12 grudnia 1966 roku wystrzelono pierwszy Iżewsk Moskwicz-408, który był dokładna kopia Moskwa Początkowo komponenty i zespoły dostarczano z Moskwy.
Ukazało się w grudniu 1967 r nowy model- Moskwicz-412, który już różnił się od moskiewskiego modelu podstawowego. Różnice były zarówno zewnętrzne, jak i techniczne. Wersja Iżewska posiadała wzmocnione nadwozie poprzez połączenie przednich i tylnych podłużnic w jedną całość. Później wszystkie seryjne 412 Izhys zaczęto wyposażać w wyjmowane odbiorniki radiowe URAL, które wówczas uważano za bardzo niezawodne i wysokiej jakości. Odbiornik radiowy miał wbudowane źródło zasilania i mógł pracować autonomicznie, poza samochodem. URAL-y nie były dostępne w bezpłatnej sprzedaży; instalowano je tylko w Iżewsku Moskwiczu. Poza tym Iżewsk 412. Moskwicz był inny wysoka jakość montaż i w rezultacie był bardziej niezawodny niż moskiewski „bliźniak”. Wszystkie te zalety sprawiły, że Iżewsk 412 stał się bardziej atrakcyjny dla kupujących. Model ten utrzymywał się na linii produkcyjnej do 1994 roku. (hatchback IZH-2125 produkowany był do 1997 r.) W 1968 roku z linii montażowej w Iżewsku zjechał pierwszy samochód dostawczy Moskwicz-434, przeznaczony do transportu ładunków o masie do 600 kg.
W 1973 roku został zastąpiony przez IZH-2715 Heel, który stał się najpopularniejszym radzieckim vanem.
W 1970 roku IZH-MASH podjął próbę stworzenia pierwszego na świecie parkietowego SUV-a. Historia o tym fakcie okrutnie milczy, ale to właśnie w IZH-MASH narodził się pomysł i pierwsze prototypy SUV z parkietem i napędem na wszystkie koła lub, jak mówią teraz, crossover. .
W 1973 roku wypuszczono nowy model - IZH-2125 „Combi”, który powstał na bazie Moskvich-412. Wraz z rozpoczęciem produkcji tego modelu słowo Moskwicz zniknęło z nazw samochodów w Iżewsku.
W 1984 roku pojawił się model Orbita IZH-2126. W 2003 roku zmieniła nazwę na ODA. Kombi nazywało się Fabula. Projektanci postanowili porzucić popularne wówczas napęd na przednie koła, który z powodzeniem zastosowano w modelach VAZ-2108 i Moskvich-2141. Jednak IZH-2126 niestety tego nie zrobił samochód ludzi w przeciwieństwie do swoich poprzedników i miał stać się ostatnim w gamie modeli IZh. Próby jego ożywienia na początku XXI wieku nie powiodły się: zmiana nazwy na „Oda” i częściowo ocynkowane nadwozie (o czym marzyli wszyscy miłośnicy radzieckich samochodów), a także wypuszczenie kombi Fabula (bazującego na nowej Odie). ) były już bardzo spóźnioną decyzją. Była nawet wersja Fabuli z napędem na wszystkie koła silnik wtryskowy 1.6 od VAZ Niva. Nawiasem mówiąc, okazało się, że jest to dobry pojazd terenowy i gdyby tylko projektanci pracowali nad nim wygląd, wtedy całkiem możliwe byłoby ożywienie marki IZH. Ale był już rok 2005 - samochody zagranicznych producentów samochodów na każdy gust sprzedawały się w kraju pełną parą. Rywalizacja z nimi na starej platformie IZH-Orbit (Oda) nie miała już sensu. .
Po zakończeniu produkcji IZH-2126 na linii montażowej pozostała jedynie pięta IZH-2717, następca IZH-2715. Później został zastąpiony nowym butem Iżewsk IZH-27175, stworzonym na bazie VAZ-21043. Ponadto montaż linii montażowej koreańskiej KIA Spectra był już w IzhMash w pełnym toku.
Na początku 2009 roku, w szczytowym momencie kryzysu, IzhMash ograniczył wielkość produkcji. Wiosną sytuacja stała się niemal krytyczna i w sierpniu 2009 roku ogłoszono upadłość zakładu. Z dwumiesięcznymi świadczeniami zwolniono ponad 5 tysięcy pracowników. 
Jednak we wrześniu pojawiły się doniesienia, że planowane jest wznowienie produkcji samochodów Kia Spectra. Samochód ten był wcześniej znany jako Kia Sephia (hatchback nazywał się Kia Shuma) i był produkowany w Korei Południowej od 1993 do 2004 roku. W w tej chwili Fabryka samochodów w Iżewsku należy do VAZ. W 2014 roku w zakładach Izhmash wyprodukowano pilotażową partię modelu Łada Westa.
Wszystkie modele IŻ 2019: oferta samochodów Iż, ceny, zdjęcia, tapety, specyfikacje techniczne, modyfikacje i konfiguracje, recenzje właścicieli IZH, historia marki IZH, recenzje modeli IZH, jazdy testowe wideo, archiwum modeli IZH. Tutaj znajdziesz także zniżki i gorące oferty od oficjalnych dealerów IZh.
Archiwum modeli marki Izh
Historia IzhAvto
Produkcja samochodów w fabryce Izhmash w Udmurtii rozpoczęła się w kwietniu 1966 roku. Już w grudniu 1966 roku pierwszy Moskwicz-408 został opracowany w zakładzie nazwanym im. Lenin Komsomol Moskwa. W sumie w okresie formowania w fabryce w 1966 r. Z linii montażowej zjechało 300 samochodów „Moskvich-408”. Zmodernizowany model Moskvich-412 pojawił się na linii montażowej w grudniu 1967 roku, a do końca tego roku Izhmash zmontował 204 samochody. Zespół projektowy zakładu opracował własny zmodernizowane modele Kombi Iż-2125 i furgonetka Iż-2715. W 1971 r. Uruchomiono ostatnie główne i pomocnicze warsztaty samochodowe w Izhmaszu. W zakładzie zainstalowano około 5000 różnych maszyn i dodatkowe wyposażenie, przenośniki Izhmash miały łączną długość ponad pięćdziesiąt kilometrów. Najbardziej pracochłonne procesy – spawanie i malowanie podzespołów samochodowych – wykonują roboty i automatyczne linie produkcyjne.
W październiku 1977 roku zespół fabryczny świętował zejście milionowego samochodu z linii montażowej. Nowy model Iż 2126, opracowany przez projektantów zakładu, wszedł na linię produkcyjną w 1991 roku. Na początku lat 90-tych zakład wydzielił się w odrębne przedsiębiorstwo IzhmashAvto. Wiodącym modelem w Izhmash był hatchback Izh 2126, który otrzymał nową nazwę „Oda” i był produkowany w kilku modyfikacjach. W zakładzie produkowano także ciężarówki - pickup Izh 27171 i furgonetkę IZh 2717. W 2005 roku zaprzestano produkcji własnych modeli IzhAvto i rozpoczęto montaż przemysłowy Samochody KIA Rio i Spectra, a w 2007 roku uruchomiono produkcję SUV-a Sorento. Zespół fabryczny podjął kilka prób rozpoczęcia montażu Czecha modele Skody, jednak ze względu na liczne trudności organizacyjno-techniczne musieliśmy zrezygnować ze współpracy.
W wyniku znacznego spadku sprzedaży spowodowanego światowym kryzysem 2009 roku firma IzhAvto całkowicie zaprzestała produkcji samochodów i ogłosiła upadłość. W 2010 roku sytuacja w firmie zaczęła się stopniowo poprawiać. Po roku przestoju ponownie uruchomiono główny sprzęt i powstał plan produkcji na przyszłość. Rok później firma uruchomiła produkcję VAZ 2107, następnie na przenośnik trafiła ograniczona partia KIA Spectra i Sorento. W lipcu 2012 roku rozpoczął się montaż w zakładzie w Iż Łada Granta w tym celu w organizację produkcji zainwestowano 1,36 miliarda rubli. W tym samym roku fabryka całkowicie zaprzestała produkcji „czterech” VAZ 2104, kończąc w ten sposób historię „Klasyków” VAZ. Od września 2015 r. Rozpoczyna się IzhAvto produkcja seryjna Rosyjski bestseller Łada Westa. 19 czerwca 2017 roku wyprodukowano 100-tysięczną Ładę Vesta.
Nikt nie wie na pewno, dlaczego w połowie lat 60. ubiegłego wieku wszechwładny członek Biura Politycznego KC KPZR Dmitrij Fiodorowicz Ustinow, ówczesny kurator całego kompleksu obronnego kraju, przeforsował tę decyzję partii i rządu w sprawie budowy fabryki samochodów w Iżewsku. Mówią „w celu zniszczenia monopolu Ministerstwa Przemysłu Motoryzacyjnego na produkcję w naszym kraju technologia motoryzacyjna" Ale wtedy nie było nic do zniszczenia; samochody osobowe produkowano w niewielkich ilościach tylko w AZLK i GAZ! Bardziej realny wydaje się inny powód – wewnętrzne intrygi w Biurze Politycznym. Ustinow złożył swoją propozycję wbrew innemu członkowi Biura Politycznego - A.N. Kosygina, który „kierował” przemysłem samochodowym, a w drugiej połowie lat 60. podpisał z Fiatem kontrakt na budowę fabryki w Togliatti. Oto L.I. Breżniew postanowił wesprzeć ambicje przemysłu obronnego na rzecz równowagi.
Czy to prawda, czy nie, w Iżewsku rozpoczęto budowę fabryki samochodów, która organizacyjnie miała stać się filią największego w kraju przedsiębiorstwa wojskowo-przemysłowego, światowego lidera w produkcji małej broni artyleryjskiej. Motocykle produkowano w Iżewsku na marginesie od lat trzydziestych XX wieku, ale samochodów nigdy wcześniej nie produkowano tutaj.
Pierwszy Moskwicz-408 w Iżewsku zmontowano, jak się obecnie mówi, metodą montażu wkrętaków 12 grudnia 1966 roku w budynku Instytutu Badawczego Postępu (warsztaty zakładu były jeszcze w fazie realizacji). Mieszkańcy Iżewska nie mieli wówczas własnego modelu. Do pierwszych partii wszystkie części i podzespoły samochodu zostały dostarczone z Moskwy, z MZMA, przemianowanego później na AZLK. Linie produkcyjne (tłoczenie i spawanie, malowanie i montaż) zostały uruchomione w ciągu kilku lat, a pełną sprawność zakładu osiągnięto dopiero w 1971 roku. Umowa na jego wyposażenie nowoczesny sprzęt otrzymała firma Renault, która zagrała pierwsze skrzypce przy doposażeniu stołecznego AZLK. Ale w Iżewsku nie powstała produkcja silników; Samochody IŻ wyposażano początkowo w produkty pochodzące z filii innego zakładu zbrojeniowego – UMPO, gdzie dostawy do Iżewska również przez długi czas postrzegane były jako uciążliwe. W końcu głównym konsumentem był AZLK.
Jednym słowem powstał zakład, który co roku zwiększał produkcję samochodów osobowych. Ale dla przemysłu obronnego okazał się niechcianym dzieckiem, zwłaszcza że starszy marszałek Ustinow szybko stracił nim zainteresowanie. Nic dziwnego własne opracowania Projektantów Iżewskiej Fabryki Samochodów w Moskwie przyjmowano bez entuzjazmu i z reguły odkładano na półkę. Chociaż wśród nich były interesujące i obiecujące. W efekcie nigdy w swojej historii przedsiębiorstwo nie osiągnęło planowanej wydajności 200 tys. samochodów rocznie. Rekord w 1990 roku wynosi 134 tysiące sztuk. Zakład mógł (teoretycznie) produkować więcej (a był popyt!), jednak zawsze dostarczał komponenty na zasadzie rezydualnej.
LEWA ORBITA
Na początku lat 90. w Iżewsku kosztem niewiarygodnych wysiłków udało się opracować i wprowadzić do produkcji własny model - IZH-2126 „Orbita”. Samochód pozostał z napędem na tylne koła, ale nadal stanowił zauważalny krok naprzód w porównaniu do model podstawowy„Moskvich-412”, produkowany od 1967 roku. Pierwsza partia hatchbacków zjechała z linii montażowej wiosną 1991 roku.
A potem - upadek ZSRR, zerwanie powiązań gospodarczych, era wolnych cen. Powiedzieć, że Iżewska Fabryka Samochodów nie była na to gotowa, oznacza nic nie powiedzieć. Prawnie w ogóle nie istniała, a była tylko małym oddziałem ogromnej, niezgrabnej skrzynki pocztowej, w której pracowało ponad 100 tysięcy osób! A jeśli pozostałe fabryki samochodów w kraju zostały skomercjalizowane już w 1992 roku i próbowały samodzielnie unosić się na wodzie, wówczas Iżewsk bohatersko zatonął wraz z całym stowarzyszeniem produkcyjnym Izhmash.
Nie było możliwe wprowadzenie „Orbity” do masowej produkcji, a komu potrzebne są archaiczne „czterysta dwanaście”, gdy dostępne są nowe „siódemki” i „dziewiątki” VAZ oraz przyzwoite używane samochody zagraniczne! W połowie lat 90. produkcja samochodów w Iżewsku spadła katastrofalnie – do 5 tysięcy samochodów rocznie; przenośnik stał bezczynnie przez miesiące, większość wykwalifikowanego personelu opuściła tonące przedsiębiorstwo. Co zrobić, jeśli pensje nie są wypłacane przez sześć miesięcy?
W 1996 roku przedsiębiorstwo zostało ostatecznie wycofane z holdingu Izhmash i formalnie uzyskało niezależność. To prawda, że \u200b\u200bmiał dziwną nazwę: DAO Izhmash-Avto. DAO – dziecko spółka akcyjna, wszystkie jej udziały należały do spółek obronnych. Ale to nie jest ważne, ale zakład otrzymał możliwość poszukiwania partnerów (w tym zagranicznych), oferując im stanie się udziałowcami przedsiębiorstwa. Następnie, w latach 1997–1998, do miasta zaczęli napływać goście zagraniczni. Ponadto podpisano memoranda z dwoma zagranicznymi i jednym Rosyjska firma i jakie! Z Hyundaiem uzgodniono projekt montażu do 250 tysięcy „akcentów” rocznie; chcieli także rozszerzyć produkcję silników - do pół miliona sztuk. Praktycznie zgodziliśmy się z koncernem Volkswagen na montaż w Iżewsku dwóch modeli Skody – Felicji i Octavii; w tej sprawie w grudniu 1998 roku podpisano nawet rosyjsko-czeskie porozumienie międzyrządowe.
AVTOVAZ obiecał pomóc w uruchomieniu pełnoprawnej produkcji Orbity (i dostarczeniu do niej silników), a także przenieść montaż Nivy do Udmurtii. Niestety, nic nie wyszło. W Iżewsku zmontowano tylko 200 sedanów Hyundai Accent i 50 pojazdów terenowych VAZ-2121, a Skoda nawet tu nie dotarła. Oczywiście w Rosji szalał kryzys gospodarczy, popyt na samochody spadł, więc moce produkcyjne istniejących fabryk były wystarczające. Aż do nowych projektów! Fabryka samochodów w Iżewsku znów była prawie na skraju zamknięcia... I nagle ratunek przyszedł tam, gdzie się nie spodziewali - z regionu Samary.
„SOKIE” LATA
Grupa SOK była jedną z najbardziej zamkniętych organizacji w Rosji. Firma przedsiębiorczych młodych mieszkańców Samary pod przewodnictwem Jurija Kachmazowa rozpoczęła się w latach 90. ubiegłego wieku od produkcji okien plastikowych, następnie zajmowała się handlem częściami samochodowymi, a następnie VAZami. Wkrótce SOK stał się największym dealerem Wołżskiego Zakładu Samochodowego. Dalej - więcej: Mieszkańcy Samary kupili akcje wiodących dostawców AVTOVAZ - fabryki Syzran „Plastik”, Vladimir „Avtopribor” i „Avtosvet”, OSVAR itp. - i na początku 2000 roku Grupa SOK poczuła się jak pełna wspólnik w Togliatti. Co więcej, w 1998 r. Uruchomiła nawet własną fabrykę samochodów RosLada w Syzran, gdzie montowano „klasyczne” modele VAZ. Przybycie Sokowitów do największego (a jednocześnie nieczynnego) przedsiębiorstwa samochodowego w regionie wydawało się logicznym krokiem. Negocjacje rozpoczęły się w 1999 r., a w 2000 r. SOK został udziałowcem fabryki Izhmash-Avto. Nadal nie wiadomo, ile mieszkańcy Samary zapłacili za ogromną fabrykę, ale jest mało prawdopodobne, aby było to więcej niż 10–20 mln dolarów. Jednak nie było innych nabywców!
Młodzi menedżerowie natychmiast wzięli się do pracy: ogłosili akcję rekrutacyjną, odnowili stary sprzęt i kupili nowy oraz rozpoczęli tworzenie sieci dealerskiej.
Początek XXI wieku wspomina się w Iżewsku z nostalgią. W końcu udało nam się umieścić na przenośniku model IZH-2126, przemianowany na „Oda”, a nawet ocynkowany (pamiętacie reklamę?). Przyjaźń między kierownictwem SOK a AWTOWAZEM również zaowocowała: najpierw do Iżewska przeniesiono produkcję „Szóstki”, a następnie VAZ-2104. W 2003 roku w gamie modeli IZh pojawił się długo oczekiwany kombi Fabula, a następnie pojazd z napędem na wszystkie koła.
Rozpoczęły się negocjacje z koreańską Kią w sprawie produkcji jej modeli w Rosji; W tym celu powstała firma SOKia. Jednym słowem, Iżewska Fabryka Samochodów (wówczas nazywała się „IzhAvto”) powstała z popiołów, a Grand Prix „Za kierownicą” w nominacji „Przełom roku” - za ożywienie fabryki i marka – została jej nagrodzona w 2001 roku, w pełni zasłużenie.
Pod koniec 2004 roku głównym akcjonariuszem AVTOVAZ została spółka Rosoboronexport (obecnie Państwowa Korporacja Rosyjskich Technologii) i od tego momentu rozpoczął się upadek Grupy SOK. Przemysł obronny nie przypadł do gustu „Samarom” (prawdopodobnie nie bez powodu, bo SOK był wciąż bardzo podejrzaną strukturą) i dołożył wszelkich starań, aby wyprzeć je nie tylko z Togliatti, ale w ogóle z branży motoryzacyjnej.
Ta wojna nie mogła nie wpłynąć na pozycję Fabryki Samochodów w Iżewsku. W 2005 roku szybko ograniczyli produkcję własnego modelu IZH-2126. Powody są dwie: spadek popytu i przerwy w dostawach silników z Togliatti. W tym samym roku wstrzymano produkcję VAZ-2106. IzhAvto pomógł fakt, że nieco wcześniej sama Grupa SOK wyznaczyła kurs na przemysłowy montaż samochodów zagranicznych. Pierwszą rejestracją w Iżewsku był koreański sedan Kia Spectra. Model, wycofany już z produkcji w samej Korei, był nadal zaawansowany w porównaniu do VAZ i IZH z napędem na tylne koła: wspomaganie kierownicy, poduszki powietrzne, układ przeciwblokujący, klimatyzacja, automatyczna skrzynia biegów! Tego wcześniej Zakłady Samochodowe w Iżewsku nie oferowały swoim klientom.
I choć Spectra była od dwóch do trzech razy droższa od Ody i Zhiguli, cieszył się dużym popytem: wyprodukowano prawie 110 tysięcy sedanów. Następnie w Iżewsku zaczęto montować małe serie pojazdu terenowego Kia Sorento, sedana i hatchbacka Rio. Wszystko szło dobrze, dopóki krajem nie wstrząsnął nowy kryzys finansowy w 2008 roku. Popyt na samochody w Rosji spadł prawie o połowę. Sprzedaż „czwórek” i „obcasów” gwałtownie spadła, a Koreańczycy zażądali zaliczki na zestawy samochodowe do montażu modeli Kia. W tym czasie zakład miał znaczne długi.
Zaczęto ponownie redukować personel, a w marcu 2009 roku zatrzymano przenośnik. I nagle wiadomość: okazuje się, że SOK sprzedał fabrykę swoim menadżerom za 200 milionów dolarów, a nie za prawdziwe pieniądze - mówią, że nowi właściciele zapłacą z wpływów za samochody, które nie zostały jeszcze wyprodukowane ani sprzedane ! Prokuratura, zarzucając SOK wyprowadzenie majątku spółki i umyślną upadłość, wszczęła sprawę karną. A w lutym 2011 roku głównym właścicielem SOK Jurij Kachmazow i cała seria pozostali menadżerowie holdingu i zakładu zostali wpisani na międzynarodową listę poszukiwanych. Przez półtora roku warsztaty stały puste, a przedstawiciele Sbierbanku (przejął fabrykę po upadłości) oraz zewnętrzny menadżer próbowali zrozumieć sytuację i znaleźć szansę na ponowną produkcję samochodów. Przecież z jednej strony jest całkiem nowoczesna produkcja i wykwalifikowaną kadrą, natomiast zadłużenie wobec wierzycieli (przede wszystkim Sbierbanku) wynosi 13,5 miliarda rubli. Jak z tym żyć i pracować?
NOWY WŁAŚCICIEL
Przymusowy przestój trwał ponad rok. Dopiero pod koniec września 2010 roku z linii montażowej zjechała pierwsza partia kombi VAZ-2104 (po upadłości firma otrzymała nazwę „United Automobile Group”, OAS), a miesiąc później – samochody dostawcze IZH-27175. Zakład na Zhiguli nie został postawiony ze względu na dobre życie: tylko ten samochód można było szybko i tanio wprowadzić do produkcji.
Jednak zakład w Iżewsku szybko stał się atrakcyjny: kilka dużych firm natychmiast wyraziło chęć zainwestowania środków i rozpoczęcia tutaj produkcji swoich modeli. Propozycje biznesowe złożyły sojusze Hyundai - Kia i AVTOVAZ - Renault - Nissan; menadżerowie ogłosili chęć przejęcia fabryki Kaliningrad AVTOTOR. Nawiasem mówiąc, Koreańczycy poważnie liczyli na zakład w Iżewsku, który posiadał już cały sprzęt niezbędny do produkcji Spectry, Sorento i Rio. Zamierzali tu także montować ciężarówki marki Hyundai. AVTOTOR miał również biznesplan.
Ale Sberbank, główny wierzyciel IzhAvto, zdecydował inaczej. A raczej zdecydował za niego rząd rosyjski: 17 grudnia 2010 r. Kierownictwo Russian Technologies, główny akcjonariusz AVTOVAZ, w obecności premiera Władimira Putina podpisało memorandum ze Sbierbankiem w sprawie zakupu długów i aktywów zbankrutowany zakład. W rezultacie Sberbank przeniósł większość długu IzhAvto na Russian Technologies i to za pieniądze z budżetu federalnego. Transakcja została ostatecznie sfinalizowana pod koniec października 2011 roku, kiedy AWTOWAZ przejął za 1,7 miliarda rubli United Automobile Group zarządzającą sprawami Iżewskiej Fabryki Samochodów.
Nikt jednak nie spodziewał się innego rozwoju wydarzeń, ponieważ do tego czasu zespół AvtoVAZ jeździł już w Iżewsku od roku. Wiosną 2011 roku produkcja modeli VAZ z napędem na tylne koła została całkowicie przeniesiona tam z Togliatti. Latem w porozumieniu ze stroną koreańską zmontowano ostatnią partię samochodów Kia (2,5 tys.), a od jesieni zakład montuje urządzenia do produkcji Łady-Grant.
Zgodnie z planami budżetowa Łada zacznie zjeżdżać z linii montażowej IzhAvto w drugiej połowie tego roku, a Zhiguli przejdzie na zasłużoną emeryturę (popyt na „czwórki” i „siódemki” gwałtownie spadł wraz z zakończenie programu recyklingu). Według niektórych doniesień to właśnie w Iżewsku będą również zbierani pełny cykl dwa popularne modele Renault: hatchback Sandero i crossover Duster. Za dwa lata roczna wielkość produkcji osiągnie 150 tysięcy samochodów! IzhAvto ma produkować 220 tysięcy samochodów rocznie, ale po modernizacji (zamierza się tego podjąć AVTOVAZ) będzie można tu zmontować do 360 tysięcy samochodów.
Tymczasem, według naszych danych, w tym roku w Iżewsku wyprodukowanych zostanie co najmniej 70 tys. samochodów, w tym trzy modele Renault (montażowe metodą wielkopojazdową): Koleos, Megan i Scenic. Pozwalają na to warunki montażu przemysłowego obowiązujące w Fabryce Samochodów w Iżewsku, będącej częścią grupy AVTOVAZ - Renault - Nissan.
Dziś więc plany dawnego przedsiębiorstwa obronnego są dość optymistyczne. Ogromny dług w wysokości 13 miliardów rubli nie jest już taki straszny, gdy masz za sobą dług międzynarodowy sojusz samochodowy z trzech największych firm, a także rząd rosyjski.
W grudniu 1966 roku Iżewska Fabryka Samochodów wyprodukowała pierwszy samochód. Zdolność produkcyjna wynosi obecnie 220 tysięcy samochodów rocznie, liczba pracowników to 5,7 tysiąca osób. Najpopularniejszym modelem jest Moskvich-412 (produkowany w latach 1967–1998); Zmontowano 2,3 miliona tych maszyn.
Diagram otwiera się w pełnym rozmiarze po kliknięciu myszką.
Dziś w naszym kraju montowanych jest kilkadziesiąt modeli zagranicznych marek, a wśród nich znajdują się marki z całego świata – USA, Niemiec, Czech, Francji, Japonii, Chin, Korei Południowej. Produkcja prestiżowych sedanów Audi rozpoczyna się w Kałudze, a ich główni konkurenci BMW – w Kaliningradzie. Chińskie modele Brilliance, Lifan i Geely produkowane są w Czerkiesku, a amerykańskie Fordy – w Nabierieżnym Czełnym. Na drugim końcu naszego kraju, we Władywostoku, montowane są japońskie Mazdy i koreańskie SsangYongi. A to tylko niewielka część obszernej listy modeli zagranicznych produkowanych na rodzimym terenie.
Zalety zakupu samochodu wyprodukowanego w Rosji
Co zyskuje prosty kierowca z faktu, że zakupiony przez niego „zagraniczny samochód” został wyprodukowany w Rosji? Po pierwsze, takie modele sprzedawane są po znacznie atrakcyjniejszych cenach – wszak producent nie musi płacić bardzo wysokich ceł importowych. Po drugie, gwarantuje to fakt, że samochód został wyprodukowany w naszym kraju wysoki poziom serwis i nieprzerwane dostawy części zamiennych.
Zalety zakupu zagranicznego samochodu montowanego w Rosji od MAS MOTORS
W salonie samochodowym oficjalny sprzedawca Większą część stanowi firma „MAS MOTORS”. samochody zagraniczne, wyprodukowany w Rosji - od najbardziej prestiżowego niemieckiego sedana Audi A6 do budżetowych modeli chińskiej marki Brilliance. W naszym salonie będziesz mógł zobaczyć wszystkie te samochody na własne oczy, jednocześnie i w jednym miejscu, porównać je i upewnić się, że samochody montowane w Rosji w niczym nie ustępują swoim zagranicznym odpowiednikom schodzącym z linii montażowych fabryk zlokalizowanych w historycznej ojczyźnie marki.
| Pełne imię i nazwisko: | JSC „Iżewsk fabryka samochodów" |
| Inne nazwy: | Iżewski zakład budowy maszyn, „IzhAvto”, „IzhMash” |
| Istnienie: | 1965 - dzień dzisiejszy |
| Lokalizacja: | (ZSRR), Rosja, Iżewsk |
| Kluczowe liczby: | Alexey Alekseev (dyrektor generalny OAS LLC) |
| Produkty: | Samochody osobowe |
| Gama modeli: | IZH „Zima-1” / „Zima-2” IZH-TE (doświadczony) 1967 IZH-13 „Start” IZH-14 IZH-19 „Start” Seria IZH-2126-T Seria IZH-2126-0 Iż-2126 4x4 IZH-2126 „Oda” IZH-21261 „Bajeczna” |
Historia przedsiębiorstwa.
Kwiecień 1966 roku to początek sławy marka samochodu IZH, ponieważ wtedy podjęto poważną decyzję o produkcji samochodów na przenośnikach fabryki Izhmash. Ogólnie rzecz biorąc, oficjalna data narodzin przedsiębiorstwa to 21 października 1965 r., ponieważ wtedy rozpoczęło się przygotowanie samej produkcji, która w związku z tym dała początek samej firmie.
Najpierw legenda trafiła na linię montażową krajowy przemysł samochodowy- „Moskwicz-408”. Komponenty do produkcji dostarczyła moskiewska fabryka Lenina Komsomola. Jest już 12 grudnia przyszły rok Z linii montażowej zjechał pierwszy model produkcyjny Moskvich-408 z emblematem IZH zdobiącym chłodnicę. Co ciekawe, do końca roku z linii montażowej wyprodukowano około 300 takich samochodów, a przez cały okres fabryka wyprodukowała około 4000 próbek tego modelu, które pierwotnie były produkowane w Iżewsku.
Korporacja Renault, będąca generalnym wykonawcą firmy, coraz bardziej poszerzała zakres dostaw sprzętu, przyciągając zainteresowanie innych firm. Sprzęt zakupiono z Francji, a także od japońskiej firmy Kumatsu. W prace nad projektem zaangażowani byli także specjaliści z innych krajów, m.in. z Niemiec, Włoch i Szwecji.
Przedsiębiorstwo zaczęło działać pełną parą po uruchomieniu warsztatów głównych, gdyż w tym czasie zaangażowanych było około 500 jednostek różnego sprzętu. Linie przenośnikowe ciągnęły się przez dziesiątki kilometrów, a roboty i linie samochodowe pomogły w malowaniu samochodów, co przyniosło pozytywny skutek.
Już w grudniu 1967 roku wypuszczono kolejny model - Moskwicz-412, a 10 lat później z linii montażowej fabryki w Iżewsku zjechał milionowy samochód tej marki. Po pewnym czasie firma poddała państwowym testom dwa nowe modele, były to: znane marki, jak 2125 „Combi”, a także 2715, przeznaczony do transportu towarów.
Furgonetka Moskwicz-434 została wyprodukowana z linii montażowych zakładu w latach 1968-73, a następnie została zastąpiona przez IZH-2715 różne typy ciało Samochody te zyskały duże zaufanie wśród ludności, ponieważ wyróżniały się doskonałą jakością swoich mechanizmów i w ogóle ten model był wówczas jedynym małym samochodem dostawczym.
Projektanci tego przedsiębiorstwa opracowali w 1972 roku progresywny model SUV-a o nazwie IZH-14, ale problem tej produkcji było to, że nigdy nie przeprowadzono pełnego wydania. Sam pomysł został w pełni wdrożony przez producentów VAZ. Biuro projektowe opracowało także modele o małej pojemności IZH-13 i IZH-19, ale ze starego powodu również nie wdrożono ich do produkcji seryjnej.
Na początku lat 80-tych otrzymały samochody produkowane przez IZH nowy wygląd, ponieważ udoskonalono nowe konstrukcje hamulców, silnika, okablowania i oświetlenia.
Cztery lata później nowy progresywny model, próbka produkcyjna IZH-2126, przeszedł wszystkie testy, a już w 1991 roku wypuszczono ukończony model tej próbki, nazwany „Orbita”. Był to model z pięciodrzwiowym nadwoziem, a także silnikiem z klasycznej „szóstki”. Od tego czasu samochody tej produkcji nazywane są po prostu „Oda”.
Aktualny stan rzeczy.
Oczywiście o perspektywach przedsiębiorstwa można było tylko marzyć, gdyż do 2000 roku firma przeżywała poważną stagnację i spadek produkcji. Na początku XXI wieku platforma prawna, a także zarządzanie uległy znaczącym zmianom, po czym firma ponownie zaczęła działać z dawnym tempem.
OJSC „IzhAvto” stało się integralna część grupa „SOK”.
W 2005 roku całkowicie wstrzymano produkcję własnych komponentów do modeli IZH, a rok później zaprzestano produkcji modeli VAZ-2106. Po podpisaniu ważnych umów rozpoczął się montaż samochodów RIOSspectra koreańskiego koncernu KIA Motors. Wkłady inwestycyjne wyniosły około 60 milionów rubli, co miało dobry wpływ na moce produkcyjne samego przedsiębiorstwa.
Rok 2006 stał się rokiem rocznicowym, gdyż firma obchodziła 40. rocznicę wypuszczenia z linii montażowej swojego pierwszego samochodu.
Na tym etapie moce produkcyjne przedsiębiorstwa pozwalają na produkcję około 200 tysięcy samochodów rocznie, a łącznie z taśmy produkcyjnej pod logo marki IZH zjechało ponad 2 miliony 300 tysięcy sztuk.
W 2008 roku rozpoczęły się trudności finansowe, gdyż w związku z koniunkturą na rynku walutowym ceny części do KIA wzrosły aż o 40% (wg oceny specjalistów firmy). Produkcja była kontynuowana, jednak w 2009 roku została zawieszona z powodu ogromnych trudności firmy.
Niestety firmie nie udało się w pełni spłacić zadłużenia i znaleźć środków na restrukturyzację, aby wznowić pracę przenośnika, który stał od maja. Zarząd nie otrzymał wsparcia ze strony Sbierbanku Rosji, dlatego firma zbankrutowała. Dług wyniósł około 7,74 miliarda rubli. Firma została zmuszona do zastawienia pakietu kontrolnego w IzhAvto.
W dniu 29 kwietnia 2009 roku firma zaprzestała działalności i wstrzymano produkcję samochodów. Następnie toczą się dyskusje na temat przyszłości IzhAvto. Po powołaniu nowego zarządu powinno ponownie stać się własnością państwa, jednak wielu analityków zainteresowanych przyszłymi losami przedsiębiorstwa twierdzi, że najprawdopodobniej zostanie ono komuś sprzedane za określoną kwotę. Przenośnik jest zamrożony w oczekiwaniu, produkcja chwilowo wstrzymana, ale dzięki możliwym inwestycjom produkcja powinna zostać uruchomiona w najbliższej przyszłości, ale oczywiście to, jakie produkty wytworzy przedsiębiorstwo, zależy od ich źródła.
