Wymagane stężenie glikolu etylenowego (środka przeciw zamarzaniu) i wody zależy od warunków klimatycznych i warunków eksploatacji pojazdu. Zalecane stężenie mieszaniny glikolu etylenowego i wody w proporcjach 50/50 zapewnia ochronę przed zamarzaniem do -37°C.
Nie wolno stosować płynu chłodzącego zawierającego mniej niż 44% glikolu etylenowego przez cały rok i w każdych warunkach klimatycznych.
Jeśli zawartość procentowa glikolu etylenowego jest niższa niż 44%, części silnika mogą być podatne na erozję kawitacyjną, a części układu chłodzenia mogą zostać uszkodzone przez korozję. Płyn chłodzący zawierający 68% glikolu etylenowego zapewnia maksymalną ochronę przed zamarzaniem do -67,7°C.
Wyższe stężenie podnosi temperaturę zamarzania!!!
Wyższe stężenie może również prowadzić do przegrzania silnika, ponieważ zdolność pochłaniania ciepła przez glikol etylenowy jest niższa niż woda.
Użycie 100% glikolu etylenowego spowoduje osadzanie się dodatków na ściankach elementów układu chłodzenia, ponieważ dodatki hamujące korozję dodawane do glikolu etylenowego wymagają obecności wody do rozpuszczenia.
Osady w układzie chłodzenia silnika działają jak izolator ciepła, powodując wzrost temperatury układu do 149° C. Temperatura ta jest wystarczająca do stopienia tworzyw sztucznych i zmiękczenia lutów. Wysoka temperatura silnika może spowodować jego detonację.
A w dodatku 100% glikol etylenowy zamarza w temperaturze 22°C.
WNIOSEK: Stężenie glikolu etylenowego (czytaj: koncentratu środka przeciw zamarzaniu) w płynie chłodzącym powinno zawsze wynosić od 44% do 68%.
Wymagane stężenie glikolu etylenowego (środka przeciw zamarzaniu) i wody zależy od warunków klimatycznych i warunków eksploatacji pojazdu. Konsekwencje stosowania chłodziw o różnych proporcjach:
Czysta woda– woda ma lepszą zdolność pochłaniania ciepła w porównaniu do mieszaniny wody i glikolu etylenowego. Ale to jedyna zaleta korzystania z czystej wody. Złe właściwości wody obejmują wysoką temperaturę zamarzania i wysokie właściwości korozyjne.
100% glikol etylenowy– dodatki antykorozyjne w glikolu etylenowym wymagają do rozpuszczenia wody. Bez wody dodatki osadzają się w postaci osadów w układzie chłodzenia silnika. Osady w układzie chłodzenia działają jak izolator ciepła, powodując wzrost temperatury układu do 149 stopni Celsjusza.
W każdym przypadku do przygotowania chłodziwa z koncentratu należy używać wyłącznie wody destylowanej.
- #1
dzień dobry. Poziom płynu przeciw zamarzaniu mam na poziomie minimum. Nie wiem co tam jest. Czy można pojeździć aż się rozgrzeje i wtedy go wymienić lub wymienić bez czekania aż się rozgrzeje????
- #2
lub dodaj też kolor czerwony i to wszystko
- #3
Zacznijmy od tego, że funkcja płynu chłodzącego w silnikach wewnętrzne spalanie wykonują specjalne kompozycje, znane wśród kierowców pod nazwą. Od dawna zarzucono stosowanie wody destylowanej w układach chłodzenia, ponieważ woda zamarza ujemne temperatury, powoduje zwiększoną korozję kanałów i powoduje tworzenie się kamienia itp.
Obecnie różne środki przeciw zamarzaniu lub środki przeciw zamarzaniu mogą być dostępne w dwóch wersjach:
- w postaci koncentratu, który należy dodatkowo rozcieńczyć wodą destylowaną w określonych proporcjach;
- produkt gotowy do użycia, który można od razu wlać do układu chłodzenia bez dodatkowych manipulacji;
W każdym razie płyn chłodzący silnik nie tylko chroni silnik przed zamarzaniem i nie zamarza w zimie (w przeciwieństwie do wody), ale także zapobiega rozpoczęciu aktywnych procesów korozyjnych w układzie chłodzenia cieczą silnika spalinowego, utrzymuje kanały w czystości i wydłuża żywotność. poszczególne elementy( , itp.)
Należy wziąć pod uwagę, że środki przeciw zamarzaniu różnią się składem, a także tracą i zmieniają swoje właściwości podczas pracy. Oznacza to, że nie można ich dowolnie mieszać. Ponadto płyn ma ściśle ograniczoną żywotność, to znaczy należy okresowo wymieniać środek przeciw zamarzaniu lub środek przeciw zamarzaniu, a także regularnie monitorować stan płynu chłodzącego.
Przeczytaj w tym artykule
Płyn chłodzący silnik samochodowy: informacje ogólne
Powszechnie wiadomo, że silnik spalinowy jest silnikiem cieplnym, który zamienia energię spalania paliwa na Praca mechaniczna. Naturalnie taka instalacja wymaga chłodzenia, aby zachować wymagane warunki termiczne.
Innymi słowy, dla normalnej pracy wszystkich komponentów i części pod obciążeniem, nagrzewanie silnika musi mieścić się w ściśle określonych granicach. Temperatura pracy silnika nie powinna spaść poniżej zadanego progu ani przekroczyć obliczonej wartości.
Aby rozwiązać problem w samochodach, stosuje się połączenie powietrza i chłodzenie cieczą LÓD. Układ cieczowy obejmuje wymuszony obieg Działający płyn.
Gdy silnik pracuje, nagrzewanie się płynu chłodzącego może dochodzić do 100 stopni Celsjusza i nawet więcej, natomiast po zatrzymaniu silnika, podczas długich okresów bezczynności, płyn schładza się do temperatury zewnętrznej.
Jak widać płynu roboczego jest pod dostatkiem trudne warunki. Jednocześnie stawiane są mu specjalne wymagania. Faktem jest, że właściwości cieczy muszą przede wszystkim zapewniać maksymalną wydajność układu chłodzenia silnika. To bezpośrednio od tego zależy. Płyn chłodzący musi mieć wysoką przewodność cieplną i pojemność cieplną, wysoką temperaturę wrzenia i wystarczającą płynność.
Ponadto po schłodzeniu taka ciecz nie powinna znacznie zwiększać swojej objętości i krystalizować (zamieniać się w lód). Jednocześnie ciecz nie powinna również pienić się podczas pracy, a także nie być agresywna, to znaczy powodować korozję różnych elementów metalowych, wpływać na rury gumowe, uszczelki itp.
Niestety, choć woda destylowana czy oczyszczona jest tania w produkcji i posiada szereg niezbędnych właściwości (posiada dużą zdolność skutecznego chłodzenia, ma dużą pojemność cieplną, jest niepalna itp.), to nadal problematyczne jest jej wykorzystanie w silniku.
Przede wszystkim ma niską temperaturę wrzenia, szybko odparowuje, a różne zanieczyszczenia w jego składzie (sole itp.) powodują aktywne tworzenie się kamienia. Również wtedy, gdy temperatura zewnętrzna spada do zera stopni, tworzy się lód.
W tym przypadku następuje znaczny wzrost objętości zamarzniętej wody, co powoduje pęknięcia kanałów i rur, czyli powstają uszkodzenia, pojawiają się pęknięcia w częściach metalowych itp. Z tego powodu woda nie może być używana przez cały rok w regionach, gdzie okres zimowy odnotowano spadek średnich dobowych temperatur do zera i poniżej.
Jest rzeczą oczywistą, że bardzo trudno jest stale spuszczać wodę z układu chłodzenia przed zaparkowaniem samochodu na ulicy lub w środku nieogrzewany pokój. Aby rozwiązać ten problem, opracowano specjalne płyny chłodzące, które nie zamarzają niskie temperatury.
Tak naprawdę sama nazwa „przeciw zamarzaniu” pochodzi od angielskiego „przeciw zamarzaniu”, czyli niezamarzającego. Związki te szybko wypierały wodę systemy płynne chłodzenie, co znacznie upraszcza obsługę pojazdu.
Jeśli chodzi o TOSOL, rozwój ten jest analogiem zachodniego środka przeciw zamarzaniu, tyle że został opracowany na terytorium byłego ZSRR. Ten rodzaj płynu chłodzącego został pierwotnie stworzony dla samochodów VAZ, podczas gdy znak towarowy nie był zarejestrowany.
Obecnie wielu producentów chłodziw w WNP jest powszechnie stosowanych znane nazwisko TOSOL dla swoich produktów jednak właściwości użytkowe cieczy mogą się różnić ze względu na obecność różnych dodatków i dodatkowych składników.
Cechy środka przeciw zamarzaniu i praktyczne działanie
Należy pamiętać, że w silnikach nowoczesne samochody Najczęściej stosowane płyny niezamarzające są na bazie glikolu. Mówiąc najprościej, ten płyn niezamarzający jest mieszaniną wody i glikolu etylenowego. Istnieją również płyny chłodzące wykorzystujące glikol propylenowy, ale nie zaleca się mieszania płynów chłodzących na bazie glikolu etylenowego z glikolem propylenowym.
W praktyce glikol etylenowy lub glikol monoetylenowy jest żółtawą oleistą cieczą. Ciecz jest bezwonna, ma niską lepkość, ma średnią gęstość i temperaturę wrzenia około 200 stopni Celsjusza. W tym przypadku temperatura krystalizacji (zamarzania) jest nieco niższa niż -12 stopni.
Jeśli glikol etylenowy lub roztwór glikolu etylenowego i wody zostanie podgrzany, nastąpi znaczna ekspansja. Aby zapobiec „pęknięciu” systemu z powodu nadmiernego ciśnienia, dodano go do urządzenia, które ma oznaczenia „min” i „max”. Na ich podstawie ustala się wymagany poziom płyn chłodzący.
Należy również wziąć pod uwagę, że glikol etylenowy i jego roztwory są bardzo agresywne i mogą powodować poważną korozję części wykonanych ze stali, aluminium, żeliwa, miedzi lub mosiądzu. Równolegle występuje zwiększona toksyczność glikolu etylenowego i jego niezwykle negatywny wpływ na organizmy żywe. Innymi słowy, jest to silna i niebezpieczna trucizna!
Jeśli chodzi o glikole propylenowe, mają one podobne właściwości do glikoli etylenowych, ale nie są tak toksyczne. Jednakże glikol propylenowy jest znacznie droższy w produkcji, co powoduje, że jego ostateczny koszt jest znacznie wyższy. Ponadto w niskich temperaturach glikol propylenowy staje się bardziej lepki i jego płynność jest gorsza.
Z powyższych względów konieczne jest stosowanie w płynie chłodniczym całego pakietu aktywnych dodatków, które zapewniają właściwości antykorozyjne, ochronne i czyszczące, zapobiegają pienieniu, stabilizują ciecz, zabarwiają roztwór, nadają charakterystyczny rozpoznawalny zapach, itp. Ponadto dodatki nieco zmniejszają toksyczność.
Wróćmy do stosowania środka przeciw zamarzaniu. Konieczność zmieszania glikolu etylenowego lub glikolu propylenowego z wodą destylowaną jest podyktowana faktem, że temperatura zamarzania takiego roztworu zależy bezpośrednio od proporcji tych dwóch składników.
W prostych słowach, woda zamarza w temperaturze -12, glikol etylenowy, ale mieszanie ich w różnych proporcjach pozwala tworzyć roztwory o progu zamarzania od 0 do -70 stopni i nawet wyższym. Również stosunek glikolu i wody wpływa na temperaturę wrzenia roztworu.
Nie wchodząc w szczegóły, w praktyce najniższą temperaturę zamarzania można osiągnąć, jeśli kompozycja zawiera nieco mniej niż 67% glikolu etylenowego, który rozcieńcza się 33% wodą. W tym przypadku tę samą lub bardzo bliską temperaturę zamarzania można uzyskać przy różnych proporcjach wody i koncentratu.
Jeśli chodzi o praktyczną obsługę, z reguły przy wymianie płynu chłodzącego w wielu regionach często korzystają kierowcy prosty schemat, rozcieńczając koncentrat płynu niezamarzającego wodą w proporcjach 60/40. Należy pamiętać, że jest to ogólna wskazówka, przed przygotowaniem rozwiązania należy zapoznać się z indywidualnymi zaleceniami każdego producenta płynu niezamarzającego na opakowaniu.
Aby sprawdzić stosunek glikolu etylenowego do wody w roztworze, dodatkowo mierzy się gęstość. Najczęściej stosuje się do tego areometr. Na podstawie uzyskanych danych można stwierdzić jaka jest zawartość glikolu etylenowego oraz określić temperaturę krystalizacji.
Mieszanie środka przeciw zamarzaniu i środka przeciw zamarzaniu
Należy zauważyć, że kompatybilność różnych chłodziw zależy od Specyfikacja techniczna ich produkcję. Krótko mówiąc, ciecze mogą być całkowicie niezgodne lub tylko częściowo kompatybilne.
Faktem jest, że każdy producent stosuje różne dodatki, które mogą reagować, przez co mieszanina traci niezbędne właściwości, następuje wytrącanie i cała linia inne niepożądane skutki.
Biorąc pod uwagę fakt, że podczas pracy okresowo konieczne jest podniesienie poziomu płynu chłodzącego w zbiorniku wyrównawczym (woda w składzie z czasem wrze), bardziej właściwe jest dodanie wody destylowanej lub użycie wyłącznie marki i rodzaju używany wcześniej środek przeciw zamarzaniu.
Jeśli wystąpi awaria awaryjna, optymalnie jest albo całkowicie spuścić istniejące pozostałości, przepłukać system i napełnić go całkowicie świeżym płynem chłodzącym, albo dodać środek przeciw zamarzaniu pasujący do koloru i właściwości.
Jeśli chodzi o normy i standardy, z reguły domowe systemy przeciw zamarzaniu muszą spełniać wymagania GOST, ale nie są osobno certyfikowane. Importowane środki przeciw zamarzaniu są standaryzowane zgodnie z SAE i ASTM.
Normy zagraniczne definiują różne właściwości cieczy na bazie glikolu etylenowego lub propylenowego, określając przeznaczenie dostosowane do warunków pracy. Płyny dzielą się na kompozycje samochody osobowe, małe ciężarówki, pojazdy ciężkie, sprzęt specjalny itp. Należy pamiętać, że środki przeciw zamarzaniu zgodne z ASTM typ D 3306 są dopuszczone do stosowania w pojazdach osobowych produkcja krajowa.
Należy również wziąć pod uwagę indywidualne specyfikacje samych producentów samochodów, którzy często przedstawiają szereg własnych wymagań. Na liście różnych recept duże obawy Należy podkreślić, że stosowanie środków niezamarzających, które zawierają wszelkiego rodzaju inhibitory korozji, w tym azotyny, fosforany itp., jest zabronione lub zdecydowanie odradzane.
Jednocześnie określa się również maksymalną zawartość krzemianów, chlorków i innych składników w płynie chłodzącym. Przestrzeganie tych instrukcji pozwala wydłużyć żywotność uszczelek, zapobiec tworzeniu się aktywnego kamienia i zwiększyć poziom ochrony przed korozją.
Kiedy i dlaczego należy wymienić płyn niezamarzający?
Jak już wspomniano, płyn niezamarzający może mieć negatywny wpływ na części układu chłodzenia i sam silnik. Aby zmniejszyć stopień tego efektu, stosuje się różne dodatki. Jednak podczas pracy dodatki te „działają”, to znaczy zmniejsza się zawartość dodatków i ich skuteczność.
Mówiąc najprościej, z biegiem czasu procesy korozji stają się coraz bardziej aktywne, płyn chłodzący zaczyna się bardziej pienić, pogarsza się odprowadzanie ciepła, a reżim temperaturowy podczas pracę silnika spalinowego. Z tego powodu zaleca się wymianę płynu niezamarzającego po 2 latach lub co 50-60 tys. km. przebieg (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej).
Jeśli chodzi o nowoczesne rozwiązania, takie jak środki przeciw zamarzaniu G12 i G12+, żywotność tych płynów została wydłużona do 3-4 lat, ale ich wyższy koszt można uznać za wadę.
Płyn chłodzący silnik należy również wymienić w przypadku, gdy spaliny z cylindrów przedostały się do układu chłodzenia lub w płynie niezamarzającym widoczne są ślady olej silnikowy. Z reguły przyczyną takich usterek jest uszkodzona uszczelka głowicy cylindrów, pęknięcia głowicy cylindrów lub głowicy cylindrów. W każdym razie płyn chłodzący w takich warunkach szybko straci swoje właściwości korzystne cechy.
Następujące znaki wskazują na potrzebę wymiany płynu chłodzącego:
- pojawienie się w zbiorniku wyrównawczym;
- odbarwienie płynu chłodzącego, pojawienie się zapachu spalenizny;
- gdy temperatura zewnętrzna nieznacznie spadnie, w zbiorniku będzie widoczny osad, płyn niezamarzający stanie się galaretowaty itp.
- , wentylator układu chłodzenia ciągle pracuje, silnik jest na skraju przegrzania;
- Środek przeciw zamarzaniu nabrał brązowo-brązowego koloru i stał się mętny. Oznacza to, że ciecz wyczerpała swój okres użytkowania, dodatki nie spełniają swojej funkcji, a wewnątrz układu chłodzenia występuje aktywna korozja elementów i części.
Zwracamy również uwagę, że w sytuacjach awaryjnych często konieczne jest dodanie płynu chłodzącego innego producenta, wody destylowanej wątpliwej jakości lub zwykłej bieżącej wody do płynu niezamarzającego. W takich przypadkach należy udać się do miejsca naprawy, wykonać wszystkie prace, a następnie przepłukać układ chłodzenia i dopiero wtedy całkowicie wymienić płyn niezamarzający.
- Jeśli chodzi o sam proces, wystarczy wymienić płyn chłodzący, gdy silnik jest zimny. Po ostygnięciu silnika należy odkręcić pokrywę. zbiornik wyrównawczy lub korek chłodnicy.
- Następnie należy otworzyć kran chłodnicy nagrzewnicy wewnętrznej (chłodnicy). Jest to konieczne, aby usunąć ewentualne pozostałości cieczy z chłodnicy i rur do niej prowadzących.
- Następnie należy odkręcić korki spustowe w chłodnicy układu chłodzenia samochodu, a także korek w bloku cylindrów.
- Następnie płyn chłodzący jest spuszczany do wcześniej przygotowanego pojemnika, po czym można dokręcić korki.
Należy pamiętać, że podczas pracy z chłodziwem ważne jest, aby zrozumieć, że glikol etylenowy jest silną trucizną i może również przedostać się do organizmu nawet przez skórę. Niewielka dawka glikolu etylenowego przyjęta doustnie wystarczy, aby spowodować ciężkie zatrucie i śmierć!
Glikol etylenowy ma również słodkawy smak i należy go przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci. Zabrania się rozlewania glikolu etylenowego lub glikolu propylenowego, gdyż płyn jest niebezpieczny dla zwierząt. Zabrania się wylewania środka przeciw zamarzaniu do zbiorników wodnych, na ziemię lub do kanalizacji!
- Ostatnim krokiem będzie napełnienie zbiornika wyrównawczego świeżym płynem. Płyn chłodzący należy dodawać powoli i ostrożnie, aby uniknąć tworzenia się zatory powietrzne w systemie.
- Na koniec procedury dokręca się korek zbiornika i/lub chłodnicy i można uruchomić silnik. Po uruchomieniu urządzenie nagrzewa się w temperaturze XX do temperatura robocza(w wielu samochodach przed włączeniem wentylatora).
- Teraz należy zatrzymać silnik i poczekać, aż ostygnie, po czym ponownie otworzyć pokrywę zbiornika i uzupełnić poziom płynu chłodzącego (jeśli spadnie).
Jeśli mówimy o płukaniu układu chłodzenia i chłodnicy podczas planowanych regularnych wymian płynu niezamarzającego tej samej marki/typu, to wystarczy przepłukanie całego układu zwykłą wodą destylowaną. W ostateczności można wcześniej zagotować bieżącą wodę i użyć jej do płukania.
W przypadku przejścia ze środka przeciw zamarzaniu na środek przeciw zamarzaniu, z wody na środek przeciw zamarzaniu, z płynu niezamarzającego jednego koloru na inny rodzaj płynu chłodzącego lub po prostu wymienia się brudny środek przeciw zamarzaniu itp., system należy oczyścić dokładniej. Oznacza to, że konieczne będzie osobne usunięcie ewentualnych lub oczywistych osadów, kamienia, rdzy, produktów rozkładu dodatków ze starego płynu niezamarzającego itp.
Z reguły do czyszczenia używa się specjalnych, gotowych środków do czyszczenia układu chłodzenia silnika. Takie kompozycje są złożone, mają inhibitory korozji i dobrze usuwają kamień i osady. Miłośnicy motoryzacji również do mycia korzystają z różnych samodzielnie przygotowanych roztworów wodno-kwasowych, jednakże nie zaleca się stosowania takich roztworów w nowoczesnych silnikach spalinowych.
Ogólna procedura płukania układu chłodzenia jest następująca:
- Po spuszczeniu płynu chłodzącego z układu dodaje się płyn płuczący. Następnie uruchamiany jest silnik, po czym urządzenie pracuje przez określony czas (zwykle 20-40 minut).
- Następnie popłuczyny są spuszczane, oceniając stopień zanieczyszczenia spuszczanej cieczy. Procedurę powtarza się do momentu, aż wypływająca popłuczyna będzie klarowna.
- Po zakończeniu do układu wlewa się wodę destylowaną, silnik ponownie podgrzewa się do temperatur roboczych, a następnie wodę spuszcza się. Jest to konieczne, aby usunąć pozostałości po płukaniu. Można wtedy dodać świeży płyn niezamarzający bez ryzyka utraty jego właściwości w wyniku kontaktu z pozostałościami po płukaniu.
- Zwracamy również uwagę, że choć możliwe jest wypłukanie pozostałości środka czyszczącego w układzie chłodzenia za jednym razem, doświadczeni kierowcy zalecają przepłukanie układu przynajmniej dwukrotnie wodą destylowaną.
Podczas pracy poziom płynu niezamarzającego w zbiorniku wyrównawczym spada nawet wtedy, gdy system jest szczelny. Faktem jest, że woda paruje. Do zbiornika należy dodać wodę destylowaną (w skrajnych przypadkach zwykłą wodę, dobrze przegotowaną przez co najmniej 30-40 minut).
W przypadku wycieku płynu niezamarzającego nie jest już możliwe zrekompensowanie strat samą wodą. Innymi słowy, należy dodać płyn chłodzący, biorąc pod uwagę fakt, że wiele płynów chłodzących nie miesza się ze sobą.
Optymalnie jest mieć w zapasie koncentrat i wodę destylowaną do uzupełnienia, mieszając płyny w proporcji określonej przez producenta. Jeśli chodzi o gotowe środki przeciw zamarzaniu, staraj się unikać kupowania takich środków na targach samochodowych lub od osób, które sprzedają podobne produkty na autostradach.
Często zdarzały się przypadki, gdy zamiast płynu chłodzącego sprzedawano zabarwioną bieżącą wodę, zużyty płyn niezamarzający itp. Z tego powodu właściwą decyzją byłby zakup płynu chłodzącego w wyspecjalizowanych sklepach motoryzacyjnych.
Zwracamy również uwagę, że w układzie chłodzenia silnika zabrania się stosowania czystego koncentratu nierozcieńczonego wodą. Jak już wspomniano, glikol etylenowy z pakietem dodatków zamarza w ujemnych temperaturach około -12 stopni.
Okazuje się, że koncentrat po prostu zamarznie w systemie, gdyż bez rozcieńczenia wodą nie można go uznać za produkt gotowy do użycia. Jeśli chodzi o proporcje, musisz przestudiować etykietę na opakowaniu koncentratu. Zwykle sami producenci osobno wskazują, co wlać do chłodnicy lub zbiornika w różnych samochodach, ile koncentratu i wody potrzeba, a także jak je wymieszać, aby uzyskać pożądaną temperaturę zamarzania płynu chłodzącego.
Jednocześnie zauważamy, że w WNP coraz częstsze są przypadki podrabiania środków przeciw zamarzaniu znanych marek. Z tego powodu należy dokładnie sprawdzić pojemnik. Pojemnik musi być wysokiej jakości, wszystkie naklejki i etykiety muszą mieć wyraźną czcionkę i być równomiernie umieszczone na pojemniku.
Na kanistrze musi być podany numer partii, producent oraz zalecenia dotyczące prawidłowego rozcieńczenia płynu niezamarzającego (w przypadku koncentratu) lub użycia gotowego produktu. Wskazana jest również temperatura wrzenia, temperatura zamarzania, data produkcji, data ważności i inne ważne informacje.
Na szczególną uwagę zasługuje również korek. Zazwyczaj producenci stosują zakrętki z jednorazową uszczelką. Dodatkowo, dla lepszej ochrony przed podróbkami, może być umieszczona naklejka z hologramem itp.
Konieczne jest zapewnienie integralności uszczelki, pierścień zębaty powinien ściśle przylegać do szyjki i nie obracać się. Sama pokrywka nie powinna być przyklejana do szyi. Kanister musi być także szczelnie zamknięty, przy odwróceniu lub naciśnięciu spod pokrywy nie może wyciekać ciecz ani powietrze.
Na koniec zauważamy, że wielu producentów stosuje pojemniki wykonane z przezroczystego lub półprzezroczystego plastiku, co pozwala ocenić kolor i stan cieczy w kanistrze. Podczas potrząsania kanistra z płynem chłodzącym powinna wytworzyć się piana, która osiada po kilku sekundach w kanistrze z gotowym płynem, a także po 4-5 sekundach. w przypadku nierozcieńczonego koncentratu.
Jeśli po kontroli okaże się, że płyn jest mętny, silnie się pieni, na dnie widoczny jest osad lub ogólny kolor płynu niezamarzającego jest podejrzany, lepiej powstrzymać się od takiego zakupu.
D-Service to doświadczony usługodawca w zakresie serwisowania systemów klimatyzacji i ogrzewania. Kontaktując się z nami otrzymasz kompleksową obsługę na korzystnych warunkach.
Produkujemy jednorazowe i ciągłe dostawy glikolu etylenowego w wygodnych opakowaniach, a chemię pakujemy w wygodne pojemniki. Roztwór znajduje zastosowanie przy produkcji chłodziw i chłodziw. Po zmieszaniu produktu z wodą otrzymuje się roztwory zamarzające w temperaturach znacznie poniżej 0°C. Powstała substancja, nawet po zamrożeniu, nie przechodzi w stan stały, ale staje się luźną pastą. Glikol etylenowy w połączeniu z wodą rozszerza się znacznie mniej niż zwykły lód. Dlatego jego zastosowanie zapobiega uszkodzeniom grzejników i rur.
Oferujemy następujące rodzaje chłodziw na bazie glikolu etylenowego:
GLIKOL ETYLENOWY 36 WODNY ROZTWÓR – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
ETHYLENE GLYCOL 40 AQUEOUS SOLUTION – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
ETHYLENE GLYCOL 45 AQUEOUS SOLUTION – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
ETHYLENE GLYCOL 50 AQUEOUS SOLUTION – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
GLIKOL ETYLENOWY 54 WODNY ROZTWÓR – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
GLIKOL ETYLENOWY 65 WODNY ROZTWÓR – płyn chłodzący i niezamarzający z dodatkami antykorozyjnymi
Firma D-Service dostarcza roztwór glikolu etylenowego niezbędny do produkcji chłodziw stosowanych w różnorodnych układach i mechanizmach inżynierskich. Służą do przenoszenia i odprowadzania ciepła. Ponadto płyn niezamarzający dostarczany jest przedsiębiorstwom zajmującym się produkcją różnorodnych włókien syntetycznych, rozpuszczalników, poliuretanów, żywic, materiałów wybuchowych i substancji zapachowych. Długoletnia współpraca z wiodącymi firmami z branży chemicznej pozwala na zamówienie wymaganej ilości roztworu glikolu etylenowego przy najniższych kosztach. Dlatego kontaktując się z nami, masz możliwość zakupu płynu chłodzącego na korzystne ceny. Wysoka jakość Płyn przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego potwierdzają certyfikaty i dołączona dokumentacja.
Roztwór zaklasyfikowano jako toksyczny i niebezpieczny dla zdrowia człowieka i nie należy go długo wdychać ani połykać. Roztwór glikolu etylenowego dostarczamy w pojemnikach przeznaczonych do takiego transportu, a dostawa odbywa się przy użyciu specjalnych Pojazd. Klienci nie muszą się martwić o organizację transportu, wszystkim zajmuje się D-Service.
Po zakupie tej substancji będą Państwo mogli w przyszłości skontaktować się z nami w sprawie utylizacji roztworu glikolu etylenowego. Aby wykonać taką pracę, organizacja musi posiadać niezbędne pozwolenia i wyposażenie techniczne; Posiadamy wszystko co potrzebne do przeprowadzenia procedur recyklingu (doświadczenie, sprzęt, licencje).
Płyn niezamarzający na bazie glikolu etylenowego od doświadczonego dostawcy
Dlaczego tego typu rozwiązania są stosowane w systemach inżynierskich?
- Zakup glikolu etylenowego prowadzi do obniżenia kosztów energii, ponieważ koszty eksploatacji urządzeń inżynieryjnych w różnych obiektach są znacznie obniżone.
spotkania. - Firma może wyłączyć układy chłodzenia na zimę bez konieczności ich opróżniania
płyn chłodzący. - Zakup glikolu etylenowego jest korzystny dla właścicieli domów wiejskich, którzy okazjonalnie korzystają z systemu grzewczego.
Jeśli chcesz zamówić rozwiązanie dla potrzeby produkcyjne lub do użytku osobistego, skontaktuj się z kompetentnymi specjalistami naszej firmy. Dostawa roztworu glikolu etylenowego realizowana jest w możliwie najkrótszym czasie, kierownik zaleci wymaganą ilość środka chemicznego dla konkretnych warunków pracy.
Zamawiając płyn niezamarzający, otrzymasz produkt wysokiej jakości w możliwie najkrótszym czasie. Zaufaj współpracy z doświadczonymi specjalistami, skontaktuj się z menadżerem i już teraz dokonaj zakupu glikolu etylenowego.
| Nazwa | Jednostka. | do 500kg | od 500 do 1 tys | od 1 tys. do 2 tys | od 2 tys. do 3 tys | od 3 tys. do 4 tys | od 4 tys. do 5 tys |
| kg. | 55 | 48 | 46 | 44 | 43 | 42 | |
| komputer. | 68,5 | 61,5 | 59,5 | 57,5 | 56,5 | 55,5 | |
| komputer. | 59 | 52 | 50 | 48 | 47 | 46 | |
| komputer. | 60 | 58 | 56 | 55 | 54 | ||
| kg. | 59 | 52 | 50 | 48 | 47 | 46 | |
| komputer. | 72,5 | 65,5 | 63,5 | 61,5 | 60,5 | 59,5 | |
| komputer. | 63 | 56 | 54 | 52 | 51 | 50 | |
| komputer. | 64 | 62 | 60 | 59 | 58 | ||
| kg. | 63 | 56 | 54 | 52 | 51 | 50 | |
| komputer. | 76,5 | 69,5 | 67,5 | 65,5 | 64,5 | 63,5 | |
| komputer. | 67 | 60 | 58 | 56 | 55 | 54 | |
| komputer. | 68 | 66 | 64 | 63 | 62 | ||
| kg. | 67 | 60 | 58 | 56 | 55 | 54 | |
| komputer. | 80,5 | 73,5 | 71,5 | 69,5 | 68,5 | 67,5 | |
| komputer. | 71 | 64 | 62 | 60 | 59 | 58 | |
| komputer. | 72 | 70 | 68 | 67 | 66 | ||
| kg. | 71 | 64 | 62 | 60 | 59 | 58 | |
| komputer. | 84,5 | 77,5 | 75,5 | 73,5 | 72,5 | 71,5 | |
| komputer. | 75 | 68 | 66 | 64 | 63 | 62 | |
| komputer. | 76 | 74 | 72 | 71 | 70 | ||
| kg. | 83 | 76 | 74 | 72 | 71 | 70 | |
| komputer. | 96,5 | 89,5 | 87,5 | 85,5 | 84,5 | 83,5 | |
| komputer. | 87 | 80 | 78 | 76 | 75 | 74 | |
| komputer. | 88 | 86 | 84 | 83 | 82 | ||
| kg | 107 | 100 | 98 | 96 | 95 | 94 | |
| komputer | 120,5 | 113,5 | 111,5 | 109,5 | 108,5 | 107,5 | |
| komputer | 111 | 104 | 102 | 100 | 99 | 98 | |
| komputer | 112 | 110 | 108 | 107 | 106 |
| Nazwa | Jednostka. | od 5 tys. do 6 tys | od 6 tys. do 7 tys | od 7 tys. do 8 tys | od 8 tys. do 9 tys | od 9 tys. do 10 tys |
| 35% (-20 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 41 | 40 | 39 | 38 | 36 |
| 35%(-20 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 54,5 | 53,5 | 52,5 | 51,5 | 49,5 |
| 35%(-20 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 45 | 44 | 43 | 42 | 40 |
| 35%(-20 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 53 | 52 | 51 | 50 | 48 |
| 40% (-25 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 45 | 44 | 43 | 42 | 40 |
| 40%(-25 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 58,5 | 57,5 | 56,5 | 55,5 | 53,5 |
| 40%(-25 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 49 | 48 | 47 | 46 | 44 |
| 40%(-25 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 57 | 56 | 55 | 54 | 52 |
| 45% (-30 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 49 | 48 | 47 | 46 | 44 |
| 45%(-30 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 62,5 | 61,5 | 60,5 | 59,5 | 57,5 |
| 45%(-30 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 53 | 52 | 51 | 50 | 48 |
| 45%(-30 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 61 | 60 | 59 | 58 | 56 |
| 50% (-35 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 53 | 52 | 51 | 50 | 48 |
| 50%(-35 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 66,5 | 65,5 | 64,5 | 63,5 | 61,5 |
| 50%(-35 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 57 | 56 | 55 | 54 | 52 |
| 50%(-35 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 65 | 64 | 63 | 62 | 60 |
| 55% (-40 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 57 | 56 | 55 | 54 | 52 |
| 55%(-40 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 70,5 | 69,5 | 68,5 | 67,5 | 65,5 |
| 55%(-40 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 61 | 60 | 59 | 58 | 56 |
| 55%(-40 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 69 | 68 | 67 | 66 | 64 |
| 70% (-65 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie | kg. | 69 | 68 | 67 | 66 | 64 |
| 70%(-65 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (20 kg) | komputer. | 82,5 | 81,5 | 80,5 | 79,5 | 77,5 |
| 70%(-65 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (235 kg) | komputer. | 73 | 72 | 71 | 70 | 59,95 |
| 70%(-65 C) roztwór glikolu etylenowego w wodzie (1050 kg) | komputer. | 81 | 80 | 79 | 78 | 61,3 |
| Koncentrat glikolu etylenowego 99,8% | kg | 93 | 92 | 91 | 90 | 88 |
| Koncentrat glikolu etylenowego 99,8% (20 kg) | komputer | 106,5 | 105,5 | 104,5 | 103,5 | 101,5 |
| Koncentrat glikolu etylenowego 99,8% (235 kg) | komputer | 97 | 96 | 95 | 94 | 92 |
| Koncentrat glikolu etylenowego 99,8% (1050 kg) | komputer | 105 | 104 | 103 | 102 | 100 |
Aby poprawić właściwości termofizyczne wodnego roztworu glikolu etylenowego (płyn chłodzący, płyn niezamarzający, płyn niezamarzający), zastosowany pakiet dodatków zawiera kilkanaście substancji mających na celu zmniejszenie właściwości korozyjnych i utleniających roztworu, jego pienienie, zapobieganie tworzeniu się kamienia i usunąć istniejący kamień, a także ustabilizować właściwości termofizyczne płynu chłodzącego (Właściwości jakościowe roztworów glikolu etylenowego muszą spełniać wymagania GOST 28084-89 „Środki przeciw zamarzaniu” i specyfikacje opracowane na jego podstawie). Większość skoncentrowanych płynów chłodzących to roztwory składające się z 60%-65% glikolu etylenowego, 30%-35% wody i 3%-4% aktywnych dodatków.
Taki procenty glikol etylenowy, woda i inhibitory pozwalają uzyskać najlepsze właściwości termofizyczne roztworu wodnego jako efektywnego chłodziwa o maksymalnej ujemnej temperaturze krystalizacji wynoszącej -70°C.
Wodne roztwory glikolu etylenowego o niższej temperaturze zamarzania produkowane są przy niższym stężeniu glikolu etylenowego, a udział masowy dodatków (inhibitorów) pozostaje praktycznie niezmieniony. Zależność temperatury zamarzania od stężenia glikolu etylenowego podano poniżej w tabeli nr 1.
Dla różnych klimatycznych trybów pracy i warunków pracy systemów grzewczych, seria wysokiej jakości o wymaganej temperaturze krystalizacji i stabilnych właściwościach termofizycznych:
Wodny roztwór glikolu etylenowego jest płynem chłodzącym i przeciw zamarzaniu w instalacjach grzewczych i chłodniczych (pakiet dodatków antykorozyjnych, przeciwpieniących, przeciwkamiennych i stabilizujących)
| Opakowanie, waga w kg | Stężenie,% | Temperatura początku krystalizacji (zamarzania), t°C | Sprzedaż / Cena w rub./kg z VAT, przy zamówieniu od 1 tony | Sprzedaż / Cena w rub./kg z VAT, przy zamówieniu powyżej 2 ton |
| Kanister 20 kg, może 50 kg | 65% | minus -65°C | 80,00 rub./kg | |
|
|
||||
| Beczka 225 kg | 30% | minus -15°C | 49,00 RUR/kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 225 kg | 36% | minus -20°C | 55,00 rub./kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 225 kg | 40% | minus -25°C | 57,00 RUR/kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 225 kg | 45% | minus -30°C | 60,00 rub./kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 230kg | 50% | minus -35°C | 68,00 RUR/kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 230kg | 54% | minus -40°C | 73,00 RUR/kg | w zależności od wielkości partii |
| Beczka 230kg | 65% | minus -65°C | 77,00 RUB/kg | w zależności od wielkości partii |
Właściwości, charakterystyka i cechy zastosowania
W autonomicznych systemach grzewczych i klimatyzacji przemysłowej jak płyn chłodzący Powszechnie stosuje się wodny roztwór glikolu etylenowego z dodatkami do różnych celów. Gęstość czystego glikolu etylenowego wynosi 1,112 g/cm3 w temperaturze 20°C, temperatura zamarzania wynosi -13°C. Roztwory wodne o stężeniu glikolu etylenowego od 30% do 70% mają niższą temperaturę krzepnięcia. Maksymalna temperatura zamarzania poniżej zera wynosząca –70°C jest osiągana przy stężeniu glikolu etylenowego wynoszącym 70%. Podczas zamrażania roztwór glikolu etylenowego przechodzi w stan amorficzny, tworząc lepką masę o wzroście objętości w nieco większym zakresie niż przyrost objętości wody podczas zamarzania.
Produkowane są także roztwory stężone o zawartości glikolu etylenowego 95%, które przed wlaniem do instalacji rozcieńcza się wodą. Zaleca się dobór procentowej zawartości glikolu etylenowego w oparciu o minimalną temperaturę, w której płyn chłodzący będzie eksploatowany. Gotowe skoncentrowane płyny chłodzące o wymaganej temperaturze zamarzania rozcieńcza się wodą przed napełnieniem układu. Do rozcieńczania zaleca się stosować wodę destylowaną, jeżeli nie jest dostępna, wodę wodociągową o twardości do 6 jednostek. Należy jednak pamiętać, że stosowanie nieoczyszczonej wody jest niepożądane ze względu na możliwą niezgodność z pakietem dodatków.
Rozcieńczenie stężonego glikolu etylenowego o ponad 50% prowadzi do zauważalnego pogorszenia właściwości konsumenckich płynu chłodzącego.
Otrzymanie wysokiej jakości wodnego roztworu glikolu etylenowego o wymaganej temperaturze krystalizacji i stabilnych właściwościach termofizycznych jest możliwe tylko w warunkach produkcyjnych. Instrukcje obsługi urządzeń większości systemów grzewczych i klimatyzacji przemysłowej stawiają wysokie wymagania co do właściwości termofizycznych roztworów, dlatego zaleca się stosowanie wyłącznie gotowych roztworów wodnych, przeznaczonych dla odpowiedniej temperatury krystalizacji (zamarzania). Dlatego firma CHIMTERMO produkuje całą serię wysokiej jakościwodne roztwory glikolu etylenowego.
Konsument musi wziąć pod uwagę, że ze względu na szereg znaczących różnic we właściwościach termofizycznych wody i płynów chłodzących na bazie glikolu etylenowego, podczas stosowania tego ostatniego pojawia się szereg cech technicznych wymagających szczególnej uwagi.
Lepkość roztworu glikolu etylenowego jest 1,5–2,5 razy większa niż woda, w związku z czym opór hydrodynamiczny na ruch cieczy (roztworu wodnego) w rurach będzie wyższy, co będzie wymagało mocniejszej pompy obiegowej (około 8% wydajności i 50% ciśnienia).
Wodny roztwór glikolu etylenowego ma większy współczynnik rozszerzalności cieplnej niż woda, dlatego konieczne jest zastosowanie zbiornika wyrównawczego o dużej pojemności.
Płyn chłodzący na bazie destylowanego roztworu wodnego glikol etylenowy toksyczny i trujący dla organizmu ludzkiego (należy do trzeciej klasy zagrożenia substancji umiarkowanie niebezpiecznych) i zalecany jest do stosowania wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych systemy grzewcze(z zamkniętym zbiornikiem wyrównawczym).
Pojemność cieplna roztworu glikolu etylenowego jest o około 15% mniejsza niż wody, co pogarsza warunki wymiany ciepła i wymaga montażu mocniejszych grzejników.
Niepożądane jest doprowadzanie wodnego roztworu glikolu etylenowego do wrzenia, ponieważ prowadzi to do nieodwracalnej zmiany składu chemicznego i właściwości wodnego roztworu.
Tabela nr 1. Zależność od temperatury zamarzania wodny roztwór glikolu etylenowego na jego stężenie
| Temperatura zamarzania, °C | Stężenie glikolu etylenowego,% | Temperatura zamarzania, °C | |
| 5% | -2°С | 54% | -40°С |
| 11% | -4°C | 60% | -50°С |
| 15% | -6°C | 65% | -65°С |
| 21% | -9°С | 70% | -70°С |
| 25% | -11°C | 75% | -55°С |
| 30% | -15°С | 80% | -48°С |
| 36% | -20°С | 85% | -40°С |
| 40% | -25°С | 90% | -30°С |
| 45% | -30°С | 95% | -20°С |
| 50% | -35°С | 98% | -14°С |
Płyn chłodzący odgrywa ważną rolę w eksploatacji samochodu. Do czego jest przeznaczony, z czego się składa, jak często należy go wymieniać i jaki płyn wybrać do konkretnego modelu – na te i inne pytania najczęściej zadawane przez naszych czytelników odpowiemy dziś w naszym artykule.
Do czego służy płyn chłodzący?
Główną funkcją płynu chłodzącego jest zmniejszenie obciążenia termicznego podzespołów i części silnika spalinowego zamontowanego w samochodzie. Krąży w obiegu zamkniętym, stykając się ze ściankami cylindrów silnika (w którym temperatura spalanego paliwa sięga kilku tysięcy stopni Celsjusza) poprzez tzw. „płaszcz chłodzący”. elektrownia(specjalna wnęka), nagrzewa się i usuwa nadmiar ciepła z bloku cylindrów.
W układzie chłodzenia silnika płyn roboczy przepływa przez dwa obwody - mały i duży, okresowo nagrzewając się (na powierzchniach roboczych silnika) i schładzając (w chłodnicy). Pompa odśrodkowa odpowiada za cyrkulację płynu chłodzącego w układzie i jego przekierowanie duży kontur za małe (po nagrzaniu silnika) w zależności od temperatury pracy silnika – .
Zbiornik wyrównawczy odgrywa ważną rolę w układzie chłodzenia silnika: zawiera zapas „chłodziwa”, poprzez zawór jest regulowany nadciśnienie płyn chłodzący, który umożliwia pracę silnika w wyższych temperaturach, zapobiegając jego wrzeniu.
Z czego składa się płyn chłodzący?
Do chłodzenia silnika stosuje się dwa rodzaje płynów: wodę destylowaną i płyn niezamarzający. Woda jest najtańszą, nietoksyczną, o najwyższym cieple właściwym (zdolność pochłaniania ciepła na jednostkę masy) i najlepszą cieczą chłodzącą. Środki przeciw zamarzaniu to substancje złożone chemicznie, posiadające wysoką temperaturę wrzenia i niepodatne na zamarzanie w krytycznie niskich temperaturach (od -40°C do -70°C).
Woda destylowana, płyn niezamarzający, płyn niezamarzający
W układzie chłodzenia silnika nowoczesne samochody wody nie używa się, bo jest niepraktyczna: zamarza już w temperaturze 0°C, zwiększając swoją objętość do 10% i zamieniając się w kryształki lodu. W związku z tym ta „chłodnica” nie będzie już w stanie pełnić swojej głównej funkcji, czyli odprowadzania ciepła z silnika zimą, ponadto kryształki lodu powstające w układzie chłodzenia silnika mogą uszkodzić podzespoły i części jednostki napędowej, prowadząc do tzw. „odszranianie” » silnika – czyli zniszczenie bloków cylindrów i głowic cylindrów. Właśnie dlatego dzisiejsi producenci samochodów preferują środki przeciw zamarzaniu wolne od nieodłącznych wad wody.
Środek przeciw zamarzaniu zawiera dwa główne elementy - wodę i alkohole wielowodorotlenowe, które mają dużą zdolność rozszerzania się po podgrzaniu, z których jeden jest cechy charakterystyczne płyn chłodzący. Oprócz wody i alkoholi wielowodorotlenowych środek przeciw zamarzaniu zawiera różne dodatki poprawiające Charakterystyka wydajności płyn chłodzący: zapobiega tworzeniu się rdzy na powierzchniach metalowych, pieni się po dotarciu wysokie temperatury, zniszczenie powierzchni części gumowych, tworzenie się kondensatu pary i inne. Kolejnym elementem płynu niezamarzającego jest barwnik, który pełni rolę markera – jeśli płyn zmieni kolor w trakcie pracy, to czas go wymienić.
W zależności od składu alkoholi wszystkie środki przeciw zamarzaniu dzielą się na dwa typy: glikol etylenowy i glikol propylenowy.
Płyny chłodzące na bazie glikolu etylenowego zawierają glikol etylenowy, alkohol wielowodorotlenowy o słodkim zapachu, żółty kolor, którego gęstość w +20°C wynosi 1,112-1,113 g/cm3, temperatura wrzenia - 197°C, a temperatura krzepnięcia -11,5°C. W zależności od warunków pracy, do jakich przeznaczona jest „chłodnica” na bazie glikolu etylenowego, rozcieńcza się ją wodą w proporcjach: 1:1, 1:2 lub 2:3. Im wyższa zawartość glikolu etylenowego w takiej mieszaninie, tym większa jest jej odporność na zamarzanie i gotowanie.
Środki przeciw zamarzaniu na bazie glikolu propylenowego zawierają glikol propylenowy, alkohol wielowodorotlenowy, o bardzo podobnym działaniu właściwości chemiczne z glikolem etylenowym, ale z mniejszą toksycznością i większym stopniem lepkość kinematyczna. Jego ostatnią właściwość można przypisać wadom, ponieważ pod wpływem jednostka mocy Przy niskich temperaturach zewnętrznych prędkość cyrkulacji takiego „chłodziwa” przez układ chłodzenia silnika spada, a ciecz gorzej spełnia swoje funkcje.
Środki przeciw zamarzaniu różnią się także składem chemicznym dodatków - dzielą się na cztery typy: tradycyjne, karboksylanowe, hybrydowe i lobridowe.
Tradycyjne dodatki, stosowane głównie w samochodach produkowanych w Europie, Ameryce Północnej i szeregu krajów azjatyckich (Japonia, Korea Południowa) przed 2000 rokiem, zawierają inhibitory korozji z pierwiastków nieorganicznych - fosforanów, azotanów, boranów i tak dalej. Zaprzestano ich stosowania do chłodzenia silników z kilku powodów: stosunkowo krótkiej żywotności (do 2 lat), niskiej temperatury wrzenia (do 105°C). Podczas pracy tradycyjne dodatki rozkładając się, pokryły powierzchnie robocze warstwą zawartych w nich substancji, co doprowadziło do pogorszenia chłodzenia podzespołów i części elektrowni, zniszczenia elementów pompy odśrodkowej i zatkania przewodu układu chłodzenia maszyny.
Zastosowanie: tradycyjny płyn niezamarzający (Tosol) jest dziś stosowany w samochodach produkcji krajowej (VAZ, UAZ, GAZ).
Dodatki karboksylanowe zawierające kwasy organiczne (karboksylany) najskuteczniej spowalniają korozję. Są w stanie namierzyć potencjalne obszary korozji i kawitacji (tworzenie się kondensatu pary), zakrywając obszary problemowe warstwa ochronna nie więcej niż 1 mikron, co pozwala na efektywniejsze chłodzenie silnika. Żywotność takich dodatków wynosi od pięciu lat lub więcej, w zależności od warunków pracy.
Zastosowanie: karboksylanowe środki przeciw zamarzaniu stosowane są w samochodach Marki Fiata, Ford, KIA, Hyundai, Renault i inne.
Dodatki hybrydowe zawierają substancje nieorganiczne (krzemiany, azotyny czy fosforany) i organiczne (karboksylany). Skumulowany wpływ tych mieszanin na źródła korozji i kondensat pary wodnej jest większy niż w przypadku tradycyjnych dodatków, ale ze względu na obecność nieograniczających dodatków mają te same, choć mniej wyraźne, wady, co „czysty” krzemian, fosforan i inhibitory azotynów. Żywotność dodatków hybrydowych wynosi od trzech do pięciu lat.
Zastosowanie: Hybrydowe płyny niezamarzające stosowane są w samochodach marki Chryslera, Mercedes-Benz, BMW.
Najwięcej jest dodatków Lobride nowy rodzajśrodki tłumiące korozję i kondensat pary, które można sklasyfikować jako podtypy hybrydowe. Ich cechą szczególną jest rozkład substancji organicznych (90% karboksylanów) i nieorganicznych (10% krzemianów) w mieszaninie, co prowadzi do poprawy właściwości techniczne takie środki przeciw zamarzaniu w porównaniu do hybrydowych.
Zastosowanie: stosowany w samochodach marek Peugeot, Citroen, Volkswagen, Skoda, Seat.
Etykieta środka przeciw zamarzaniu Volkswagena
Koncern Volkswagen opracował własne oznaczenie homologacji płynu chłodzącego dla środków przeciw zamarzaniu karboksylanowych, hybrydowych i lobridowych, które jest dziś stosowane przez wielu producentów środków przeciw zamarzaniu. I tak, karboksylanowe środki przeciw zamarzaniu oznaczono G12 i G12+ (odpowiadające specyfikacji VW TL 774-D/VW TL 774-F), hybrydowe – G11 (odpowiadające specyfikacji VW TL 774-C), lobridowe – G12++, G13 (odpowiadające specyfikacja VW TL 774 G).
Cechą tych specyfikacji jest zakaz stosowania boranów, azotynów, amin, fosforanów i krzemianów w płynach chłodzących (z wyjątkiem G 11 i G 12++, gdzie zawartość tej substancji jest dozwolona w granicach do 680 mg /l i do 500 mg/l). Volkswagen dopuścił stosowanie płynu niezamarzającego G11 w swoich samochodach wyprodukowanych przed 1996 rokiem, G 12 i G12+ w modelach wyprodukowanych od 1997 do 2008 roku. Płyny niezamarzające G12++ i G 13 stosowane są dziś w układach chłodzenia silników samochodowych produkowanych przez koncern od 2008 roku.
Volkswagen starannie dba o to, aby producenci płynów niezamarzających przestrzegali swoich tolerancji, etykietując swoje produkty zgodnie ze specyfikacją G. Jeżeli płyn chłodzący oznaczony np. G12+ zawiera przynajmniej jedną z substancji zabronionych, to taki płyn niezamarzający nie spełnia norm Volkswagena i można uznać za podróbkę, ponieważ taki „środek przeciw zamarzaniu” nie spełni wszystkich funkcji i może „zestarzeć się” przedwcześnie i spowodować uszkodzenie silnika.
Jaka jest różnica między środkiem przeciw zamarzaniu a środkiem przeciw zamarzaniu?
Nie może być tu żadnej różnicy, ponieważ „Tosol” znany rosyjskim entuzjastom samochodów to ten sam płyn niezamarzający, który należy do tradycyjnych płynów chłodzących. Zawiera glikol etylenowy, wodę i dodatki nieorganiczne. Są na przykład „Tosol 40” i „Tosol 65”, pierwszy jest niebieski, drugi czerwony. „Tosol 40” przeznaczony jest do pracy w temperaturze nie niższej niż -40°C, a „Tosol 65” przeznaczony jest do pracy z niezamarzającym czynnikiem chłodniczym w temperaturze nie niższej niż -65°C.
Czy można mieszać chłodziwa o różnych składach?
Podobnie jak w przypadku i, nie zaleca się mieszania chłodziw różnych typów i klas ze względu na różnice w ich składzie chemicznym. Zatem podczas mieszania karboksylanów i tradycyjnych dodatków może dojść do wytrącenia się ich substancji chemicznych, co doprowadzi do zatkania układu chłodzenia. Nawet jeśli tak się nie stanie, dodatki o różnym składzie chemicznym mogą zareagować, w wyniku czego ich korzystne właściwości zostaną znacznie osłabione.
Rada: jeśli nie jest możliwe natychmiastowe uzupełnienie płynu chłodzącego, lepiej dodać wodę destylowaną do zbiornika wyrównawczego układu chłodzenia.
Jaki jest termin wymiany płynu chłodzącego?
Wymiana płynu roboczego w układzie chłodzenia odbywa się w trzech przypadkach: planowym, przedterminowym i awaryjnym.
Planowana jest wymiana płynu chłodzącego w zależności od rozrządu, zainstalowany przez producenta samochód. Informacje te można znaleźć w instrukcjach obsługi poszczególnych modeli. Powtórzmy: płyny niezamarzające z dodatkami tradycyjnymi wymienia się co dwa lata, płyny z dodatkami karboksylanowymi – po pięciu do siedmiu latach, płyny z dodatkami hybrydowymi – po trzech do pięciu latach, płyny niezamarzające z dodatkami lobridowymi – po pięciu do sześciu latach.
Po tych okresach zmieniają się właściwości użytkowe chłodziw: tracą one odporność na korozję, zaczynają wrzeć w stosunkowo niskich temperaturach i są mniej zdolne do usuwania ciepła z komponentów i części elektrowni.
Konieczna jest wymiana płynu chłodzącego przed terminem, jeśli wystąpiła awaria konstrukcyjna silnika, na przykład spaliny z nieszczelnej uszczelki bloku cylindrów zaczęły przedostawać się do płynu niezamarzającego lub jeśli w układzie chłodzenia doszło do rozhermetyzowania i dostało się do niego powietrze. Interakcja płynu chłodzącego ze spalinami lub powietrzem powoduje, że ciecz przedwcześnie traci swoje podstawowe właściwości użytkowe. Możesz zrozumieć, że układ chłodzenia działa nieprawidłowo, jeśli zauważysz, że wentylator chłodnicy zaczyna się częściej włączać, na ściankach zbiornika wyrównawczego pojawił się galaretowaty osad lub w zbiorniku pojawił się osad (często spotykany w temperaturze powietrza -15°C).
Sytuacje awaryjne, podczas których kierowca musiał uzupełnić wodę do układu chłodzenia, obejmują pęknięty wąż. Wymieniono wąż, brakującą ilość płynu chłodzącego uzupełniono wodą pobraną z kranu. Co się potem dzieje? Zwykła woda kranowa nie ma właściwości wody destylowanej, przez co zwiększa się w niej zawartość soli. Sole te, wchodząc w interakcję z substancjami chemicznymi tworzącymi płyn chłodzący, tworzą osad, który negatywnie wpływa na części metalowe systemów - innymi słowy aktywują się procesy korozyjne. Wytrącające się substancje utrudniają cyrkulację płynu niezamarzającego w układzie, co prowadzi do nieprawidłowego odprowadzania ciepła z elementów silnika, co może skutkować jego przegrzaniem. Jeśli nadal musiałeś napełnić układ chłodzenia silnika wodą z kranu, przy pierwszej okazji całkowicie wymień „płyn chłodzący”, po uprzednim przepłukaniu układu wodą destylowaną.
