiedniej normy krajowej GOST R 50571.3-2009 (IEC 60364-4-41:2005) „Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 4-41. Wymagania bezpieczeństwa. Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym”
		GOST R IEC 61140-2000 „Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym. Ogólne przepisy dotyczące bezpieczeństwa zapewnianego przez urządzenia elektryczne i instalacje elektryczne w ich połączeniu”
ISO 3864 (wszystkie części)
*Nie ma odpowiedniej normy krajowej. Przed zatwierdzeniem zaleca się skorzystanie z rosyjskiego tłumaczenia tej międzynarodowej normy. Tłumaczenie tego międzynarodowego standardu jest dostępne w Federal Information Foundation przepisy techniczne i standardy. Uwaga – w tabeli tej zastosowano następujący symbol stopnia zgodności z normami: - IDT - identyczne standardy.

Bibliografia

	IEC 60050-482:2004	Międzynarodowy słownik elektrotechniczny. Część 482: Ogniwa i akumulatory pierwotne i wtórne (IEC 60050-482:2004, Międzynarodowy Słownik Elektrotechniczny – Część 482: Ogniwa i akumulatory pierwotne i wtórne)
		Oznaczenie międzynarodowym symbolem recyklingu ISO 7000-135 (IEC 61429, Oznaczenie ogniw wtórnych i akumulatorów międzynarodowym symbolem recyklingu ISO 7000-1135)
	IEC/TO 61431	IEC/TR 61431, Przewodnik dotyczący stosowania systemów monitorujących dla kwasowo-ołowiowych akumulatorów trakcyjnych
		ISO 7000, Symbole graficzne do stosowania na sprzęcie – Indeks i streszczenie
	EN 1175-1:1998	Bezpieczeństwo elektryczne samochody ciężarowe. Wymagania elektryczne. Część 1: Ogólne wymagania dotyczące wózków zasilanych akumulatorem (EN 1175-1:1998, Bezpieczeństwo wózków elektrycznych – Wymagania elektryczne – Część 1: Ogólne wymagania dotyczące wózków zasilanych akumulatorem)
		Pojazdy drogowe napędzane elektrycznie. Specjalne wymagania bezpieczeństwa. Część 1. Pokładowe magazynowanie energii (EN 1987-1, Pojazdy drogowe o napędzie elektrycznym – Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa – Część 1: Pokładowe magazynowanie energii)
		Ochrona oczu (EN 14458, Ochrona oczu)
	Dyrektywa 2006/66/WE	Baterie i akumulatory zawierające niektóre substancje niebezpieczne (Dyrektywa UE 2006/66/WE – Baterie i akumulatory zawierające niektóre substancje niebezpieczne)
	Dyrektywa 2006/95/WE	Niskie napięcie (dyrektywa UE 2006/95/WE, niskie napięcie)
	Dyrektywa 1993/68/WE	Oznaczenie EC (dyrektywa WE 1993/68/WE, oznakowanie CE)

UDC 621.355.2:006.354 OKS 29.220.20 OKP 34 8100

Słowa kluczowe: akumulatory, akumulatory kwasowo-ołowiowe, akumulatory niklowo-kadmowe, akumulatory niklowo-wodorkowe, akumulatory trakcyjne, instalacje akumulatorowe, bezpieczeństwo, instalacja, instalacja

____________________________________________________________________________________

Tekst dokumentu elektronicznego
przygotowane przez Kodeks JSC i zweryfikowane względem:
oficjalna publikacja
M.: Standartinform, 2014